مجلس
مقدمه
محلّ نشستن، مدت زمان نشستن، در اصطلاح وعظ و مرثیه‌خوانی، محفلی که در آن به سخنرانی، وعظ و ذکر مصیبت می‌پردازند و در اصطلاح تعزیه و شبیه‌خوانی، بخشی از مقتل و واقعۀ عاشورا یا صحنه‌های دیگر تاریخ اسلام که در یک نوبت به‌صورت نوحه‌خوانی و تعزیه، اجرا می‌شود. چون اجرای تعزیه در یک تکیه یا مجلس بوده، یک صحنه از وقایع عاشورا که نمایش داده می‌شد به آن مجلس می‌گفتند و تدوین‌کننده و محرّر اینگونه متون را "مجلس نویس" می‌خواندند و گوینده و خوانندۀ آن مباحث و مجالس را "مجلس‌خوان". مجلس دو طفلان مسلم، مجلس قاسم، مجلس حضرت عباس، مجلس غارت خیمه‌ها و... از اینگونه مجالس است[۱].
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۱۰.