علم معصوم به علوم و احوال فرشتگان
مقدمه
یکی از ابعاد علم ائمه(ع) احاطه ایشان به علوم ملائکه و انبیا الهی است. امام صادق(ع) می‌فرماید: «برای خداوند تبارک و تعالی دو علم است: علمی که ملائکه و انبیاء و رسولانش را به آن آگاه کرده است، پس آنچه را که ملائکه و رسولان و انبیائش را بر آن آگاه نموده به تحقیق ما نیز آن را می‌دانیم، و علمی را که مخصوص به خویش نموده پس اگر برای خداوند در چیزی از آن ظاهر شود (بخواهد)، ما را به آن آگاه می‌نماید و بر امامانی که قبل از این بوده‌اند نیز عرضه داشته است»[۱].
این علم که برای ملائکه و انبیاء است، هم شامل کتب آسمانی نازل شده بر آنان می‌شود و هم شامل واقعیات زمان خود، چه مربوط به انسان‌ها بوده و چه به واقعیات عالم مربوط باشد؛ لذا از این روایت و شبیه آن، اعلمیت ایشان از انبیاء(ع) استفاده می‌شود، امام صادق(ع) می‌فرماید: «خداوند، اولوالعزم از رسولان را آفرید و ایشان را با علم فضیلت داد و علم ایشان را به ما به ارث داد و ما را در علمشان بر آنان برتری داد و به رسول خدا(ص) چیزهایی را تعلیم کرد که ایشان نمی‌دانستند و به ما علم رسول و علم ایشان را تعلیم فرمود»[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ «إِنَّ لِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عِلْمَيْنِ عِلْماً أَظْهَرَ عَلَيْهِ مَلاَئِكَتَهُ وَ أَنْبِيَاءَهُ وَ رُسُلَهُ فَمَا أَظْهَرَ عَلَيْهِ مَلاَئِكَتَهُ وَ رُسُلَهُ وَ أَنْبِيَاءَهُ فَقَدْ عَلِمْنَاهُ وَ عِلْماً اِسْتَأْثَرَ بِهِ فَإِذَا بَدَا لِلَّهِ فِي شَيْءٍ مِنْهُ أَعْلَمَنَا ذَلِكَ وَ عَرَضَ عَلَى اَلْأَئِمَّةِ اَلَّذِينَ كَانُوا مِنْ قَبْلِنَا»؛ اصول کافی، ج ۱، ص۲۵۵، روایت ۱-۴.
- ↑ بحارالانوار، ج۲۶، باب۱۵، ص۱۹۴.
- ↑ محمد باقر تحریری، جلوه‌های لاهوتی ج۱، ص۱۳۱.