مبارزه با فساد در معارف و سیره نبوی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث مبارزه با فساد است. مبارزه با فساد از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مبارزه با فساد در قرآن - مبارزه با فساد در معارف و سیره نبوی - مبارزه با فساد در معارف و سیره علوی - پرسش مرتبط ندارد

پیش‌گیری از گسترش فساد و جرم‌های اجتماعی و برخورد با عوامل آن

پیامبر اعظم (ص) در امور فردی و شخصی، نرم، ملایم و با گذشت بود و رفتار کریمانه آن حضرت یکی از دلایل پیشرفت سریع آیین اسلام بود. با وجود این، آن حضرت در مسائل اصولی و عمومی که موجب انحراف مردم یا فساد اجتماعی می‌شد، هرگز نرمش و انعطاف نشان نمی‌داد. برای نمونه پس از فتح مکه و پیروزی بر قریش، از همه بدی‌هایی که قریش بر آن حضرت روا داشتند، گذشت، ولی در همان زمان، از مجازات زنی از قبیله بنی‌مخزوم که دزدی کرده بود، چشم‌پوشی نکرد. نقل است آن زن از اشراف قریش بود و اجرای حد سرقت، توهینی بزرگ به وی و خاندانش به شمار می‌رفت.

از این‌رو، خاندان وی نزد تعدادی از صحابه رسول خدا (ص) رفتند و از آنان خواستند، با شفاعت آنان پیامبر از اجرای این حد بگذرد. رسول اکرم (ص) با شنیدن این درخواست، بسیار خشمگین شد و فرمود: «چه جای شفاعت است، مگر می‌توان قانون خدا را به خاطر افراد زیر پا گذاشت؟!» سپس افزود: «از آن رو، اقوام و ملل پیشین سقوط کردند و نابود شدند که در اجرای قانون خدا تبعیض می‌کردند. هرگاه یکی از بزرگان و اشراف جرمی مرتکب می‌شد، او را می‌بخشیدند و اگر ضعیف و زیردستی مرتکب اشتباه می‌شد، او را مجازات می‌کردند. سوگند به خدایی که جانم در دست اوست، در اجرای عدالت درباره هیچ کس سستی نمی‌کنم، هرچند از نزدیک‌ترین خویشاوندان خودم باشد».

پیامبر اکرم (ص) در حفظ بیت المال نیز بسیار سخت گیر بود و یارانش را به رعایت این امر سفارش می‌کرد. نقل است یکی از یاران آن حضرت در یکی از جنگ‌ها به شهادت رسید. مسلمانان بر پیکر او حاضر شدند و گفتند: بهشت گوارایت باد! پیامبر خشمگین شد و فرمود: «چنین نیست. سوگند به خدایی که جانم در دست اوست، وی هم اکنون در آتش این لباسی که بر تن دارد، می‌سوزد؛ زیرا آن را از بیت المال مسلمانان برداشته است». بنابراین، استفاده شخصی از امکانات دولتی و عمومی خیانت به بیت المال است و عذاب الهی را در پی دارد.

منابع

1. صمیمی، سید رشید، اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی