یعلی بن امیه تمیمی در تراجم و رجال

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

یعلی بن امیه تمیمی از اصحاب پیامبر (ص) و از راویان حدیث است که در جریان فتح مکه مسلمان شد و در جنگ حنین و تبوک شرکت نمود.

وی پس از رسول خدا (ص) از طرف ابوبکر به امارت حلوان و از جانب عمر بن خطاب به امارت نجران برگزیده شد. اما در نجران به فکر مال‌اندوزی افتاد و بیت‌المال را برای خود برمی‌داشت. این خبر که به عمر بن خطاب رسید، فوراً او را عزل کرد و دستور داد پیاده از مدینه منوره بیاید. اما یعلی بن امیه تمیمی پنج - شش روز بیشتر راه نیامده بود که باخبر شد عمر بن خطاب از دنیا رفته، از این رو سوار بر مرکب شد و خود را در مدینه به عثمان معرفی کرد. عثمان نیز او را به مقام فرماندهی لشکر منصوب کرد.

یعلی بن امیه تمیمی پس از قتل عثمان به فکر توطئه و فتنه بر ضد خلافت امیرالمؤمنین افتاد و نزد طلحه و زبیر و عایشه رفت و با کمک مالی آنها را بر ضد حضرت علی (ع) یاری کرد و در جنگ جمل نیز در سپاه طلحه و زبیر شرکت نمود و سرانجام پس از جنگ صفین از دنیا رفت[۱].

با توجه به مطالب بالا اگرچه نام یعلی بن امیه تمیمی را باید در ردیف مخالفان و حتی دشمنان امیرالمؤمنین (ع) به شمار آورد، ولی ابن حجر از ابن عبدالبر از ابن مدائنی نقل می‌کند که: حضرت علی (ع)، یعلی بن امیه تمیمی را در مدتی کوتاه به فرمانداری یمن گمارد و از ابوحسان زیادی نقل کرده که: وی در صفین در رکاب حضرت علی (ع) به شهادت رسیده است[۲]. با توجه به این نقل تاریخی، نام یعلی بن امیه تمیمی را در زمره اصحاب حضرت علی (ع) ذکر کردیم، حال او از یاران علی (ع) بوده یا از مخالفان آن حضرت، والله اعلم.[۳]

منابع

پانویس

  1. اسدالغابه، ج۴۵، ص۱۲۸؛ الاصابه، ج۶، ص۶۸۵.
  2. تهذیب التهذیب، ج۱، ص۴۱۸؛ و ر. ک: سیر أعلام النبلاء، ج۴، ص۲۷۱.
  3. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۴۵۳-۱۴۵۴.