بتریه
مقدمه
یکی از فرقههای زیدیه از پیروان کثیر النوی میباشند. آنان عقاید مشابهی با سلیمانیه، یکی دیگر از فرقههای زیدیه دارند. در اسلام و کفر عثمان توقف و تردید دارند. در مسائل اعتقادی، مشرب اعتزال و در فروع فقهی، بیشتر پیرو ابو حنیفه هستند. گروهی از آنان نیز پیرو شافعی یا مذهب شیعه میباشند[۱].
امیر المؤمنین S درباره فرقه بتریه میفرماید: "هنگامی که حضرت قائم S قیام کند، به سوی کوفه رهسپار میشود. در آنجا تعداد ده هزار نفر که آنان را بتریه مینامند، در حالی که سلاح بر دوش گرفتهاند، جلو حضرت را میگیرند و میگویند: از همانجا که آمدهای، بازگرد؛ زیرا ما به فرزندان فاطمه نیازی نداریم. حضرت شمشیر میکشد و همگی آنان را از دم تیغ میگذراند"[۲].
امام باقر S نیز میفرماید: "... حضرت مهدی S به سوی کوفه رهسپار میشود. در آنجا شانزده هزار نفر از بتریه، مجهز به سلاح در برابر حضرت میایستند؛ آنان قاریان قرآن و دانشمندان دینی هستند که پیشانیهای آنان از عبادت زیاد، پینه بسته، چهرههایشان در اثر شبزندهداری زرد شده و نفاق سراپایشان را پوشانده است. انان یکصدا فریاد برمیآورند: ای فرزند فاطمه! از همان راه که آمدهای بازگرد، زیرا به تو نیازی نداریم. حضرت در پشت شهر نجف، از ظهر روز دوشنبه تا شامگاه بر آنان شمشیر میکشد و همه را میکشد"[۳].
گفته شده، بدینسبب آنها را بتریه گویند که یکی از سران آنها مغیرة بن سعد بوده و او ملقب به "ابتر" بود [۴][۵].