حکیم بن طفیل سنبسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = قاتلان امام حسین | عنوان مدخل = حکیم بن طفیل سنبسی | مداخل مرتبط = [[حکیم بن طفیل سنبسی در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
'''حکیم بن طفیل سنبسی''' از نیروهای [[عمر سعد]] در [[کربلا]]، که در کمین [[عباس بن علی]]{{ع}} بود. | '''حکیم بن طفیل سنبسی''' از نیروهای [[عمر سعد]] در [[کربلا]]، که در کمین [[عباس بن علی]] {{ع}} بود. | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
حکیم بن طفیل با [[شمشیر]]، [[دست]] چپ [[عباس]] را از کار انداخت. قبلاً [[دست]] راست آن حضرت، با ضربه [[زید بن ورقاء]] [[قطع]] شده بود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۶۴.</ref>. | |||
==جستارهای وابسته== | حکیم بن طفیل، یکی از کسانی است که در [[روز عاشورا]]، به سوی [[امام حسین]] {{ع}} [[تیراندازی]] کردند، هر چند که به ادّعای خودش، تیرش به پیراهن [[امام]] {{ع}} اصابت کرد و به ایشان زیانی نرساند. پس از [[شهادت امام]] {{ع}} نیز، او جزو ده نفری بود که بر پیکر [[مطهّر]] ایشان اسب تاختند. همچنین گزارش شده که او در به [[شهادت]] رساندن عبّاس بن [[علی]] {{ع}}، شرکت داشت و [[لباس]] ایشان را پس از شهادتش به [[غارت]] برد. این گزارش، با متن [[زیارت]] [[نامه]] عبّاس {{ع}} - که او را در شمار [[قاتلان]] ایشان آورده - همخوان است، چنان که با [[سنّت]] [[عرب]] در مِلکیت لباس [[جنگجو]]، همخوان است؛ زیرا آن را متعلّق به کسی می‌دانستند که صاحب آن را به [[قتل]] رسانده است. از این‌رو، آن گاه که در [[قیام مختار]] دستگیر شد، [[مردم]] به او [[هجوم]] بردند و او را عریان کرده، دسته جمعی، او را [[هدف]] تیر قرار دادند و به [[هلاکت]] رساندند.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۷۵۴.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | |||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[اسب تاختن بر بدن امام حسین]] | * [[اسب تاختن بر بدن امام حسین]] | ||
* [[زید بن ورقاء]] | * [[زید بن ورقاء]] | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | # [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | ||
# [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']] | # [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{عاملان واقعه کربلا}} | {{عاملان واقعه کربلا}} | ||
[[رده: | [[رده:قاتلان امام حسین]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:عاملان واقعه کربلا]] | [[رده:عاملان واقعه کربلا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۵۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث قاتلان امام حسین است. حکیم بن طفیل سنبسی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حکیم بن طفیل سنبسی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردحکیم بن طفیل سنبسی از نیروهای عمر سعد در کربلا، که در کمین عباس بن علی (ع) بود.
مقدمه
حکیم بن طفیل با شمشیر، دست چپ عباس را از کار انداخت. قبلاً دست راست آن حضرت، با ضربه زید بن ورقاء قطع شده بود[۱].
حکیم بن طفیل، یکی از کسانی است که در روز عاشورا، به سوی امام حسین (ع) تیراندازی کردند، هر چند که به ادّعای خودش، تیرش به پیراهن امام (ع) اصابت کرد و به ایشان زیانی نرساند. پس از شهادت امام (ع) نیز، او جزو ده نفری بود که بر پیکر مطهّر ایشان اسب تاختند. همچنین گزارش شده که او در به شهادت رساندن عبّاس بن علی (ع)، شرکت داشت و لباس ایشان را پس از شهادتش به غارت برد. این گزارش، با متن زیارت نامه عبّاس (ع) - که او را در شمار قاتلان ایشان آورده - همخوان است، چنان که با سنّت عرب در مِلکیت لباس جنگجو، همخوان است؛ زیرا آن را متعلّق به کسی می‌دانستند که صاحب آن را به قتل رسانده است. از این‌رو، آن گاه که در قیام مختار دستگیر شد، مردم به او هجوم بردند و او را عریان کرده، دسته جمعی، او را هدف تیر قرار دادند و به هلاکت رساندند.[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۶۴.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۷۵۴.