عبدالرحمن بن ابزی خزاعی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل  = عبدالرحمن بن ابزی خزاعی | مداخل مرتبط = [[عبدالرحمن بن ابزی خزاعی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه | عنوان مدخل  = عبدالرحمن بن ابزی خزاعی | مداخل مرتبط = [[عبدالرحمن بن ابزی خزاعی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{جعبه اطلاعات اصحاب
{{جعبه اطلاعات اصحاب
| نام = عبدالرحمن بن ابزی خزاعی
| نام = عبدالرحمن بن ابزی خزاعی
خط ۷۱: خط ۷۱:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:اصحاب پیامبر]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:قبیله بنی‌خزاعه]]
[[رده:قبیله بنی‌خزاعه]]
[[رده:کارگزاران حکومت امام علی]]
[[رده:کارگزاران حکومت امام علی]]

نسخهٔ ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۶

عبدالرحمن بن ابزی خزاعی
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملعبدالرحمن بن ابزی خزاعی
جنسیتمرد
از قبیلهبنی‌خزاعه
پدرابزی خزاعی
پسرعبدالله بن عبدالرحمن بن ابزی
محل زندگیکوفه
از اصحاب
حضور در جنگجنگ صفین
فعالیت‌های اوفرماندار خراسان

آشنایی اجمالی

عبدالرحمن غلام آزاد شده نافع بن عبد حارث است که برخی از مؤرّخان وی را در شمار اصحاب پیامبر (ص) آورده‌اند و نوشته‌اند: او پُشت سر پیامبر (ص) نماز خوانده است و موقعی که عمر بن خطاب به مکه مشرف شد، امیر مکه نافع بن عبدالحارث که از طرف عمر منصوب بود به استقبالش رفت و عبدالرحمن بن ابزی خزاعی را به جانشینی خود گذاشت، زیرا معتقد بود او زیاد قرآن می‌خواند و بر احکام و دین خدا فقیه و آگاه‌تر از دیگران است، آن گاه عمر این انتخاب را پذیرفت [۱].

وی سپس ساکن کوفه شد و از شیعیان و موالیان امیرالمؤمنین (ع) گردید و در صفین حضرت را یاری کرد. او نقل می‌کند: هشتصد نفر از کسانی که در بیعت رضوان با پیامبر خدا (ص) بیعت کردند، در جنگ صفین در رکاب امیرالمؤمنین (ع) جنگیدند و از آن جمع، سیصد و شصت نفرشان - از جمله عمار یاسر - به شهادت رسیدند[۲]. امیرالمؤمنین (ع) به سبب اعتمادی که به عبدالرحمان داشت او را پس از بازگشت از صفین، به حکومت و امارت خراسان منصوب کرد[۳].

از او روایاتی در فقه و... به یادگار مانده است از جمله در سنن ابی داود[۴] و سنن بیهقی[۵] آمده که عبدالرحمن بن ابزی خزاعی گفت: مردی نزد عمر بن خطاب آمد و گفت: من جنب شدم و آب نیافتم؟ عمر گفت: پس نماز نخوان. عمار فوراً گفت: ای امیرالمؤمنین، آیا به یاد می‌آوری که من و تو در سریه‌ای جنب شدیم و آب نیافتیم و تو نماز نخواندی و من تیمم کردم و نماز خواندم، و پیامبر (ص) کار مرا تأیید کرد. عمر - از عمار ناراحت شد - و گفت: "دست بردار ای عمار، و از خدا بترس و مرا تخطئه نکن"[۶].عمار به عمر گفت: اگر بخواهی دیگر این حدیث را نقل نمی‌کنم[۷].[۸]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. اسدالغابه، ج۳، ص۲۷۸؛ و ر. ک: تهذیب التهذیب، ج۵، ص۴۶.
  2. شرح ابن ابی الحدید، ج۱۰، ص۱۰۴.
  3. تنقیح المقال، ج۲، ص۱۳۷.
  4. سنن ابی داود، ج۱، ص۵۳.
  5. سن بیهقی، ج۱، ص۲۰۹.
  6. اتَّقِ اللَّهَ يَا عَمَّارُ
  7. الغدیر، ج۶، ص۸۳.
  8. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۱۶-۸۱۷.