سیاست در معارف و سیره نبوی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث سیاست است. سیاست از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سیاست در لغت - سیاست در حدیث - سیاست در نهج البلاغه - سیاست در فقه سیاسی - سیاست در معارف دعا و زیارات - سیاست در معارف و سیره نبوی - سیاست در معارف و سیره علوی - سیاست در معارف و سیره سجادی - سیاست در سیره معصوم - پرسش مرتبط نداردمقدمه
سیره رسول خدا (ص) سنت امامت بود نه پادشاهی و امپراطوری. و نیز حفاظت احکام از تغییر و همچنین تولی حکومت در غیر احکام الهی، از حوادث وقت و محل (و مقتضیات زمان و مکان) با شورا بود[۱]. توضیح این که احکام جزئی متعلق به حوادث جاری که در طول زمان پدید می‌آیند و تغییر سریع دارند مانند احکام مالی و انتظامی، که متعلق به موضوع دفاع است، و راه‌های تسهیل ارتباطات و مواصلات و انتظامات درون شهری و مانند اینها، به اختیار والی و متصدی امر حکومت است. والی امر می‌تواند در امور و شئون داخلی و خارجی جامعه از جنگ و صلح، مالی و غیرمالی، که در آن صلاح حال جامعه باشد بعد از مشاوره با مسلمانان تصمیم بگیرد، چنان‌که خدای تعالی می‌فرماید: ﴿وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ﴾[۲]. همه اینها در امور عامه است و این احکام و تصمیم‌های جزئی با تغییر مصالح و اسباب تغییر می‌کند و به غیر از احکام الهی است که کتاب و سنت در بردارند و نسخ نمی‌گردند[۳].[۴]
پرسش مستقیم
سیره سیاسی و حکومتی پیامبر خاتم چه بوده است؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ المیزان، ج۴، ص۱۲۴-۱۲۵.
- ↑ «و با آنها در کار، رایزنی کن و چون آهنگ (کاری) کردی به خداوند توکل کن» سوره آل عمران، آیه ۱۵۹.
- ↑ المیزان، ج۴، ص۱۲۱.
- ↑ یزدانی مقدم، احمد رضا، مقاله «سیره تاریخی مبانی سیره سیاسی پیامبر اعظم با نگاه به اندیشه قرآنی علامه طباطبایی»، سیره سیاسی پیامبر اعظم ص ۴۰.