لا یوم کیومک یا اباعبدالله

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
لا یوم کیومک یا اباعبدالله
متن حدیث
«لَا یَوْمَ‏ کَیَوْمِکَ یَا اَبا عَبْدِاللهِ»
ترجمه حدیث
روزی چون روز تو نیست ای اباعبدالله
مشخصات حدیث
صادره ازامام حسن (ع)
راویان
محتوای حدیث
دلالت حدیث
منابع حدیث
منابع شیعه

مقدمه

ای ابا عبدالله! هیچ روزی همچون روز تو (عاشورا) نیست. مضمون سخنی از زین العابدین (ع) است. روزی امام سجاد (ع) به پسر عباس (ع) نگاه کرد و گریست. یاد از روز احد کرد که حمزه در آن کشته شد، سپس یاد از موته کرد که جعفر بن ابی طالب آنجا به شهادت رسید. سپس فرمود: «لَا يَوْمَ كَيَوْمِ الْحُسَيْنِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ ازْدَلَفَ إِلَيْهِ ثَلَاثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ كُلٌّ يَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِدَمِهِ وَ هُوَ بِاللَّهِ يُذَكِّرُهُمْ فَلَا يَتَّعِظُونَ حَتَّى قَتَلُوهُ بَغْياً وَ ظُلْماً وَ عُدْوَاناً...»[۱]؛ هیچ روزی چون روز حسین (ع) نیست، که سی هزار نفر بر ضدّ او گرد آمدند که همه خود را از این امّت می‌پنداشتند و همه با ریختن خون او به خدا تقرّب می‌جستند. او آنان را به یاد خدا می‌انداخت، امّا آنان پند نمی‌گرفتند، تا آنکه او را از روی ستم و تجاوز و دشمنی کشتند. خداوند، "عباس" را رحمت کند که ایثار کرد و امتحان داد و جان خویش را فدای برادرش کرد... "[۲]. امام حسن مجتبی و امیر المؤمنین (ع) نیز خطاب به سید الشهدا (ع) فرموده‌اند: «لَا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ»[۳]. گرچه همۀ شهادت‌ها و مصیبت‌های اهل بیت پیامبر، سنگین و اندوهبار است، امّا آنچه در کربلا گذشت، بالاترین داغ و سوگ بود و هیچ حادثه‌ای به دلخراشی عاشورا و هیچ امامی و شهیدی به مظلومیّت ابا عبدالله (ع) و فرزندان او نیست. این است که از جملۀ فوق، بعنوان تسلاّی خاطر داغدیدگان هم استفاده می‌شود و این توصیۀ ائمه است که هرگاه مصیبتی برای شما پیش آمد، از عاشورا و مصائب اهل بیت (ع) یاد کنید، تا تحمّل داغ بر شما آسان شود.

مرثیه‌خوانان نیز، هرگاه از هر امامی روضه بخوانند، یا از هر مصیبت جانگدازی یاد کنند، در پایان با نقل جملۀ بالا، گریز به کربلا می‌زنند، که بالاترین سوگ‌هاست و بحق، با توجّه به مصائب اهل بیت در کربلا، هر غم و مصیبتی کوچک و قابل تحمّل می‌شود[۴].

منابع

پانویس

  1. ناسخ التواریخ، ج۴، ص۷۳ (به نقل از امالی صدوق)؛ بحار الأنوار، ج۲۲، ص۲۷۴.
  2. معالی السبطین، ج۲، ص۱۰؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۸۶.
  3. معالی السبطین، ج۲، ص۱۰؛ مناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۸۶.
  4. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۲۰.