قرآن کریم و فلسفه امامت (مقاله)
| قرآن کریم و فلسفه امامت | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | علی ربانی گلپایگانی |
| موضوع | فلسفه امامت |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه انتظار موعود |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | بهار ۱۳۸۳ |
| شماره | ۷ |
| ناشر الکترونیک | پرتال جامع علوم انسانی |
قرآن کریم و فلسفه امامت عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی امامت، در قرآن کریم می‌پردازد. این مقاله به قلم علی ربانی گلپایگانی نگاشته شده و در فصلنامه انتظار موعود (شماره ۷، بهار ۱۳۸۳) منتشر گشته است[۱].
چکیده مقاله
نویسنده این مقاله می‌نویسد: «امامت، در قرآن کریم، از جایگاهی بس بالا و والا برخورداراست. امام، به عنوان خلیفه خداوند د ر زمین، کاملترین انسان و فلسفهی خلقت به شمار آمده است. جایگاه رفیع امامت را از این جا میتوان به دست آورد که خداوند حکیم، پس از آن که ابراهیم خلیل (ع) به مقام نبوت و رسالت، مقام امامت را به وی عطا کرد. از آیات قرآن به روشنی به دست میآید که خداوند، جهان را برای انسان آفریده است و فلسفهی آفرینش انسا، این است که با پرستش خداوند و مسابقه در اعمال صالح، به مقام قرب الهی و کمال مطلوب خویش برسد. از این روی، انسان گاهی، فلسفه و هدف آفرینش جهان است».
فهرست مقاله
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
دربارهٔ پدیدآورنده
