نوحه

این مدخل زیرشاخهٔ بحث عزاداری است. نوحه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نوحه در تاریخ اسلامی - نوحه در معارف و سیره حسینی - پرسش مرتبط ندارد

نوحه عبارت است از ماتم سرایی در سوگ عزیزان که به توصیه پیشوایان دینی نوحه‌خوانی و گریستن در عزای امام حسین (ع) امری پسندیده است. نوحه‌سرایی به صورت خواندن اشعار سوزناک سبب تحریک احساسات و عواطف مسلمین و تبیین حوادث و خاطرات عاشوراست و نوحه‌خوان به کسی گویند که اشعار نوحه را می‌‌خواند.

مقدمه

نوحه عبارت است از ماتم سرایی در سوگ عزیزان، شیون و زاری و گریه در مرگ کسی همراه با کلمات و اشعاری حزین. گرچه نوحه‌گری بر مردگان چندان پسندیده نیست، اما به توصیه پیشوایان دینی نوحه‌خوانی و گریستن در عزای حضرت سید الشهدا (ع) که مایه زنده ماندن آن واقعه دردناک و همدلی با اهل بیت و الهام از آن حماسه است، امری پسندیده است و ثواب دارد.

نوحه‌سرایی به صورت خواندن اشعار سوزناک و پر معنی در مصائب امام حسین(ع) و یارانش است و سبب تحریک احساسات و عواطف مسلمین و تبیین حوادث و خاطرات عاشورا است، شیوه‌ای معمول و مرسوم در عزاداری است. این شیوه، ریشه در عصر ائمه(ع) دارد. امامان اهل بیت(ع) با تشویق نوحه‌سرایان و مرثیه‌خوانان، آنان را به سرودن اشعار و نوحه‌سرایی و بیان حوادث کربلا و فجایع بنی امیه ترغیب کرده و پاداش فراوانی را برای چنین اعمالی ذکر می‌کردند. امیرمؤمنان(ع) و حضرت زهرا(س) نیز پس از رحلت پیامبر گرامی اسلام(ص) اشعاری را در رثای آن حضرت سرودند.

برخی از دانشمندان اهل سنت نیز اشعاری را از زهرای مرضیه(س) در فراق پدر بزرگوارش نقل کرده‌اند. «حاکم نیشابوری» می‌نویسد: هنگامی که رسول خدا(ص) را به خاک سپردند، فاطمه(س) خطاب به «انس» فرمود: «یَا أَنَسُ أَطَابَتْ أَنْفُسُکُمْ أَنْ تَحْثُوا التُّرَابَ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ»؛ «ای انس آیا قلبتان رضایت داد که بر بدن رسول خدا(ص) خاک بریزید؟». سپس ادامه داد: «يَا أَبَتَاهْ أَجَابَ رَبّاً دَعَاهُ يَا أَبَتَاهْ مِنْ رَبِّهِ مَا أَدْنَاه يَا أَبَتَاهْ جَنَّةُ الْفِرْدَوْسِ مَأْوَاهُ يَا أَبَتَاهْ إِلَى جَبْرَئِيلَ أَنْعَاهُ‌»؛ «پدر جان ای آن‌که دعوت پروردگارش را اجابت کردی؛ پدر جان ای آن‌که به پروردگار خویش نزدیک (و ملحق) شدی. پدرجان! بهشت برین جایت باد؛ پدرجان! رحلت تو را به جبرئیل خبر می‌دهم».

همچنین «ام سلمه» در محضر رسول خدا(ص) در مرگ پسرعمویش، نوحه‌سرایی کرد و با حزن و اندوه اشعاری را خواند. امام باقر(ع) به فرزندش امام صادق(ع) سفارش کرد که مقداری از مالم را وقف کن برای آن‌که به مدت ده سال جمعی از نوحه‌سرایان در «منا» برایم نوحه سرایی کنند.

نوحه‌خوان

نوحه‌خوان به کسی گویند که اشعار نوحه را می‌‌خواند و گاهی هم حاضران با او همنوایی می‌‌کنند و بر سینه می‌‌زنند. نوحه‌خوانی بر امام حسین (ع) و گریستن بر مصیبت‌های او حتی پیش از شهادتش هم انجام گرفته و برخی پیامبران پیشین هم از واقعه کربلا خبر داشتند و بر آن می‌‌گریستند.

منابع

1. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی
2. مکارم شیرازی، ناصر، عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها