دست‌یازیدن به افعالپست: منظور از این افعال، افعالی است که یا در شرع و یا در عرف مردمان، پست و ناشایست شمرده می‌شود. و عجیب آنکه این چنین کس، برای رسیدن به دنیای پست، خویشتن را به این اعمالپست آلوده می‌سازد؛ و او را نتیجه‌ای جز پستینفس حاصل نمی‌شود!.
پیدایش عقده خود کم‌بینی: چه کسی که به فرومایگی آلوده است، از آنجا که نمی‌تواند شهوات و میل‌های خود را کنترل نماید، اندک اندک به عقده خودکم‌بینی دچار شده خویشتن را ناتوان از ارضاء غرائز خود می‌یابد.
کبر ورزیدن:تکبّر و خویشتن را در رتبتی فراتر از رتبه حقیقی خود دیدن نیز، در همین شمار است. انسان فرومایه، به‌ویژه چون اندکی غنایِ مادّی یابد، خویشتن را بزرگ فرض کرده به این صفت زشت نیز آلوده می‌شود. قرآن کریم در این زمینه می‌فرماید: ﴿إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا﴾[۲]، نیز می‌فرماید: ﴿فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ﴾[۳].
پذیرش سلطه بیگانگان: این پذیرش که برای انسان‌های پست‌مایه، سخت عادی جلوه می‌کند، معمولاً بمانند آتشی که در هیزم درگیرد، صاحب خود و نزدیکانش را فرو خواهد بلعید. تاریخشهادت می‌دهد که فرومایگان چون به این صفت رذیلت آلوده بوده‌اند، به راحتی خویشتن، خانواده، شهر و کشور خود را به بیگانگان تسلیم نموده، از کرامت و بزرگواری خود چشم پوشیده‌اند[۴].
اکنون، اشاره می‌کنیم که بزرگواریانسان، به جهت جنبه روحانی اوست که روححضرت حق را در خویش دارد؛ و پستی و فرومایگی او، به جهت پستی مادّه جسمانی اوست، که از پائین‌ترین و بی‌ارزش‌ترین مراتب عالم مادّه به‌دست آمده است؛ از این‌رو، بر اوست که با پرهیز از جنبه‌های مادّی و تقویت جنبه‌های روحانی و نفسانی، به تقویت بزرگواری در خویشتن و تضعیف فرومایگی در خود بپردازد، و با یاری جستن از حضرت حق، این مسیر دشوار را طی نماید، تا به فوائد بی‌شمار آن نایل آید[۵].
با اشاره مجدّد به اینکه این رذیلت را نیز مراتبی - و نه انواع و اقسامی - است، و به‌کاربردن این لفظ تنها از باب ادبیّات رایج است؛ اضافه می‌کنیم که: تمامیِ مراتب این صفت ناشایست، ناشایست بوده هر اندازه بر قوّت آن افزوده شود، آثار سوء بدتری به همراه خود پدید می‌آورد.
با اینحال امّا، به اعتبار ظهور خارجی این صفت - که در آنکس که به این رذیلت مبتلاست، آشکار می‌شود- می‌توان سه نوع برای آن در نظر گرفت:
بنا بر نقلامام صادق (ع) از پیامبر اکرم (ص)، ایشان فرمودند: "بر شما باد که از سبز لجن‌زار پرهیز نمائید! پرسیده شد: منظور از سبزه لجن‌زار کدام است؟ و ایشان پاسخ دادند: زنزیبایی که در خانواده‌ای پستتربیت شود"[۶]؛
هر چند این فرومایگی گاه از انجام پیاپی کارهای ناشایست عرفی و شرعی پدید می‌آید؛ بگونه‌ای که چون ارتکاب این اعمال برای انسان ملکه گردد، فرومایگی حاصل از آن نیز طبیعت ثانوی انسان شده ملکه پستی در انسان حاصل می‌شود؛ از این رو، می‌توان پستی ارثی را "فرومایگی ذاتی" نامید[۷].
منظور از این نوع نیز، آن است که آدمی به ظواهرشرع مقیّد نبوده، خود را به قوانیندینی پای‌بند ننماید. از این حالت در زبان شریعت به "کفر" و یا "فسق" تعبیر شده است.
قرآن کریمگواهی می‌دهد که چنین کسان را ارزش و اعتباری نیست، و آنان در محضر الهی در پست‌ترین درجات فرومایگی قرار دارند. در این زمینه به این چند آیه بنگرید:
↑«بی‌گمان انسان را آزمندی بی‌شکیب آفریده‌اند چون شرّی بدو رسد بی‌تاب است و چون خیری بدو رسد بازدارنده است» سوره معارج، آیه ۱۹-۲۱.
↑«اما انسان، چون پروردگارش او را بیازماید و گرامی دارد و نعمت دهد، می‌گوید: پروردگارم مرا گرامی داشت و چون پروردگارش او را بیازماید و روزی‌اش را بر او تنگ گیرد می‌گوید پروردگارم مرا خوار داشت» سوره فجر، آیه ۱۵-۱۶.
↑«بی‌گمان خداوند نافرمانان را راهنمایی نمی‌کند» سوره منافقون، آیه ۶.
↑«و برای آنان داستان دو پسر آدم (هابیل و قابیل) را به درستی بخوان! که قربانی‌یی پیش آوردند اما از یکی از آن دو پذیرفته شد و از دیگری پذیرفته نشد، (قابیل) گفت:» سوره مائده، آیه ۲۷.
↑«بدین‌گونه سخن پروردگارت در مورد نافرمانان درست آمد که آنان ایمان نمی‌آورند» سوره یونس، آیه ۳۳.
↑«بی‌گمان خداوند نافرمانان را راهنمایی نمی‌کند» سوره منافقون، آیه ۶.
↑«و برای آنان داستان دو پسر آدم (هابیل و قابیل) را به درستی بخوان! که قربانی‌یی پیش آوردند اما از یکی از آن دو پذیرفته شد و از دیگری پذیرفته نشد، (قابیل) گفت:» سوره مائده، آیه ۲۷.
پستی نفس از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: پستی نفس در قرآن - پستی نفس در حدیث - پستی نفس در نهج البلاغه - پستی نفس در اخلاق اسلامی - پستی نفس در معارف دعا و زیارات - پرسش‌های مرتبط