الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
'''[[حضرت اباالفضل|حضرت اباالفضل]]''' عباس بن علی {{ع}} روز ۴ شعبان سال ۲۶ هجری در [[مدینه]] به [[دنیا]] آمد و فرزند [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و مادرش [[فاطمه کلابیه]] ([[ام البنین]]) است. عبّاس در لغت، به‌معنای شیر بیشه، شیری که شیران از او بگریزند است. به خاطر سیمای جذابش او را "[[قمر بنی هاشم]]" می‌گفتند. برای [[حضرت عباس]]، [[القاب]] دیگری نیز گفته شده است از جمله: [[العبد الصالح]]، [[باب الحوائج]]، صاحب اللواء، المواسی، الصابر و... .
'''[[امام سجاد| امام سجاد]]''' {{ع}} دومین [[فرزند]] [[امام حسین]] {{ع}} [[روز]] [[پنج‌شنبه]]، پنجم [[شعبان]] سال ۳۸ ﻫ. در [[مدینه]] به [[دنیا]] آمد. مادر گرامی آن حضرت [[شهربانو]] است. حضرت پنجاه و هفت سال در دنیا زندگی کردند. دو سال در روزگار [[امامت]] جدش [[علی بن ابی طالب]] {{ع}}، ده سال در [[عهد امامت]] عمویش [[حسن بن علی]] {{ع}} و یازده سال در زمان امامت پدر والامقامش و سی و چهار سال امامت [[مسلمانان]] را برعهده داشت. در [[حادثه کربلا]] آن حضرت [[ازدواج]] کرده و دارای [[فرزند]] بود.


حضرت عباس {{ع}} چهارده سال از [[عمر]] شریفش را با پدر بزرگوارش امیرالمؤمنین {{ع}} سپری کرد، ده سال بعد با برادر گرامیش [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} و ده سال آخر عمر را با دیگر برادر بزرگوارش امام حسین {{ع}} بگذرانید.
از القاب [[امام سجاد]] {{ع}}، [[زین‌العابدین]]، [[سجاد]]، زکی و ذوالثفنات است و کنیه ایشان [[ابوالحسن ثانی]] و ابومحمد است. آن حضرت همچون دیگر [[معصومین]] {{ع}} خُلق و خویی [[الهی]] و انسانی داشت و [[دوست]] و [[دشمن]] وی را ستوده‌اند. از آشکارترین ویژگی‌های اخلاقی امام سجاد {{ع}}، [[عبادت]] و [[طاعت]] فراوان اوست و بدین دلیل، [[پیامبر اسلام]] {{صل}} او را زینت عابدان [[بهشت]] (زین‌العابدین) خوانده است.


در کتاب‌های [[تاریخی]] نام حضرت عباس تا ایام عاشورا و صحنه کربلا، کمتر به چشم می‌‌خورد، تنها در دو مورد در [[تاریخ]]، نامی از این [[پرچمدار]] کربلا دیده شده است. طبق نقل برخی از [[مورخان]]، [[ازدواج]] [[قمر بنی‌هاشم]] در سن هیجده یا بیست سالگی با «لبابه» دختر [[عبیدالله بن عباس]] پسر عموی پدر بزرگوارش انجام شد و ثمره این [[ازدواج]] میمون و [[مبارک]] دو پسر به نام‌های عبیدالله و [[فضل]] و به قولی، دو پسر دیگر به نام‌های [[محمد]] و [[قاسم]]، بوده است.
امام سجاد {{ع}} در دوران [[خلافت یزید]] به [[امامت]] رسید و دوران [[بحرانی]] [[خلافت]] [[عبدالله بن زبیر]] و [[مروانیان]] از جمله [[عبدالملک مروان]] را [[شاهد]] بود و حدود ۳۵ سال امامت کرد. آغاز امامت [[حضرت سجاد]] {{ع}} با شدت یافتن [[انحراف]] [[خاندان]] [[بنی امیه]] همراه بود و از این رو، روزگار آن امام همام {{ع}} را می‌توان دارای حساسیتی ویژه دانست. [[پنج تن]] از [[امویان]] در سال‌های‌ [[زندگی]] امام سجاد به [[حکومت]] رسیدند: [[یزید بن معاویه]]، [[معاویة بن یزید]]، [[مروان بن حکم]]، [[عبدالملک مروان]] و [[ولید بن عبدالملک]]. [[امام]] {{ع}} [[با تدبیر]] و سیاستی ویژه [[تعالیم]] [[راستین]] [[اسلام]] را بیان می‌کرد.


[[شخصیت]] [[حضرت عباس]] در وقایع [[عاشورا]] و کربلای [[حسینی]] به خوبی درخشید. به طوری که هر کس از [[کربلا]] خبری دارد از نام حضرت عباس قمر [[بنی هاشم]] نیز باخبر است.
از [[امام علی بن الحسین]] {{ع}}، غیر از [[صحیفه سجادیه]]، آثار [[ارزشمند]] دیگری در [[میراث]] مکتوب [[شیعه]] وجود دارد. این آثار در قالب [[دعا]] و [[مناجات]] و همچنین [[روایات]] کوتاه و بلند، گنجینه‌ای گران‌بها و منبعی [[غنی]] در [[شناخت]] [[معارف دینی]] به شمار می‌رود. [[رساله حقوق]]، دعای [[ابوحمزه ثمالی]]، مناجات [[خمس]] [[عشر]]، [[زیارت امین‌الله]] و [[خطبه امام سجاد]] {{ع}} در [[شام]] از جمله این [[معارف]] ارجمند است.


در [[زیات]] [[ناحیه مقدسه]] در [[فضایل]] [[حضرت عباس]] چنین آمده است: سلام بر [[ابوالفضل العباس]] [[فرزند امیرالمؤمنین]] که جانش را فدای برادرش نمود از دنیایش برای [[آخرت]] استفاده کرد، و خود را فدای [[برادر]] نمود و برای تحصیل آب، تمام تلاش خود را به کار برد تا دو دست مبارکش در این راه قطع شد.
شیوه کارساز [[امام]] {{ع}} در [[مبارزه]] با [[حکومت]]، [[امویان]] را واداشت تا برای بقای خویش چاره‌ای بیندیشند و ناجوانمردانه آن امام همام {{ع}} را [[مسموم]] سازند. [[شهادت امام سجاد]] {{ع}} در روز ۱۲ یا ۲۵ [[محرم]] سال ۹۵ه‍ واقع شده است.


[[امام سجاد]] {{ع}} سیمای درخشان عباس بن علی را اینگونه ترسیم فرموده است: {{متن حدیث|رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَى وَ فَدَى أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّى قُطِعَتْ يَدَاهُ فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِمَا جَنَاحَيْنِ يَطِيرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِكَةِ فِي الْجَنَّةِ ...}} که در آن [[مقام]] [[ایثار]]، گذشت، [[فداکاری]]، جانبازی، [[قطع]] شدن دستانش و یافتن بال پرواز در [[بهشت]]، مطرح است و اینکه: عمویم [[عباس]]، نزد [[خدای متعال]]، مقامی دارد که [[روز قیامت]]، همۀ [[شهیدان]] به آن [[غبطه]] می‌خورند و [[رشک]] می‌برند.
<div class="mainpage_box_more">[[امام سجاد|ادامه]]</div>
 
<div class="mainpage_box_more">[[ عباس بن علی بن ابی‌طالب|ادامه]]</div>

نسخهٔ ‏۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۱۵

امام سجاد (ع) دومین فرزند امام حسین (ع) روز پنج‌شنبه، پنجم شعبان سال ۳۸ ﻫ. در مدینه به دنیا آمد. مادر گرامی آن حضرت شهربانو است. حضرت پنجاه و هفت سال در دنیا زندگی کردند. دو سال در روزگار امامت جدش علی بن ابی طالب (ع)، ده سال در عهد امامت عمویش حسن بن علی (ع) و یازده سال در زمان امامت پدر والامقامش و سی و چهار سال امامت مسلمانان را برعهده داشت. در حادثه کربلا آن حضرت ازدواج کرده و دارای فرزند بود.

از القاب امام سجاد (ع)، زین‌العابدین، سجاد، زکی و ذوالثفنات است و کنیه ایشان ابوالحسن ثانی و ابومحمد است. آن حضرت همچون دیگر معصومین (ع) خُلق و خویی الهی و انسانی داشت و دوست و دشمن وی را ستوده‌اند. از آشکارترین ویژگی‌های اخلاقی امام سجاد (ع)، عبادت و طاعت فراوان اوست و بدین دلیل، پیامبر اسلام (ص) او را زینت عابدان بهشت (زین‌العابدین) خوانده است.

امام سجاد (ع) در دوران خلافت یزید به امامت رسید و دوران بحرانی خلافت عبدالله بن زبیر و مروانیان از جمله عبدالملک مروان را شاهد بود و حدود ۳۵ سال امامت کرد. آغاز امامت حضرت سجاد (ع) با شدت یافتن انحراف خاندان بنی امیه همراه بود و از این رو، روزگار آن امام همام (ع) را می‌توان دارای حساسیتی ویژه دانست. پنج تن از امویان در سال‌های‌ زندگی امام سجاد به حکومت رسیدند: یزید بن معاویه، معاویة بن یزید، مروان بن حکم، عبدالملک مروان و ولید بن عبدالملک. امام (ع) با تدبیر و سیاستی ویژه تعالیم راستین اسلام را بیان می‌کرد.

از امام علی بن الحسین (ع)، غیر از صحیفه سجادیه، آثار ارزشمند دیگری در میراث مکتوب شیعه وجود دارد. این آثار در قالب دعا و مناجات و همچنین روایات کوتاه و بلند، گنجینه‌ای گران‌بها و منبعی غنی در شناخت معارف دینی به شمار می‌رود. رساله حقوق، دعای ابوحمزه ثمالی، مناجات خمس عشر، زیارت امین‌الله و خطبه امام سجاد (ع) در شام از جمله این معارف ارجمند است.

شیوه کارساز امام (ع) در مبارزه با حکومت، امویان را واداشت تا برای بقای خویش چاره‌ای بیندیشند و ناجوانمردانه آن امام همام (ع) را مسموم سازند. شهادت امام سجاد (ع) در روز ۱۲ یا ۲۵ محرم سال ۹۵ه‍ واقع شده است.