دره الصدف در تاریخ اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

یکی دیگر از زنانی که به نهضت حسینی یاری رساند، دره الصدف دختر عبدالله بن عمر انصاری است. او از زنان دلیر شیعه و از دوستداران اهل بیت بود. پدر دره الصدف نیز از شیوخ شیعه بود. از این‌رو، وقتی از شهادت امام حسین و عبور کاروان اسیران به همراه سر امام حسین و یارانش از شهر حلب آگاه شد، به شدت گریست و اشعار زیر را در سوگ امام و یارانش سرود:

قَلَّ العزاءُ وفاضَتِ العينانوبُلِیَت بالأرزاء والشجان
قَتلوا الحسينَ وسیّروا لنسائهحرمَ الرسولِ بسائر البلدان
مَنعوه من ماءِ الفرات بكربلاوعَدَت عليه عصابةُ الشيطانِ

دره الصدف وقتی که دید حال پدرش منقلب شده به او گفت: ای پدر! پس از شهادت اهل هدایت، خیری در زندگانی دنیا نیست. به خدا سوگند! مردم را خواهم شوراند و اسیران و سر مبارک امام را از آنان می‌گیرم و آن را در خانه خود به خاک سپارم، تا افتخاری برای من باشد. سپس دره الصدف، خروج کرد و مردم حلب و پیرامون آن را به یاری‌ طلبید. در پی این دعوت گروهی به او پیوستند. مورخان تعداد زنانی را که به یاری او شتافتند هفتاد نفر نوشته‌اند، که همگی لباس رزم بر تن کرده به سمت دشمن و کاروان اسیران به حرکت در آمدند و با طلوع آفتاب که نخستین علامت را دیدند و صدای گریه کودکان و نوحه سرایی و شیون زنان را شنیدند، آنان نیز گریستند. در این زمان از سنگرهایی که پناه گرفته بودند به شناسایی دشمن پرداختند و سپس به آنان حمله کردند. دره الصدف با وجود یاری برخی از قبایل عرب، در جنگی نابرابر به شهادت رسید. پس از آن دیگران پراکنده شدند[۱].[۲]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. اعلام النساء المؤمنات، ص۳۳۶؛ سیر اعلام النساء، ج۲، ص۷۰.
  2. مزینانی، محمد صادق، نقش زنان در حماسه عاشورا، ص:۲۸۲.