شیبة بن ربیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۳

مقدمه

شیبة بن ربیعه فرزند عبدشمس بن عبدمناف بن قصی^[۱] از اشراف و بت پرستان قریش در جاهلیت ^[۲] و از دشمنان سرسخت پیامبر اکرم (ص) ^[۳] بود. برخی منابع سن وی را بیشتر از برادرش عتبه^[۴] می‌دانند که وی نیز از دشمنان رسول خدا بود.^[۵] نام همسر شیبه، ام‌شراک بنت واقدان از تیره بنی‌عامر قریش ^[۶] و نام‌های فرزندانش، عبیدالله،^[۷] عبدالرحمن ^[۸] و رمله (همسر عثمان^[۹] و پس از او همسر محمد بن مروان بن حکم) ثبت شده است.^[۱۰] شیبه با علنی شدن دعوت رسول خدا (ص) با جدیت فراوان همراه قریش به شیوه‌های گوناگون در آزار پیامبر کوشید ^[۱۱] و اندرز وی در او اثر نکرد.^[۱۲] برخی، شیبه را همراه برادرش عتبه و دیگر سران قریش از مصادیق "مستهزئین" برشمرده‌اند.^[۱۳] عیبجویی از پیامبر (ص)،^[۱۴] ریختن سرگین و احشای حیوانات بر سر و شانه پیامبر (ص)،^[۱۵] مجادله با آن حضرت،^[۱۶]ممانعت از ارتباط حجگزاران با پیامبر (ص)در ایام حج،^[۱۷] نسبت دادن دروغ، فریبکاری،^[۱۸] دیوانگی، ساحر بودن ^[۱۹] و کهانت ^[۲۰]به آن حضرت از دیگر اقدامات او بود.

به گفته مورخان، وی چندین بار از ابوطالب خواست تا برادرزاده‌اش را از تبلیغ رسالتش باز دارد.^[۲۱] او از جمله ۷ نفری دانسته شده که پیامبر (ص)در مقام ابراهیم رو به کعبه آنان را نفرین کرد؛^[۲۲] نیز روایت شده رسول خدا (ص)در سفر به طائف (سال دهم بعثت) هنگامی که مورد آزار واذیت مشرکان قرار گرفت، کنار باغ شیبه و برادرش عتبه نشست و با دیدن آنان بسیار غمگین شد و ایشان را از دشمنان خود خواند ^[۲۳] در این سفر که عداس، غلام شیبه مسلمان شد، مورد شماتت و آزار شیبه قرار گرفت.^[۲۴]

شیبه از عوامل مؤثر در توطئه‌های مشرکان مکه بر ضدّ رسول خدا (ص) بود، چنان که در نشست مشورتی دارالندوه (سال سیزدهم بعثت) و اتخاذ تصمیم به قتل آن حضرت شرکت کرد.^[۲۵] شیبه از رهبران و نیز از اطعام کنندگان سپاه کفر در غزوه بدر دانسته شده است ^[۲۶] که ۹ یا ۱۰ شتر ^[۲۷] در نوبت خود ^[۲۸] نحر کرد. سرانجام شیبه در غزوه بدر و در نبرد تن به تن کشته شد.^[۲۹]

گزارش‌ها درباره قاتل وی متفاوت‌اند: بیشتر گزارش‌ها هلاک شیبه را به دست حمزه سیدالشهداء ^[۳۰] و برخی نیز قتل وی را به امیرمؤمنان امام علی (ع) و حمزه نسبت داده^[۳۱] و آورده‌اند هنگامی که آن حضرت و حمزه به شیبه حمله کردند، این عمل، باعث خشم و حمله جمعی مشرکان شد.^[۳۲] بر پایه گزارشی دیگر، کشتن شیبه تنها به دست امیرمؤمنان بود ^[۳۳] و در نقلی دیگر به عبیدة بن حارث بن عبد المطلب نسبت داده شده است.^[۳۴] هنگام دفن اجساد مشرکان، جنازه شیبه و برخی دیگر از سران کفر در بدترین وضع، درون چاهی به نام قلیب افکنده شد ^[۳۵] و پیامبر (ص) هنگام حضور در کنار این چاه، با نام بردن از آنان، به سرزنش آنان پرداخت.^[۳۶] کشته شدن شیبه و دیگر سران قریش، چنان برای پیامبر مهم بود که آن حضرت کسانی مانند زید بن حارثه و عبداللّه بن رواحه را برای رساندن این خبر به مدینه روانه کرد.^[۳۷] برپایه برخی منابع، حیسمان بن عبداللّه خزاعی، نخستین کسی بود که خبر قتل شیبه و دیگر سران قریش را به مردم مکّه رساند^[۳۸].^[۳۹]

شیبه در شأن نزول و گزارش‌های تفسیری

منابع

زاهدی مقدم، محمد، مقاله «شیبة بن ربیعه»، دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶

پانویس

↑ السیرة النبویه، ج۱، ص۷۰۹؛ النسب، ص۲۰۲؛ جمهرة انساب العرب، ص۷۶؛ الطبقات، ج۸، ص۱۹۰؛ السیرة النبویه، ج۱، ص۲۶۴.
↑ السیرة النبویه، ج۲، ص۶۱۷؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۳۷۰؛ الاغانی، ج۴، ص۳۸۸.
↑ سیره ابن اسحاق، ص۱۴۴، ۱۹۷؛ تفسیر قرطبی، ج۱۲، ص ۱۷.
↑ انساب الاشراف، ج۱، ص۱۷۲.
↑ المغازی، ج۱، ص۷۰.
↑ الطبقات، ج۸، ص۱۹۰.
↑ جمهرة انساب العرب، ص۷۷.
↑ امتاع الاسماع، ج۶، ص۲۵۷.
↑ الطبقات، ج۸، ص۱۹۰.
↑ جمهرة انساب العرب، ص۷۷.
↑ سیره ابن اسحاق، ص۱۴۴؛ روح المعانی، ج۸، ص۱۹۶.
↑ التفسیر الکبیر، ج۳۱، ص۵۴.
↑ سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱؛ روح المعانی، ج۸، ص۱۹۶.
↑ سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱؛ روح المعانی، ج۸، ص۱۹۶.
↑ سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱.
↑ اسباب النزول، ص۳۰۰؛ روض الجنان، ج۱۲، ص۲۸۷ - ۲۸۹؛ مجمع البیان، ج۶، ص۶۷۸.
↑ المحبّر، ص۱۶۰؛ الاعلام، ج۳، ص۱۸۱.
↑ المغازی، ج۱، ص۳۳ - ۳۵.
↑ تفسیر مقاتل، ج۴، ص۴۰۳؛ زاد المسیر، ج۲، ص۵۴۴.
↑ زاد المسیر، ج۲، ص۵۴۴.
↑ سیره ابن اسحاق، ص۲۳۶؛ السیرة النبویه، ج۱، ص۴۱۷؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۳۲۳.
↑ سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱.
↑ السیرة النبویه، ج۱، ص۴۲۱؛ المغازی، ج۱، ص۳۴ - ۳۵؛ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۶.
↑ السیرة النبویه، ج۱، ص۴۲۱؛ المغازی، ج۱، ص۳۵؛ روض الجنان، ج۱۷، ص۲۷۷ - ۲۷۸.
↑ شواهد التنزیل، ج۱، ص۲۷۹ - ۲۸۰؛ البدایه و النهایه، ج۳، ص۱۷۵.
↑ المغازی، ج۱، ص۱۲۸.
↑ امتاع الاسماع، ج۱، ص۸۸.
↑ المحبر، ص۱۶۲؛ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۵؛ امتاع الاسماع، ج۱، ص۸۸.
↑ السیرة النبویه، ج ۱، ص ۶۲۵، ۷۰۹؛ تاریخ طبری، ج ۲، ص ۴۲۱؛ سیر اعلام النبلاء، ج ۱، ص ۱۷۱.
↑ السیرة النبویه، ج۱، ص۶۲۵، ۷۰۹؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۴۴۵؛ دلائل النبوه، ج۳، ص۷۲.
↑ الطبقات، ج۲، ص۱۲؛ المغازی، ج۱، ص۶۹؛ انساب الاشراف، ج۱، ص۳۴۹ - ۳۵۶.
↑ الدر المنثور، ج۳، ص۱۶۸.
↑ دلائل النبوه، ج۳، ص۷۱؛ شواهد التنزیل، ج۱، ص۵۱۱؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱، ص۱۷۱.
↑ المغازی، ج۱، ص۱۰۰؛ شواهد التنزیل، ج۱، ص۵۱۲.
↑ روض الجنان، ج۴، ص۲۵۹؛ الکامل، ج۲، ص۱۲۹.
↑ السیرة النبویه، ج۱، ص۶۳۹؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۴۵۸؛ المغازی، ج۱، ص۱۱۲.
↑ تاریخ طبری، ج۲، ص۴۵۸؛ دلائل النبوه، ج۳، ص۱۳۲، ۱۸۷؛ البدایه و النهایه، ج۳، ص۳۰۴.
↑ السیرة النبویه، ج۲، ص۶۴۶؛ الاغانی، ج۴، ص۳۹۷؛ الکامل، ج۲، ص۱۳۱.
↑ زاهدی مقدم، محمد، مقاله «شیبة بن ربیعه»، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱۶.

[1] السیرة النبویه، ج۱، ص۷۰۹؛ النسب، ص۲۰۲؛ جمهرة انساب العرب، ص۷۶؛ الطبقات، ج۸، ص۱۹۰؛ السیرة النبویه، ج۱، ص۲۶۴.

[2] السیرة النبویه، ج۲، ص۶۱۷؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۳۷۰؛ الاغانی، ج۴، ص۳۸۸.

[3] سیره ابن اسحاق، ص۱۴۴، ۱۹۷؛ تفسیر قرطبی، ج۱۲، ص ۱۷.

[4] انساب الاشراف، ج۱، ص۱۷۲.

[5] المغازی، ج۱، ص۷۰.

[6] الطبقات، ج۸، ص۱۹۰.

[7] جمهرة انساب العرب، ص۷۷.

[8] امتاع الاسماع، ج۶، ص۲۵۷.

[9] الطبقات، ج۸، ص۱۹۰.

[10] جمهرة انساب العرب، ص۷۷.

[11] سیره ابن اسحاق، ص۱۴۴؛ روح المعانی، ج۸، ص۱۹۶.

[12] التفسیر الکبیر، ج۳۱، ص۵۴.

[13] سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱؛ روح المعانی، ج۸، ص۱۹۶.

[14] سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱؛ روح المعانی، ج۸، ص۱۹۶.

[15] سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱.

[16] اسباب النزول، ص۳۰۰؛ روض الجنان، ج۱۲، ص۲۸۷ - ۲۸۹؛ مجمع البیان، ج۶، ص۶۷۸.

[17] المحبّر، ص۱۶۰؛ الاعلام، ج۳، ص۱۸۱.

[18] المغازی، ج۱، ص۳۳ - ۳۵.

[19] تفسیر مقاتل، ج۴، ص۴۰۳؛ زاد المسیر، ج۲، ص۵۴۴.

[20] زاد المسیر، ج۲، ص۵۴۴.

[21] سیره ابن اسحاق، ص۲۳۶؛ السیرة النبویه، ج۱، ص۴۱۷؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۳۲۳.

[22] سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱.

[23] السیرة النبویه، ج۱، ص۴۲۱؛ المغازی، ج۱، ص۳۴ - ۳۵؛ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۶.

[24] السیرة النبویه، ج۱، ص۴۲۱؛ المغازی، ج۱، ص۳۵؛ روض الجنان، ج۱۷، ص۲۷۷ - ۲۷۸.

[25] شواهد التنزیل، ج۱، ص۲۷۹ - ۲۸۰؛ البدایه و النهایه، ج۳، ص۱۷۵.

[26] المغازی، ج۱، ص۱۲۸.

[27] امتاع الاسماع، ج۱، ص۸۸.

[28] المحبر، ص۱۶۲؛ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۵؛ امتاع الاسماع، ج۱، ص۸۸.

[29] السیرة النبویه، ج ۱، ص ۶۲۵، ۷۰۹؛ تاریخ طبری، ج ۲، ص ۴۲۱؛ سیر اعلام النبلاء، ج ۱، ص ۱۷۱.

[30] السیرة النبویه، ج۱، ص۶۲۵، ۷۰۹؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۴۴۵؛ دلائل النبوه، ج۳، ص۷۲.

[31] الطبقات، ج۲، ص۱۲؛ المغازی، ج۱، ص۶۹؛ انساب الاشراف، ج۱، ص۳۴۹ - ۳۵۶.

[32] الدر المنثور، ج۳، ص۱۶۸.

[33] دلائل النبوه، ج۳، ص۷۱؛ شواهد التنزیل، ج۱، ص۵۱۱؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱، ص۱۷۱.

[34] المغازی، ج۱، ص۱۰۰؛ شواهد التنزیل، ج۱، ص۵۱۲.

[35] روض الجنان، ج۴، ص۲۵۹؛ الکامل، ج۲، ص۱۲۹.

[36] السیرة النبویه، ج۱، ص۶۳۹؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۴۵۸؛ المغازی، ج۱، ص۱۱۲.

[37] تاریخ طبری، ج۲، ص۴۵۸؛ دلائل النبوه، ج۳، ص۱۳۲، ۱۸۷؛ البدایه و النهایه، ج۳، ص۳۰۴.

[38] السیرة النبویه، ج۲، ص۶۴۶؛ الاغانی، ج۴، ص۳۹۷؛ الکامل، ج۲، ص۱۳۱.

[39] زاهدی مقدم، محمد، مقاله «شیبة بن ربیعه»، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]

[۲۶]

[۲۷]

[۲۸]

[۲۹]

[۳۰]

[۳۱]

[۳۲]

[۳۳]

[۳۴]

[۳۵]

[۳۶]

[۳۷]

[۳۸]

[۳۹]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[شیبة بن ربیعه در قرآن]] - [[شیبة بن ربیعه در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
-{{امامت}}
+== مقدمه ==
-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
+[[شیبة بن ربیعه]] فرزند [[عبدشمس بن عبدمناف بن قصی]]<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۷۰۹؛ النسب، ص۲۰۲؛ جمهرة انساب العرب، ص۷۶؛ الطبقات، ج۸، ص۱۹۰؛ السیرة النبویه، ج۱، ص۲۶۴.</ref> از اشراف و [[بت پرستان]] [[قریش]] در [[جاهلیت]] <ref>السیرة النبویه، ج۲، ص۶۱۷؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۳۷۰؛ الاغانی، ج۴، ص۳۸۸.</ref> و از [[دشمنان]] سرسخت [[پیامبر اکرم]] {{صل}} <ref>سیره ابن اسحاق، ص۱۴۴، ۱۹۷؛ تفسیر قرطبی، ج۱۲، ص ۱۷.</ref> بود. برخی منابع سن وی را بیشتر از برادرش [[عتبه]]<ref> انساب الاشراف، ج۱، ص۱۷۲.</ref> می‌دانند که وی نیز از دشمنان [[رسول خدا]] بود.<ref>المغازی، ج۱، ص۷۰.</ref> نام [[همسر]] [[شیبه]]، [[ام‌شراک بنت واقدان]] از تیره [[بنی‌عامر]] قریش <ref> الطبقات، ج۸، ص۱۹۰.</ref> و نام‌های فرزندانش، عبیدالله،<ref>جمهرة انساب العرب، ص۷۷.</ref> [[عبدالرحمن]] <ref>امتاع الاسماع، ج۶، ص۲۵۷.</ref> و [[رمله]] (همسر [[عثمان]]<ref> الطبقات، ج۸، ص۱۹۰.</ref> و پس از او همسر [[محمد بن مروان بن حکم]]) [[ثبت]] شده است.<ref>جمهرة انساب العرب، ص۷۷.</ref> شیبه با علنی شدن [[دعوت]] رسول خدا {{صل}} با [[جدیت]] فراوان همراه [[قریش]] به شیوه‌های گوناگون در [[آزار پیامبر]] کوشید <ref> سیره ابن اسحاق، ص۱۴۴؛ روح المعانی، ج۸، ص۱۹۶.</ref> و [[اندرز]] وی در او اثر نکرد.<ref> التفسیر الکبیر، ج۳۱، ص۵۴.</ref> برخی، شیبه را همراه برادرش عتبه و دیگر سران قریش از مصادیق "مستهزئین" برشمرده‌اند.<ref>سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱؛ روح المعانی، ج۸، ص۱۹۶.</ref> عیبجویی از [[پیامبر]] {{صل}}،<ref>سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱؛ روح المعانی، ج۸، ص۱۹۶.</ref> ریختن سرگین و احشای حیوانات بر سر و شانه پیامبر {{صل}}،<ref>سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱.</ref> [[مجادله]] با آن [[حضرت]]،<ref> اسباب النزول، ص۳۰۰؛ روض الجنان، ج۱۲، ص۲۸۷ - ۲۸۹؛ مجمع البیان، ج۶، ص۶۷۸.</ref>ممانعت از [[ارتباط]] حجگزاران با پیامبر {{صل}}در ایام [[حج]]،<ref>المحبّر، ص۱۶۰؛ الاعلام، ج۳، ص۱۸۱.</ref> نسبت دادن [[دروغ]]، فریبکاری،<ref>المغازی، ج۱، ص۳۳ - ۳۵.</ref> دیوانگی، ساحر بودن <ref>تفسیر مقاتل، ج۴، ص۴۰۳؛ زاد المسیر، ج۲، ص۵۴۴.</ref> و [[کهانت]] <ref>زاد المسیر، ج۲، ص۵۴۴.</ref>به آن حضرت از دیگر اقدامات او بود.
-: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
-: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[شیبة بن ربیعه در قرآن]] | [[شیبة بن ربیعه در تاریخ اسلامی]]</div>
-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
-==مقدمه==
+به گفته [[مورخان]]، وی چندین بار از [[ابوطالب]] خواست تا برادرزاده‌اش را از [[تبلیغ]] رسالتش باز دارد.<ref> سیره ابن اسحاق، ص۲۳۶؛ السیرة النبویه، ج۱، ص۴۱۷؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۳۲۳.</ref> او از جمله ۷ نفری دانسته شده که [[پیامبر]] {{صل}}در [[مقام ابراهیم]] رو به [[کعبه]] آنان را [[نفرین]] کرد؛<ref> سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱.</ref> نیز [[روایت]] شده [[رسول خدا]] {{صل}}در [[سفر به طائف]] ([[سال دهم بعثت]]) هنگامی که مورد [[آزار]] واذیت [[مشرکان]] قرار گرفت، کنار باغ [[شیبه]] و برادرش [[عتبه]] نشست و با دیدن آنان بسیار [[غمگین]] شد و ایشان را از [[دشمنان]] خود خواند <ref> السیرة النبویه، ج۱، ص۴۲۱؛ المغازی، ج۱، ص۳۴ - ۳۵؛ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۶.</ref> در این [[سفر]] که [[عداس]]، [[غلام]] شیبه [[مسلمان]] شد، مورد [[شماتت]] و آزار شیبه قرار گرفت.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۴۲۱؛ المغازی، ج۱، ص۳۵؛ روض الجنان، ج۱۷، ص۲۷۷ - ۲۷۸.</ref>
-[[شیبة بن ربیعه]] فرزند [[عبدشمس بن عبدمناف بن قصی]]<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۷۰۹؛ النسب، ص۲۰۲؛ جمهرة انساب العرب، ص۷۶؛ الطبقات، ج۸، ص۱۹۰؛ السیرة النبویه، ج۱، ص۲۶۴.</ref> از اشراف و [[بت پرستان]] [[قریش]] در [[جاهلیت]] <ref>السیرة النبویه، ج۲، ص۶۱۷؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۳۷۰؛ الاغانی، ج۴، ص۳۸۸.</ref> و از [[دشمنان]] سرسخت [[پیامبر اکرم]]{{صل}} <ref>سیره ابن اسحاق، ص۱۴۴، ۱۹۷؛ تفسیر قرطبی، ج۱۲، ص ۱۷.</ref> بود. برخی منابع سن وی را بیشتر از برادرش [[عتبه]]<ref> انساب الاشراف، ج۱، ص۱۷۲.</ref> می‌دانند که وی نیز از دشمنان [[رسول خدا]] بود.<ref>المغازی، ج۱، ص۷۰.</ref> نام [[همسر]] [[شیبه]]، [[ام‌شراک بنت واقدان]] از تیره [[بنی‌عامر]] قریش <ref> الطبقات، ج۸، ص۱۹۰.</ref> و نام‌های فرزندانش، عبیدالله،<ref>جمهرة انساب العرب، ص۷۷.</ref> [[عبدالرحمن]] <ref>امتاع الاسماع، ج۶، ص۲۵۷.</ref> و [[رمله]] (همسر [[عثمان]]<ref> الطبقات، ج۸، ص۱۹۰.</ref> و پس از او همسر [[محمد بن مروان بن حکم]]) [[ثبت]] شده است.<ref>جمهرة انساب العرب، ص۷۷.</ref> شیبه با علنی شدن [[دعوت]] رسول خدا{{صل}} با [[جدیت]] فراوان همراه [[قریش]] به شیوه‌های گوناگون در [[آزار پیامبر]] کوشید <ref> سیره ابن اسحاق، ص۱۴۴؛ روح المعانی، ج۸، ص۱۹۶.</ref> و [[اندرز]] وی در او اثر نکرد.<ref> التفسیر الکبیر، ج۳۱، ص۵۴.</ref> برخی، شیبه را همراه برادرش عتبه و دیگر سران قریش از مصادیق "مستهزئین" برشمرده‌اند.<ref>سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱؛ روح المعانی، ج۸، ص۱۹۶.</ref> عیبجویی از [[پیامبر]]{{صل}}،<ref>سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱؛ روح المعانی، ج۸، ص۱۹۶.</ref> ریختن سرگین و احشای حیوانات بر سر و شانه پیامبر{{صل}}،<ref>سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱.</ref> [[مجادله]] با آن [[حضرت]]،<ref> اسباب النزول، ص۳۰۰؛ روض الجنان، ج۱۲، ص۲۸۷ - ۲۸۹؛ مجمع البیان، ج۶، ص۶۷۸.</ref>ممانعت از [[ارتباط]] حجگزاران با پیامبر{{صل}}در ایام [[حج]]،<ref>المحبّر، ص۱۶۰؛ الاعلام، ج۳، ص۱۸۱.</ref> نسبت دادن [[دروغ]]، فریبکاری،<ref>المغازی، ج۱، ص۳۳ - ۳۵.</ref> دیوانگی، ساحر بودن <ref>تفسیر مقاتل، ج۴، ص۴۰۳؛ زاد المسیر، ج۲، ص۵۴۴.</ref> و [[کهانت]] <ref>زاد المسیر، ج۲، ص۵۴۴.</ref>به آن حضرت از دیگر اقدامات او بود.
-به گفته [[مورخان]]، وی چندین بار از [[ابوطالب]] خواست تا برادرزاده‌اش را از [[تبلیغ]] رسالتش باز دارد.<ref> سیره ابن اسحاق، ص۲۳۶؛ السیرة النبویه، ج۱، ص۴۱۷؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۳۲۳.</ref> او از جمله ۷ نفری دانسته شده که [[پیامبر]]{{صل}}در [[مقام ابراهیم]] رو به [[کعبه]] آنان را [[نفرین]] کرد؛<ref> سیره ابن اسحاق، ص۲۱۱.</ref> نیز [[روایت]] شده [[رسول خدا]]{{صل}}در [[سفر به طائف]] ([[سال دهم بعثت]]) هنگامی که مورد [[آزار]] واذیت [[مشرکان]] قرار گرفت، کنار باغ [[شیبه]] و برادرش [[عتبه]] نشست و با دیدن آنان بسیار [[غمگین]] شد و ایشان را از [[دشمنان]] خود خواند <ref> السیرة النبویه، ج۱، ص۴۲۱؛ المغازی، ج۱، ص۳۴ - ۳۵؛ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۶.</ref> در این [[سفر]] که [[عداس]]، [[غلام]] شیبه [[مسلمان]] شد، مورد [[شماتت]] و آزار شیبه قرار گرفت.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۴۲۱؛ المغازی، ج۱، ص۳۵؛ روض الجنان، ج۱۷، ص۲۷۷ - ۲۷۸.</ref>
+شیبه از عوامل مؤثر در توطئه‌های مشرکان [[مکه]] بر ضدّ رسول خدا {{صل}} بود، چنان که در نشست مشورتی [[دارالندوه]] (سال سیزدهم [[بعثت]]) و اتخاذ [[تصمیم]] به [[قتل]] آن [[حضرت]] شرکت کرد.<ref>شواهد التنزیل، ج۱، ص۲۷۹ - ۲۸۰؛ البدایه و النهایه، ج۳، ص۱۷۵.</ref> شیبه از [[رهبران]] و نیز از [[اطعام]] کنندگان [[سپاه]] [[کفر]] در [[غزوه بدر]] دانسته شده است <ref>المغازی، ج۱، ص۱۲۸.</ref> که ۹ یا ۱۰ شتر <ref>امتاع الاسماع، ج۱، ص۸۸.</ref> در نوبت خود <ref> المحبر، ص۱۶۲؛ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۵؛ امتاع الاسماع، ج۱، ص۸۸.</ref> نحر کرد. سرانجام شیبه در غزوه بدر و در [[نبرد تن به تن]] کشته شد.<ref>السیرة النبویه، ج ۱، ص ۶۲۵، ۷۰۹؛ تاریخ طبری، ج ۲، ص ۴۲۱؛ سیر اعلام النبلاء، ج ۱، ص ۱۷۱.</ref>
-شیبه از عوامل مؤثر در توطئه‌های مشرکان [[مکه]] بر ضدّ رسول خدا{{صل}} بود، چنان که در نشست مشورتی [[دارالندوه]] (سال سیزدهم [[بعثت]]) و اتخاذ [[تصمیم]] به [[قتل]] آن [[حضرت]] شرکت کرد.<ref>شواهد التنزیل، ج۱، ص۲۷۹ - ۲۸۰؛ البدایه و النهایه، ج۳، ص۱۷۵.</ref> شیبه از [[رهبران]] و نیز از [[اطعام]] کنندگان [[سپاه]] [[کفر]] در [[غزوه بدر]] دانسته شده است <ref>المغازی، ج۱، ص۱۲۸.</ref> که ۹ یا ۱۰ شتر <ref>امتاع الاسماع، ج۱، ص۸۸.</ref> در نوبت خود <ref> المحبر، ص۱۶۲؛ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۵؛ امتاع الاسماع، ج۱، ص۸۸.</ref> نحر کرد. سرانجام شیبه در غزوه بدر و در [[نبرد تن به تن]] کشته شد.<ref>السیرة النبویه، ج ۱، ص ۶۲۵، ۷۰۹؛ تاریخ طبری، ج ۲، ص ۴۲۱؛ سیر اعلام النبلاء، ج ۱، ص ۱۷۱.</ref>
+گزارش‌ها درباره [[قاتل]] وی متفاوت‌اند: بیشتر گزارش‌ها هلاک شیبه را به دست [[حمزه]] [[سیدالشهداء]] <ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۶۲۵، ۷۰۹؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۴۴۵؛ دلائل النبوه، ج۳، ص۷۲.</ref> و برخی نیز قتل وی را به [[امیرمؤمنان]] [[امام علی]] {{ع}} و حمزه نسبت داده<ref>الطبقات، ج۲، ص۱۲؛ المغازی، ج۱، ص۶۹؛ انساب الاشراف، ج۱، ص۳۴۹ - ۳۵۶.</ref> و آورده‌اند هنگامی که آن حضرت و حمزه به شیبه [[حمله]] کردند، این عمل، باعث [[خشم]] و حمله جمعی [[مشرکان]] شد.<ref>الدر المنثور، ج۳، ص۱۶۸.</ref> بر پایه گزارشی دیگر، کشتن [[شیبه]] تنها به دست [[امیرمؤمنان]] بود <ref>دلائل النبوه، ج۳، ص۷۱؛ شواهد التنزیل، ج۱، ص۵۱۱؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱، ص۱۷۱.</ref> و در [[نقلی]] دیگر به [[عبیدة]] بن [[حارث بن عبد المطلب]] نسبت داده شده است.<ref>المغازی، ج۱، ص۱۰۰؛ شواهد التنزیل، ج۱، ص۵۱۲.</ref> هنگام [[دفن]] اجساد مشرکان، جنازه شیبه و برخی دیگر از سران [[کفر]] در بدترین وضع، درون چاهی به نام قلیب افکنده شد <ref>روض الجنان، ج۴، ص۲۵۹؛ الکامل، ج۲، ص۱۲۹.</ref> و [[پیامبر]] {{صل}} هنگام حضور در کنار این [[چاه]]، با نام بردن از آنان، به [[سرزنش]] آنان پرداخت.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۶۳۹؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۴۵۸؛ المغازی، ج۱، ص۱۱۲.</ref> کشته شدن شیبه و دیگر سران [[قریش]]، چنان برای پیامبر مهم بود که آن [[حضرت]] کسانی مانند [[زید بن حارثه]] و عبداللّه بن رواحه را برای رساندن این خبر به [[مدینه]] روانه کرد.<ref>تاریخ طبری، ج۲، ص۴۵۸؛ دلائل النبوه، ج۳، ص۱۳۲، ۱۸۷؛ البدایه و النهایه، ج۳، ص۳۰۴.</ref> برپایه برخی منابع، [[حیسمان بن عبداللّه خزاعی]]، نخستین کسی بود که خبر [[قتل]] شیبه و دیگر سران قریش را به [[مردم]] [[مکّه]] رساند<ref>السیرة النبویه، ج۲، ص۶۴۶؛ الاغانی، ج۴، ص۳۹۷؛ الکامل، ج۲، ص۱۳۱.</ref>.<ref>[[محمد زاهدی مقدم |زاهدی مقدم، محمد]]، [[شیبة بن ربیعه (مقاله)|مقاله «شیبة بن ربیعه»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۶.</ref>
-گزارش‌ها درباره [[قاتل]] وی متفاوت‌اند: بیشتر گزارش‌ها هلاک شیبه را به دست [[حمزه]] [[سیدالشهداء]] <ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۶۲۵، ۷۰۹؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۴۴۵؛ دلائل النبوه، ج۳، ص۷۲.</ref> و برخی نیز قتل وی را به [[امیرمؤمنان]] [[امام علی]]{{ع}} و حمزه نسبت داده<ref>الطبقات، ج۲، ص۱۲؛ المغازی، ج۱، ص۶۹؛ انساب الاشراف، ج۱، ص۳۴۹ - ۳۵۶.</ref> و آورده‌اند هنگامی که آن حضرت و حمزه به شیبه [[حمله]] کردند، این عمل، باعث [[خشم]] و حمله جمعی [[مشرکان]] شد.<ref>الدر المنثور، ج۳، ص۱۶۸.</ref> بر پایه گزارشی دیگر، کشتن [[شیبه]] تنها به دست [[امیرمؤمنان]] بود <ref>دلائل النبوه، ج۳، ص۷۱؛ شواهد التنزیل، ج۱، ص۵۱۱؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱، ص۱۷۱.</ref> و در [[نقلی]] دیگر به [[عبیدة]] بن [[حارث بن عبد المطلب]] نسبت داده شده است.<ref>المغازی، ج۱، ص۱۰۰؛ شواهد التنزیل، ج۱، ص۵۱۲.</ref> هنگام [[دفن]] اجساد مشرکان، جنازه شیبه و برخی دیگر از سران [[کفر]] در بدترین وضع، درون چاهی به نام قلیب افکنده شد <ref>روض الجنان، ج۴، ص۲۵۹؛ الکامل، ج۲، ص۱۲۹.</ref> و [[پیامبر]]{{صل}} هنگام حضور در کنار این [[چاه]]، با نام بردن از آنان، به [[سرزنش]] آنان پرداخت.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۶۳۹؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۴۵۸؛ المغازی، ج۱، ص۱۱۲.</ref> کشته شدن شیبه و دیگر سران [[قریش]]، چنان برای پیامبر مهم بود که آن [[حضرت]] کسانی مانند [[زید بن حارثه]] و عبداللّه بن رواحه را برای رساندن این خبر به [[مدینه]] روانه کرد.<ref>تاریخ طبری، ج۲، ص۴۵۸؛ دلائل النبوه، ج۳، ص۱۳۲، ۱۸۷؛ البدایه و النهایه، ج۳، ص۳۰۴.</ref> برپایه برخی منابع، [[حیسمان بن عبداللّه خزاعی]]، نخستین کسی بود که خبر [[قتل]] شیبه و دیگر سران قریش را به [[مردم]] [[مکّه]] رساند<ref>السیرة النبویه، ج۲، ص۶۴۶؛ الاغانی، ج۴، ص۳۹۷؛ الکامل، ج۲، ص۱۳۱.</ref>.<ref>[[محمد زاهدی مقدم |زاهدی مقدم، محمد]]، [[شیبة بن ربیعه (مقاله)|مقاله "شیبة بن ربیعه"]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۶.</ref>
+== شیبه در [[شأن نزول]] و گزارش‌های [[تفسیری]] ==
-==شیبه در [[شأن نزول]] و گزارش‌های [[تفسیری]]==
+== منابع ==
+{{منابع}}
+* [[پرونده:1100410.jpg|22px]] [[محمد زاهدی مقدم |زاهدی مقدم، محمد]]، [[شیبة بن ربیعه (مقاله)|مقاله «شیبة بن ربیعه»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶''']]
+{{پایان منابع}}
-==منابع==
+== پانویس ==
-* [[پرونده:1100410.jpg|22px]] [[محمد زاهدی مقدم |زاهدی مقدم، محمد]]، [[شیبة بن ربیعه (مقاله)|مقاله "شیبة بن ربیعه"]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶''']]
-==جستارهای وابسته==
-==پانویس==
 {{پانویس}}
 [[رده:شیبة بن ربیعه]]
-[[رده:مدخل]]
 [[رده:اعلام]]