وفاداری در حدیث

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

روایات مربوطه

  1. امام صادق (ع) فرمودند: "سه امر است که خداوند هیچ‌کس را مجاز به ترک آنها نداشته است: نیکی به پدر و مادر، چه نیکوکار باشند و چه بدکار؛ و وفاء به عهد، چه به نیکان و چه به بدان؛ و اداء امانت، چه به نیکان و چه به بدان" [۱].
  2. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "هر کس در مراودات خود با مردم به آنان ظلم نکند و در سخنش به آنان دروغ نگوید و چون به آنان وعده دهد از آن سرپیچی ننماید، در شمار کسانی است که مروّتشان کامل و عدالتشان ظاهر شده؛ ازاین‌رو برادری نسبت به آنان واجب و غیبتشان حرام شده است" [۲]؛
  3. امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: "به عهدی که با کسی بسته‌اید وفا کنید" [۳]؛
  4. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "چون قیامت برسد، نزدیک‌ترین شما به من کسانی هستند که راستگوتر باشند، و بیشتر از دیگران امانت را به صاحبش برسانند، و بیشتر از دیگران وفای به عهد کنند، و خوش خُلق‌تر بوده از دیگران به مردم نزدیک‌تر باشند" [۴]؛
  5. عبدالله بن سنان گوید: از امام صادق (ع) درباره آیه: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ[۵] سؤال کردم، فرمودند: "منظور عهدها و پیمان‌ها است"[۶]؛
  6. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "دین ندارد آن کس که پای‌بند پیمانش نیست"[۷]؛
  7. امام علی (ع) به مالک اشتر می‌فرمایند: "بپرهیز از آن که بر رعیّتت به‌واسطه نیکی که می‌‌کنی منّت گزاری، یا کاری که انجام می‌دهی را بیشتر از واقعش نشان دهی، یا به ‌وعده‌ات وفا نکنی، زیرا منّت نهادن نیکی را باطل می‌‌کند، و بزرگ‌انگاریِ کار، نور حق را می‌‌زداید، و وفانکردن به وعده سبب خشم خدا و مردم می‌‌گردد؛ حضرت حق می‌فرماید: ﴿كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ[۸]‌}}[۹]:
  8. امیرالمؤمنین (ع) بنا بر آن چه در "غرر الحکم" آمده است فرمودند:
    1. برترین اخلاق‌ها وفاداری است؛[۱۰]
    2. وفاداری قلعه نگهبان سروری است؛[۱۱]
    3. وفاداری زینت عقل و مقدّمه شرف است؛[۱۲]
    4. وفاداری همراه همیشگی امانت‌داری و زینت برادری است؛[۱۳]
    5. به دوستی آن کس که به عهدش وفا نمی‌کند اعتماد مکن"[۱۴][۱۵][۱۶].
  9. امام صادق (ع) فرمودند: "مؤمن بر دو نوع است: یکی مؤمنی که به عهد خداوند عمل کرده و به شرط او وفا نموده، این مصداق آیه شریفه است که: ﴿رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ[۱۷] این مؤمن کسی است که نه سختی‌های دنیا و نه سختی‌های آخرت را نخواهد آزمود، او از کسانی است که خود شفاعت می‌کنند و برایشان شفاعت نمی‌شود؛ و دوّمی مؤمنی است که همچون گیاه کشتزار است، که گاه کج می‌رود و گاه راست می‌رود، او در شمار کسانی است که هم سختی‌های دنیا و هم سختی‌های آخرت را خواهند کشید، و از کسانی است که برایشان شفاعت می‌شود امّا خودْ کسی را شفاعت نمی‌کنند". [۱۸].
  10. امیرمؤمنان (ع) فرمودند: "دینداران را علاماتی است که بدان شناخته می‌شوند: راستگویی، امانت‌داری، وفاء به پیمان و ارتباط با خویشان و نزدیکان... در این شمار است"[۱۹]؛
  11. امام صادق (ع) فرمودند: "سه چیز است که هیچ‌کس در انجام ندادنش عذری ندارد یکی بازگردانیدن امانت به صاحبش، خواه نیکوکار باشد یا بدکار، و دیگری وفاء به پیمان، خواه با نیکوکار پیمان بسته باشد یا با بدکار؛ و نیکی به پدر و مادر، خواه نیکوکار باشند یا بدکار" [۲۰][۲۱].

منابع

پانویس

  1. «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: ثَلَاثٌ‌ لَمْ‌ يَجْعَلِ‌ اللَّهُ‌ لِأَحَدٍ مِنَ النَّاسِ فِيهِنَّ رُخْصَةً بِرُّ الْوَالِدَيْنِ بَرَّيْنِ كَانَا أَوْ فَاجِرَيْنِ وَ وَفَاءٌ بِالْعَهْدِ بِالْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ أَدَاءُ الْأَمَانَةِ إِلَى الْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ»؛ بحار الأنوار، ج۷۱، ص۹۲.
  2. «عَنِ الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)‌ مَنْ‌ عَامَلَ‌ النَّاسَ‌ فَلَمْ‌ يَظْلِمْهُمْ‌ وَ حَدَّثَهُمْ فَلَمْ يَكْذِبْهُمْ وَ وَعَدَهُمْ فَلَمْ يُخْلِفْهُمْ فَهُوَ مِمَّنْ كَمَلَتْ مُرُوَّتُهُ وَ ظَهَرَتْ عَدَالَتُهُ وَ وَجَبَتْ أُخُوَّتُهُ وَ حَرُمَتْ غِيبَتُهُ»؛ بحار الأنوار، ج۷۱، ص۹۲.
  3. «عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (ع) قَالَ: أَوْفُوا بِعَهْدِ مَنْ‌ عَاهَدْتُمْ‌»؛ بحار الأنوار، ج۷۱، ص۹۴.
  4. «قَالَ رَسُولُ اللَّه‌(ص): أَقْرَبُكُمْ‌ مِنِّي‌ غَداً فِي‌ الْمَوْقِفِ‌ أَصْدَقُكُمْ‌ لِلْحَدِيثِ‌ وَ آدَاكُمْ لِلْأَمَانَةِ وَ أَوْفَاكُمْ بِالْعَهْدِ وَ أَحْسَنُكُمْ خُلُقاً وَ أَقْرَبُكُمْ مِنَ النَّاسِ»؛ بحار الأنوار، ج۷۴، ص۱۵۱.
  5. «ای مؤمنان! به پیمان‌ها وفا کنید» سوره مائده، آیه ۱.
  6. «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ قَالَ‌ الْعُهُودِ»؛ بحار الأنوار، ج۷۱، ص۹۵.
  7. «عَنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ (ع) عَنْ آبَائِهِ (ع) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)‌: لَا دِينَ‌ لِمَنْ‌ لَا عَهْدَ لَهُ‌»؛ بحار الأنوار، ج۷۱، ص۹۶.
  8. «نزد خداوند، بسیار ناپسند است که چیزی را بگویید که (خود) انجام نمی‌دهید» سوره صف، آیه ۳.
  9. «قَالَ‌ عَلِيٌ‌ فِي‌ وَصِيَّتِهِ لِلْأَشْتَرِ: إِيَّاكَ‌ وَ الْمَنَّ عَلَى‌ رَعِيَّتِكَ‌ بِإِحْسَانِكَ‌ أَوِ التَّزَيُّدَ فِيمَا كَانَ مِنْ فِعْلِكَ أَوْ أَنْ تَعِدَهُمْ فَتُتْبِعَ مَوْعِدَكَ بِخُلْفِكَ فَإِنَّ الْمَنَّ يُبْطِلُ الْإِحْسَانَ وَ التَّزَيُّدَ يَذْهَبُ بِنُورِ الْحَقِّ وَ الْخُلْفَ يُوجِبُ الْمَقْتَ‌ عِنْدَ اللَّهِ وَ النَّاسِ قَالَ اللَّهُ [سُبْحَانَهُ وَ‌] تَعَالَى كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ»؛ نهج البلاغه، صبحی صالح، کتاب ۵۳.
  10. «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) فِي‌ الْغُرَرِ: أَشْرَفُ‌ الْخَلَائِقِ‌ الْوَفَاءُ»؛
  11. «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) فِي‌ الْغُرَرِ: الْوَفَاءُ حِصْنُ‌ السُّؤْدَدِ»؛
  12. «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) فِي‌ الْغُرَرِ: الْوَفَاءُ حِلْيَةُ الْعَقْلِ‌ وَ عُنْوَانُ‌ النَّبْلِ»‌؛
  13. «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) فِي‌ الْغُرَرِ: الْوَفَاءُ تَوْأَمُ‌ الْأَمَانَةِ وَ زَيْنُ الْأُخُوَّةِ»؛
  14. «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) فِي‌ الْغُرَرِ: لَا تَعْتَمِدْ عَلَى‌ مَوَدَّةِ مَنْ‌ لَا يُوفِي بِعَهْدِهِ»
  15. میزان الحکمه، ج۱۰، ص۶۰۲.
  16. مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۳، ص ۱۳۵-۱۳۸.
  17. «کسانی هستند که به پیمانی که با خداوند بستند وفا کردند» سوره احزاب، آیه ۲۳.
  18. «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: الْمُؤْمِنُ مُؤْمِنَانِ فَمُؤْمِنٌ صَدَقَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ وَفَى بِشَرْطِهِ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَذَلِكَ الَّذِي لَا تُصِيبُهُ أَهْوَالُ الدُّنْيَا وَ لَا أَهْوَالُ الْآخِرَةِ وَ ذَلِكَ مِمَّنْ يَشْفَعُ وَ لَا يُشْفَعُ لَهُ وَ مُؤْمِنٌ كَخَامَةِ الزَّرْعِ تَعْوَجُّ أَحْيَاناً وَ تَقُومُ أَحْيَاناً فَذَلِكَ مِمَّنْ تُصِيبُهُ أَهْوَالُ الدُّنْيَا وَ أَهْوَالُ الْآخِرَةِ وَ ذَلِكَ مِمَّنْ يُشْفَعُ لَهُ وَ لَا يَشْفَعُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۴۸.
  19. «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) إِنَّ لِأَهْلِ الدِّينِ عَلَامَاتٍ يُعْرَفُونَ بِهَا صِدْقَ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءَ الْأَمَانَةِ وَ وَفَاءً بِالْعَهْدِ وَ صِلَةَ الْأَرْحَامِ ...»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۳۹.
  20. «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع): ثَلَاثَةٌ لَا عُذْرَ لِأَحَدٍ فِيهَا أَدَاءُ الْأَمَانَةِ إِلَى الْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ الْوَفَاءُ بِالْعَهْدِ إِلَى الْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ بِرُّ الْوَالِدَيْنِ بَرَّيْنِ كَانَا أَوْ فَاجِرَيْنِ»؛ اصول کافی، ج۵، ص۱۳۲.
  21. مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۳، ص ۴۵۱-۴۵۲.