تاسوعا: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۲۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = امام حسین
| عنوان مدخل  = تاسوعا
| مداخل مرتبط = [[تاسوعا در تاریخ اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =
}}
{{سوگواری امام حسین}}
{{سوگواری امام حسین}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[تاسوعا در حدیث]] | [[تاسوعا در نهج البلاغه]]| [[تاسوعا در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[تاسوعا (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


تاسوعا روز نهم ماه [[محرّم]] است. [[امام حسین]]{{ع}} و همراهان او روز دوّم [[محرم]] در سال ۶۱ هجری وارد سرزمین [[کربلا]] شدند و در محاصره قرار گرفتند و [[روز عاشورا]] [[کوفیان]] قصد حمله به اردوگاه [[امام]] را داشتند که [[امام]] از آنان شب را مهلت خواست و [[نبرد]] به فردای آن روز یعنی [[عاشورا]] افتاد و حوادث آن روز پیش آمد. [[امام صادق]]{{ع}} [[تاسوعا]] را روزی معرفی کرده است که [[امام حسین]] و اصحابش در [[کربلا]] به محاصره [[سپاه]] [[دشمن]] درآمدند. [[شیعیان]] روزهای [[تاسوعا]] و [[عاشورا]] را به [[عزاداری]] برای [[امام حسین]]{{ع}} می‌پردازند و در مجالس [[سوگواری]] شرکت می‌کنند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۵۱.</ref>.
'''تاسوعا''' روز نهم ماه [[محرّم]] است که در آن روز [[امام حسین]] {{ع}} و یارانش در محاصره نیروهای [[کوفه]] بودند و سپاه عمر سعد قصد حمله داشت اما امام توسط برادرش عباس از آنها مهلت گرفت تا شب را به عبادت بگذراند.


==تاسوعا چیست؟==
== تاسوعا چیست؟ ==
روز نهم ماه [[محرّم]]. تاسوعای سال ۶۱ [[هجری]] [[امام حسین]] و یارانش در محاصره نیروهای [[کوفه]] بودند. روزی بود که آب را به روی [[اهل بیت]] و [[یاران امام]] بسته بودند، راه‌ها همه تحت کنترل بود تا کسی به [[امام]] نپیوندد.[[ تهدیدهای]] [[سپاه]] [[عمر سعد]]، جدّی‌تر و حالت تهاجمی آنان به سوی خیمه‌ها بیشتر می‌‌شد. عصر روز [[پنجشنبه]] تاسوعا، [[ابن سعد]] با دستوری که از [[ابن زیاد]] دریافت کرده بود، آماده [[جنگ]] با [[حسین]]{{ع}} شد. گروهی از [[سپاه کوفه]] به سوی [[خیمه]] گاه [[امام]] تاختند. [[امام]] کنار خیمه‌اش نشسته و به [[شمشیر]] تکیه داده بود. [[زینب]]، صدای همهمه مهاجمان را شنید. [[امام]] را (که [[خواب]]، چشمانش را ربوده بود) بیدار کرد. [[سیدالشهدا]]، خوابی را که آن لحظه دیده بود [[نقل]] کرد که [[رسول خدا]] به او فرمود: پیش ما می‌‌آیی. [[حسین]]{{ع}} برادرش [[عباس]] را همراه جمعی جلو فرستاد تا از [[هدف]] مهاجمان [[آگاه]] شوند. چون فهمیدند که به قصد [[جنگ]] یا گرفتن [[بیعت]] آمده‌اند، به [[دستور امام]]، آن [[شب]] را مهلت‌طلبیدند تا به [[عبادت]] و [[نماز]] بپردازند. و درگیری به فردا موکول شد<ref>حیاة الامام الحسین ج ۳ ص ۱۶۱</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} درباره محاصره شدن [[سیدالشهدا]] در [[روز عاشورا]] فرموده است: {{متن حدیث|تاسُوعا یَومٌ حُوصِرَ فیهِ الحُسَینُ وَ اَصحابُهُ بِکَربَلاءَ وَ اجتَمَعَ عَلَیهِ خَیلُ اَهلِ الشَّامِ وَ اَناخُوا عَلَیهِ وَ فَرِحَ ابنُ مَرجانَة وَ عُمَرُبنُ سَعدٍ بِتَوافُر الخَیلِ وَ کَثرَتِها وَ استَضْعَفُوا فیهِ الحُسَینَ وَ اصْحابَهُ وَ اَیْقَنُوا اَنَّهُ لا یَأتِی الحُسَینَ ناصِرٌ وَلا یُمِدُّهُ اَهلُ العِراق}}<ref>سفینة البهار  ج ۲۱ ص ۱۲۴</ref>. تاسوعا روزی است که [[حسین]]{{ع}} و [[اصحاب]] او در [[کربلا]] محاصره شدند و [[سپاه]] [[شامیان]] بر ضدّ آنان گرد آمد. [[ابن زیاد]] و [[عمر سعد]] نیز از فراهم آمدن آن همه سواران خوشحال شدند و آن روز، [[حسین]]{{ع}} و یارانش را [[ناتوان]] شمردند و [[یقین]] کردند که دیگر برای او [[یاوری]] نخواهد آمد و عراقیان نیز او را [[پشتیبانی]] نخواهند کرد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۹۹.</ref>.
تاسوعا روز نهم ماه [[محرّم]] است. تاسوعای سال ۶۱ هجری [[امام حسین]] {{ع}} و یارانش در محاصره نیروهای [[کوفه]] بودند. روزی بود که آب را به روی [[اهل بیت]] و یاران امام بسته بودند، راه‌ها همه تحت کنترل بود تا کسی به [[امام]] نپیوندد. تهدیدهای سپاه [[عمر سعد]]، جدّی‌تر و حالت تهاجمی آنان به سوی خیمه‌ها بیشتر می‌‌شد. عصر روز پنجشنبه تاسوعا، [[ابن سعد]] با دستوری که از [[ابن زیاد]] دریافت کرده بود، آماده [[جنگ]] با [[حسین]] {{ع}} شد. گروهی از سپاه کوفه به سوی [[خیمه]]‌گاه [[امام]] تاختند. [[امام]] کنار خیمه‌اش نشسته و به [[شمشیر]] تکیه داده بود. [[زینب]]، صدای همهمه مهاجمان را شنید. [[امام]] را (که [[خواب]]، چشمانش را ربوده بود) بیدار کرد. [[سیدالشهدا]] {{ع}}، خوابی را که آن لحظه دیده بود نقل کرد که [[رسول خدا]] {{صل}} به او فرمود: پیش ما می‌‌آیی. [[حسین]] {{ع}} برادرش [[عباس]] را همراه جمعی جلو فرستاد تا از [[هدف]] مهاجمان [[آگاه]] شوند. چون فهمیدند که به قصد [[جنگ]] یا گرفتن [[بیعت]] آمده‌اند، به دستور امام، آن شب را مهلت طلبیدند تا به [[عبادت]] و [[نماز]] بپردازند. و درگیری به فردا موکول شد<ref>حیاة الامام الحسین ج ۳ ص ۱۶۱</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} درباره محاصره شدن [[سیدالشهدا]] در [[روز عاشورا]] فرموده است: {{متن حدیث|تاسُوعا یَومٌ حُوصِرَ فیهِ الحُسَینُ وَ اَصحابُهُ بِکَربَلاءَ وَ اجتَمَعَ عَلَیهِ خَیلُ اَهلِ الشَّامِ وَ اَناخُوا عَلَیهِ وَ فَرِحَ ابنُ مَرجانَة وَ عُمَرُبنُ سَعدٍ بِتَوافُر الخَیلِ وَ کَثرَتِها وَ استَضْعَفُوا فیهِ الحُسَینَ وَ اصْحابَهُ وَ اَیْقَنُوا اَنَّهُ لا یَأتِی الحُسَینَ ناصِرٌ وَلا یُمِدُّهُ اَهلُ العِراق}}<ref>سفینة البحار ج ۲۱ ص ۱۲۴</ref>. تاسوعا روزی است که [[حسین]] {{ع}} و [[اصحاب]] او در [[کربلا]] محاصره شدند و [[سپاه]] [[شامیان]] بر ضدّ آنان گرد آمد. [[ابن زیاد]] و [[عمر سعد]] نیز از فراهم آمدن آن همه سواران خوشحال شدند و آن روز، [[حسین]] {{ع}} و یارانش را [[ناتوان]] شمردند و [[یقین]] کردند که دیگر برای او [[یاوری]] نخواهد آمد و عراقیان نیز او را پشتیبانی نخواهند کرد. [[شیعیان]] روزهای تاسوعا و [[عاشورا]] را به [[عزاداری]] برای [[امام حسین]] {{ع}} می‌پردازند و در مجالس [[سوگواری]] شرکت می‌کنند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۹۹؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۵۱.</ref>.


==منابع==
==[[بستن آب]]==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
خط ۲۰: خط ۱۹:
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
{{عزاداری محرم}}
[[رده:تاسوعا]]
 
[[رده:محرم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۰۸

تاسوعا روز نهم ماه محرّم است که در آن روز امام حسین (ع) و یارانش در محاصره نیروهای کوفه بودند و سپاه عمر سعد قصد حمله داشت اما امام توسط برادرش عباس از آنها مهلت گرفت تا شب را به عبادت بگذراند.

تاسوعا چیست؟

تاسوعا روز نهم ماه محرّم است. تاسوعای سال ۶۱ هجری امام حسین (ع) و یارانش در محاصره نیروهای کوفه بودند. روزی بود که آب را به روی اهل بیت و یاران امام بسته بودند، راه‌ها همه تحت کنترل بود تا کسی به امام نپیوندد. تهدیدهای سپاه عمر سعد، جدّی‌تر و حالت تهاجمی آنان به سوی خیمه‌ها بیشتر می‌‌شد. عصر روز پنجشنبه تاسوعا، ابن سعد با دستوری که از ابن زیاد دریافت کرده بود، آماده جنگ با حسین (ع) شد. گروهی از سپاه کوفه به سوی خیمه‌گاه امام تاختند. امام کنار خیمه‌اش نشسته و به شمشیر تکیه داده بود. زینب، صدای همهمه مهاجمان را شنید. امام را (که خواب، چشمانش را ربوده بود) بیدار کرد. سیدالشهدا (ع)، خوابی را که آن لحظه دیده بود نقل کرد که رسول خدا (ص) به او فرمود: پیش ما می‌‌آیی. حسین (ع) برادرش عباس را همراه جمعی جلو فرستاد تا از هدف مهاجمان آگاه شوند. چون فهمیدند که به قصد جنگ یا گرفتن بیعت آمده‌اند، به دستور امام، آن شب را مهلت طلبیدند تا به عبادت و نماز بپردازند. و درگیری به فردا موکول شد[۱]. امام صادق (ع) درباره محاصره شدن سیدالشهدا در روز عاشورا فرموده است: «تاسُوعا یَومٌ حُوصِرَ فیهِ الحُسَینُ وَ اَصحابُهُ بِکَربَلاءَ وَ اجتَمَعَ عَلَیهِ خَیلُ اَهلِ الشَّامِ وَ اَناخُوا عَلَیهِ وَ فَرِحَ ابنُ مَرجانَة وَ عُمَرُبنُ سَعدٍ بِتَوافُر الخَیلِ وَ کَثرَتِها وَ استَضْعَفُوا فیهِ الحُسَینَ وَ اصْحابَهُ وَ اَیْقَنُوا اَنَّهُ لا یَأتِی الحُسَینَ ناصِرٌ وَلا یُمِدُّهُ اَهلُ العِراق»[۲]. تاسوعا روزی است که حسین (ع) و اصحاب او در کربلا محاصره شدند و سپاه شامیان بر ضدّ آنان گرد آمد. ابن زیاد و عمر سعد نیز از فراهم آمدن آن همه سواران خوشحال شدند و آن روز، حسین (ع) و یارانش را ناتوان شمردند و یقین کردند که دیگر برای او یاوری نخواهد آمد و عراقیان نیز او را پشتیبانی نخواهند کرد. شیعیان روزهای تاسوعا و عاشورا را به عزاداری برای امام حسین (ع) می‌پردازند و در مجالس سوگواری شرکت می‌کنند[۳].

بستن آب

منابع

پانویس

  1. حیاة الامام الحسین ج ۳ ص ۱۶۱
  2. سفینة البحار ج ۲۱ ص ۱۲۴
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۹۹؛ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۵۱.