ویژگی‌های عصر ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = ظهور امام مهدی | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
بر پایه [[روایات]]، [[حضرت مهدی]] {{ع}} از [[شهر]] [[مکّه]] در کنار [[کعبه]]، در حالی طلوع خواهد کرد که میان [[رکن و مقام]] [[ایستاده]] و [[جبرئیل]] [[مردم]] را به [[بیعت]] با او که همانا [[بیعت]] با خداست فرا می‌خواند و وی نیز با فریاد {{متن حدیث| أَنَا بَقِيَّةُ اللَّه}} صدای مبارکش را به گوش جهانیان می‌رسانند و [[قیام]] و اصلاحش را شروع می‌کند<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص۲۳۶.</ref>. | |||
==ویژگی‌های [[حکومت جهانی حضرت مهدی]]{{ع}}== | == ویژگی‌های [[حکومت جهانی حضرت مهدی]] {{ع}} == | ||
[[حکومت جهانی حضرت مهدی]] {{ع}} ویژگی‌های [[معنوی]] و مادّی متعدد دارد. | |||
#'''[[عدالت]] همه‌جانبه:''' [[حاکم نیشابوری]] در مستدرک، از [[ابوسعید خدری]] از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[نقل]] می‌کند که فرمودند: "در [[آخر زمان]]، بلای شدیدی بر [[امت]] من از سوی [[سلطان]] آنها وارد می‌شود، بلایی که شدیدتر از آن شنیده نشده است، تا آنجا که زمینِ گسترده بر آنها تنگ می‌شود و تا آنجا که [[زمین]] پر از [[جور]] و [[ظلم]] می‌گردد و [[مؤمن]] پناهگاهی برای | # '''[[عدالت]] همه‌جانبه:''' [[حاکم نیشابوری]] در مستدرک، از [[ابوسعید خدری]] از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[نقل]] می‌کند که فرمودند: "در [[آخر زمان]]، بلای شدیدی بر [[امت]] من از سوی [[سلطان]] آنها وارد می‌شود، بلایی که شدیدتر از آن شنیده نشده است، تا آنجا که زمینِ گسترده بر آنها تنگ می‌شود و تا آنجا که [[زمین]] پر از [[جور]] و [[ظلم]] می‌گردد و [[مؤمن]] پناهگاهی برای پناه جستن به آن از [[ظلم]] نمی‌یابد. در این هنگام، [[خداوند متعال]] مردی از عترتم را [[مبعوث]] می‌کند که [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] کند، آن‌گونه که از [[ظلم و ستم]] پر شده بود. ساکنان [[آسمان]] ([[فرشتگان]]) از او [[خشنود]] می‌شوند، و همچنین ساکنان [[زمین]]، [[زمین]] همه بذرهای خود را بیرون می‌فرستد و بارور می‌شود، در [[آسمان]] همه دانه‌های [[باران]] را بر آنها فرو می‌بارد (و همه جا را سیراب و پر [[برکت]] می‌کند)"<ref>{{متن حدیث| يَنْزِلُ بِأُمَّتِي فِي آخِرِ الزَّمَانِ بَلَاءٌ شَدِيدٌ مِنْ سُلْطَانِهِمْ لَمْ يَسْمَعِ النَّاسُ بِبَلَاءٍ أَشَدَّ مِنْهُ حَتَّى تَضِيقَ عَلَيْهِمُ الرَّحْبَةَ وَ حَتَّى تَمْلَأَ الْأَرْضَ جَوْراً وَ ظُلْماً ثُمَّ إِنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ رَجُلًا يَمْلَأُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً يَرْضَى عَنْهُ سَاكِنُ السَّمَاءِ وَ سَاكِنُ الْأَرْضِ لَا تَدَّخِرُ الْأَرْضُ مِنْ بَذْرِهَا شَيْئاً إِلَّا أَخْرَجَتْهُ وَ السَّمَاءُ مِنْ قَطْرِهَا شَيْئاً إِلَّا صَبَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِمْ مِدْرَارا}}؛ إحقاق الحق و إزهاق الباطل، ج۲۹، ص۲۳۳.</ref>. | ||
#'''[[دین]] و [[دینداری]]:''' [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: "وقتی [[قائم]]{{ع}} [[قیام]] کند [[دولت]] [[باطل]] از میان می‌رود"<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ الْقَائِمُ{{ع}} ذَهَبَتْ دَوْلَةُ الْبَاطِلِ}}؛ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۳۱۳.</ref>. و در جایی دیگر می‌فرماید: "[[خداوند]] او ([[امام زمان]]) را بر همه [[ادیان]] غالب می‌گرداند، هر چند [[مشرکین]] نخواهند، فرمود: هیچ کس نمی‌ماند جز اینکه [[اقرار]] به [[خاتمیت]] [[محمّد]] می‌کند"<ref>{{متن حدیث|فِي قَوْلِ اللَّهِ | # '''[[دین]] و [[دینداری]]:''' [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: "وقتی [[قائم]] {{ع}} [[قیام]] کند [[دولت]] [[باطل]] از میان می‌رود"<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ الْقَائِمُ {{ع}} ذَهَبَتْ دَوْلَةُ الْبَاطِلِ}}؛ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۳۱۳.</ref>. و در جایی دیگر می‌فرماید: "[[خداوند]] او ([[امام زمان]]) را بر همه [[ادیان]] غالب می‌گرداند، هر چند [[مشرکین]] نخواهند، فرمود: هیچ کس نمی‌ماند جز اینکه [[اقرار]] به [[خاتمیت]] [[محمّد]] می‌کند"<ref>{{متن حدیث|فِي قَوْلِ اللَّهِ {{متن قرآن|لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}} يَكُونُ أَنْ لَا يَبْقَى أَحَدٌ إِلَّا أَقَرَّ بِمُحَمَّدٍ}}بحارالأنوار، ج۵۳، ص۳۴۶.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کرد، جایی در روی [[زمین]] باقی نمی‌ماند، مگر اینکه در آنجا صدای اشهد ان [[لا اله الا الله]] و أشهد أن محمدا [[رسول الله]] بلند می‌شود<ref>{{متن حدیث|{{متن قرآن|وَلَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا}} قَالَ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ لَا يَبْقَى أَرْضٌ إِلَّا نُودِيَ فِيهَا شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ}}؛ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۳۴۰.</ref>. | ||
#'''[[برکات]] زمینی و آسمانی:''' از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[روایت]] شده که فرمود: "آب‌ها در [[دولت]] او فراوان می‌شود و [[زمین]]، [[برکات]] خویش را چند برابر می‌کند"<ref>{{متن حدیث|تزيد المياه في دولته و تمدّ الأنهار و تضاعف الأرض أكلها}}؛ إحقاق الحق و إزهاق الباطل، ج۲۹، ص۴۶۰.</ref>. نیز [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "در روزگار [[حکومت]] [[مهدی]]{{ع}}[[آسمان]]، بارانش را، درخت میوه‌اش را، و [[زمین]] گیاهش را نثار می‌کند، و برای اهل [[زمین]] خود را می‌آراید"<ref>{{متن حدیث|تُعْطِي السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ الشَّجَرُ ثَمَرَهَا وَ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا وَ تَتَزَيَّنُ لِأَهْلِهَا}}؛ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۸۵.</ref>. | # '''[[برکات]] زمینی و آسمانی:''' از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[روایت]] شده که فرمود: "آب‌ها در [[دولت]] او فراوان می‌شود و [[زمین]]، [[برکات]] خویش را چند برابر می‌کند"<ref>{{متن حدیث|تزيد المياه في دولته و تمدّ الأنهار و تضاعف الأرض أكلها}}؛ إحقاق الحق و إزهاق الباطل، ج۲۹، ص۴۶۰.</ref>. نیز [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: "در روزگار [[حکومت]] [[مهدی]] {{ع}}[[آسمان]]، بارانش را، درخت میوه‌اش را، و [[زمین]] گیاهش را نثار می‌کند، و برای اهل [[زمین]] خود را می‌آراید"<ref>{{متن حدیث|تُعْطِي السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ الشَّجَرُ ثَمَرَهَا وَ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا وَ تَتَزَيَّنُ لِأَهْلِهَا}}؛ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۸۵.</ref>. | ||
#'''[[فرهنگ]] و [[درک]] [[اجتماعی]]:''' [[امام باقر]]{{ع}} نیز، [[رشد]] عقلیِ [[بندگان خدا]] را - که با تصرّفِ [[تکوینی]]، در | # '''[[فرهنگ]] و [[درک]] [[اجتماعی]]:''' [[امام باقر]] {{ع}} نیز، [[رشد]] عقلیِ [[بندگان خدا]] را - که با تصرّفِ [[تکوینی]]، در عصر ظهور به وقوع می‌پیوندد - نشان داده و می‌فرماید: "چون [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[خداوند]] [[دست]] رحمتش را بر سر [[بندگان]] گذارد. پس عقولشان را جمع کند و (تا [[پیروی]] [[هوس]] نکنند و با یک‌دیگر [[اختلاف]] نورزند) و در نتیجه، خِرَدشان کامل شود"<ref>{{متن حدیث|قَالَ إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ يَدَهُ عَلَى رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ كَمَلَتْ بِهَا أَحْلَامَهُمْ}}؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۲۸.</ref>. | ||
#'''[[ثروت]]:''' [[امام صادق]]{{ع}} در توصیف | # '''[[ثروت]]:''' [[امام صادق]] {{ع}} در توصیف جامعه پس از ظهور [[حضرت حجت]] {{ع}} می‌فرماید: "هنگامی که [[قائم]] {{ع}} ما [[ظهور]] فرماید [[زمین]] از [[نور]] پروردگارش منور گردد، چنانچه [[مردم]] از روشنی [[خورشید]] بی‌نیاز گردند و [[تاریکی]] نابود شود و در [[سلطنت]] آن [[حضرت]] مردی آن‌قدر [[عمر]] کند که هزار [[فرزند]] پسر پی‌درپی از او پدید آید که در میان فرزندانش دختری متولد نشده باشد و گنج‌های نهانی [[زمین]] آشکار گردند و [[مردم]] آنها را به چشم خود بینند و در آن روزگار به‌قدری [[مردم]] بی‌نیاز شوند که اگر کسی بگردد تا شخصی را به دست آورد که به او کمک نماید یا [[زکات]] بدهد به مقصود نمی‌رسد و [[مردم]] بر اثر نعمتی که [[خدا]] به آنها ارزانی داشته از همه چیز بی‌نیازند"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ اسْتَغْنَى الْعِبَادُ عَنْ ضَوْءِ الشَّمْسِ وَ ذَهَبَتِ الظُّلْمَةُ وَ يُعَمَّرُ الرَّجُلُ فِي مُلْكِهِ حَتَّى يُولَدَ لَهُ أَلْفُ ذَكَرٍ لَا يُولَدُ فِيهِمْ أُنْثَى وَ تُظْهِرُ الْأَرْضُ كُنُوزَهَا حَتَّى يَرَاهَا النَّاسُ عَلَى وَجْهِهَا وَ يَطْلُبُ الرَّجُلُ مِنْكُمْ مَنْ يَصِلُهُ بِمَالِهِ وَ يَأْخُذُ مِنْهُ زَكَاتَهُ فَلَا يَجِدُ أَحَداً يَقْبَلُ مِنْهُ ذَلِكَ اسْتَغْنَى النَّاسُ بِمَا رَزَقَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ}}؛ الارشاد، ج۲، ص۳۸۱.</ref>. | ||
#'''[[عمران]] و آبادی:''' [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "[[خداوند]] [[قائم]]{{ع}} را با [[رعب]]، [[نصرت]] داده و با [[نصرت]]، [[تأیید]] کرده است.[[زمین]] زیر پای او [[نور]] دیده می‌شود، و گنج‌ها (و معادن) خود را برای او | # '''[[عمران]] و آبادی:''' [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "[[خداوند]] [[قائم]] {{ع}} را با [[رعب]]، [[نصرت]] داده و با [[نصرت]]، [[تأیید]] کرده است. [[زمین]] زیر پای او [[نور]] دیده می‌شود، و گنج‌ها (و معادن) خود را برای او آشکار می‌سازد. سلطنتش [[شرف]] و [[غرب]] عالم را فرا می‌گیرد و [[خداوند]] به وسیله او، [[دین]] خود را بر همه ی مسلک‌ها و [[ادیان]] [[باطل]] غالب گرداند، هر چند [[مشرکان]] نخواهند ویرانه‌ای در روی [[زمین]] نمی‌ماند، مگر اینکه آن را آباد می‌سازد. [[عیسی]] [[روح الله]] {{ع}} نازل می‌شود و پشت سر او [[نماز]] می‌گزارد<ref>{{متن حدیث|الْقَائِمُ مَنْصُورٌ بِالرُّعْبِ مُؤَيَّدٌ بِالنَّصْرِ تُطْوَى لَهُ الْأَرْضُ وَ تَظْهَرُ لَهُ الْكُنُوزُ وَ يَبْلُغُ سُلْطَانُهُ الْمَشْرِقَ وَ الْمَغْرِبَ وَ يُظْهِرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ دِينَهُ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ فَلَا يَبْقَى فِي الْأَرْضِ خَرَابٌ إِلَّا عُمِرَ وَ يَنْزِلُ رُوحُ اللَّهِ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ {{ع}} فَيُصَلِّي خَلْفَهُ}}؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۹۱.</ref>. | ||
#'''[[سلامتی]]:''' [[امام سجاد]]{{ع}} می‌فرماید: "هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[خدای عزوجل]] از [[شیعه]] ما آفت را می‌زداید و دل‌هایشان را همچون | # '''[[سلامتی]]:''' [[امام سجاد]] {{ع}} می‌فرماید: "هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[خدای عزوجل]] از [[شیعه]] ما آفت را می‌زداید و دل‌هایشان را همچون پاره‌های آهن کند و نیروی هر یک مرد از آنان را به اندازه نیروی [[چهل]] مرد قرار دهد و [[فرمانروایان]] و بزرگان روی [[زمین]] خواهند بود<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُنَا أَذْهَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْ شِيعَتِنَا الْعَاهَةَ وَ جَعَلَ قُلُوبَهُمْ كَزُبَرِ الْحَدِيدِ وَ جَعَلَ قُوَّةَ الرَّجُلِ مِنْهُمْ قُوَّةَ أَرْبَعِينَ رَجُلًا وَ يَكُونُونَ حُكَّامَ الْأَرْضِ وَ سَنَامَهَا}}؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۱۷.</ref>.<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص۲۳۶-۲۴۰.</ref> | ||
== | == پرسش مستقیم == | ||
* [[ | {{پرسش وابسته}} | ||
* [[ویژگی‌های حکومت امام مهدی چیست؟ (پرسش)]] | |||
{{پایان پرسش وابسته}} | |||
== | == منابع == | ||
{{ | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1368142.jpg|22px]] [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|'''درسنامه امام‌شناسی''']] | |||
{{ | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده: | [[رده:ظهور امام مهدی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۳
مقدمه
بر پایه روایات، حضرت مهدی (ع) از شهر مکّه در کنار کعبه، در حالی طلوع خواهد کرد که میان رکن و مقام ایستاده و جبرئیل مردم را به بیعت با او که همانا بیعت با خداست فرا می‌خواند و وی نیز با فریاد « أَنَا بَقِيَّةُ اللَّه» صدای مبارکش را به گوش جهانیان می‌رسانند و قیام و اصلاحش را شروع می‌کند[۱].
ویژگی‌های حکومت جهانی حضرت مهدی (ع)
حکومت جهانی حضرت مهدی (ع) ویژگی‌های معنوی و مادّی متعدد دارد.
- عدالت همه‌جانبه: حاکم نیشابوری در مستدرک، از ابوسعید خدری از پیامبر اکرم (ص) نقل می‌کند که فرمودند: "در آخر زمان، بلای شدیدی بر امت من از سوی سلطان آنها وارد می‌شود، بلایی که شدیدتر از آن شنیده نشده است، تا آنجا که زمینِ گسترده بر آنها تنگ می‌شود و تا آنجا که زمین پر از جور و ظلم می‌گردد و مؤمن پناهگاهی برای پناه جستن به آن از ظلم نمی‌یابد. در این هنگام، خداوند متعال مردی از عترتم را مبعوث می‌کند که زمین را پر از عدل و داد کند، آن‌گونه که از ظلم و ستم پر شده بود. ساکنان آسمان (فرشتگان) از او خشنود می‌شوند، و همچنین ساکنان زمین، زمین همه بذرهای خود را بیرون می‌فرستد و بارور می‌شود، در آسمان همه دانه‌های باران را بر آنها فرو می‌بارد (و همه جا را سیراب و پر برکت می‌کند)"[۲].
- دین و دینداری: امام باقر (ع) می‌فرماید: "وقتی قائم (ع) قیام کند دولت باطل از میان می‌رود"[۳]. و در جایی دیگر می‌فرماید: "خداوند او (امام زمان) را بر همه ادیان غالب می‌گرداند، هر چند مشرکین نخواهند، فرمود: هیچ کس نمی‌ماند جز اینکه اقرار به خاتمیت محمّد می‌کند"[۴]. امام صادق (ع) می‌فرماید: "هنگامی که قائم ما قیام کرد، جایی در روی زمین باقی نمی‌ماند، مگر اینکه در آنجا صدای اشهد ان لا اله الا الله و أشهد أن محمدا رسول الله بلند می‌شود[۵].
- برکات زمینی و آسمانی: از پیامبر اکرم (ص) روایت شده که فرمود: "آب‌ها در دولت او فراوان می‌شود و زمین، برکات خویش را چند برابر می‌کند"[۶]. نیز پیامبر اکرم (ص) فرمود: "در روزگار حکومت مهدی (ع)آسمان، بارانش را، درخت میوه‌اش را، و زمین گیاهش را نثار می‌کند، و برای اهل زمین خود را می‌آراید"[۷].
- فرهنگ و درک اجتماعی: امام باقر (ع) نیز، رشد عقلیِ بندگان خدا را - که با تصرّفِ تکوینی، در عصر ظهور به وقوع می‌پیوندد - نشان داده و می‌فرماید: "چون قائم ما قیام کند، خداوند دست رحمتش را بر سر بندگان گذارد. پس عقولشان را جمع کند و (تا پیروی هوس نکنند و با یک‌دیگر اختلاف نورزند) و در نتیجه، خِرَدشان کامل شود"[۸].
- ثروت: امام صادق (ع) در توصیف جامعه پس از ظهور حضرت حجت (ع) می‌فرماید: "هنگامی که قائم (ع) ما ظهور فرماید زمین از نور پروردگارش منور گردد، چنانچه مردم از روشنی خورشید بی‌نیاز گردند و تاریکی نابود شود و در سلطنت آن حضرت مردی آن‌قدر عمر کند که هزار فرزند پسر پی‌درپی از او پدید آید که در میان فرزندانش دختری متولد نشده باشد و گنج‌های نهانی زمین آشکار گردند و مردم آنها را به چشم خود بینند و در آن روزگار به‌قدری مردم بی‌نیاز شوند که اگر کسی بگردد تا شخصی را به دست آورد که به او کمک نماید یا زکات بدهد به مقصود نمی‌رسد و مردم بر اثر نعمتی که خدا به آنها ارزانی داشته از همه چیز بی‌نیازند"[۹].
- عمران و آبادی: امام باقر (ع) فرمود: "خداوند قائم (ع) را با رعب، نصرت داده و با نصرت، تأیید کرده است. زمین زیر پای او نور دیده می‌شود، و گنج‌ها (و معادن) خود را برای او آشکار می‌سازد. سلطنتش شرف و غرب عالم را فرا می‌گیرد و خداوند به وسیله او، دین خود را بر همه ی مسلک‌ها و ادیان باطل غالب گرداند، هر چند مشرکان نخواهند ویرانه‌ای در روی زمین نمی‌ماند، مگر اینکه آن را آباد می‌سازد. عیسی روح الله (ع) نازل می‌شود و پشت سر او نماز می‌گزارد[۱۰].
- سلامتی: امام سجاد (ع) می‌فرماید: "هنگامی که قائم ما قیام کند، خدای عزوجل از شیعه ما آفت را می‌زداید و دل‌هایشان را همچون پاره‌های آهن کند و نیروی هر یک مرد از آنان را به اندازه نیروی چهل مرد قرار دهد و فرمانروایان و بزرگان روی زمین خواهند بود[۱۱].[۱۲]
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ مقامی، مهدی، درسنامه امام‌شناسی، ص۲۳۶.
- ↑ « يَنْزِلُ بِأُمَّتِي فِي آخِرِ الزَّمَانِ بَلَاءٌ شَدِيدٌ مِنْ سُلْطَانِهِمْ لَمْ يَسْمَعِ النَّاسُ بِبَلَاءٍ أَشَدَّ مِنْهُ حَتَّى تَضِيقَ عَلَيْهِمُ الرَّحْبَةَ وَ حَتَّى تَمْلَأَ الْأَرْضَ جَوْراً وَ ظُلْماً ثُمَّ إِنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ رَجُلًا يَمْلَأُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً يَرْضَى عَنْهُ سَاكِنُ السَّمَاءِ وَ سَاكِنُ الْأَرْضِ لَا تَدَّخِرُ الْأَرْضُ مِنْ بَذْرِهَا شَيْئاً إِلَّا أَخْرَجَتْهُ وَ السَّمَاءُ مِنْ قَطْرِهَا شَيْئاً إِلَّا صَبَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِمْ مِدْرَارا»؛ إحقاق الحق و إزهاق الباطل، ج۲۹، ص۲۳۳.
- ↑ «إِذَا قَامَ الْقَائِمُ (ع) ذَهَبَتْ دَوْلَةُ الْبَاطِلِ»؛ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۳۱۳.
- ↑ «فِي قَوْلِ اللَّهِ ﴿لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ﴾ يَكُونُ أَنْ لَا يَبْقَى أَحَدٌ إِلَّا أَقَرَّ بِمُحَمَّدٍ»بحارالأنوار، ج۵۳، ص۳۴۶.
- ↑ «﴿وَلَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا﴾ قَالَ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ لَا يَبْقَى أَرْضٌ إِلَّا نُودِيَ فِيهَا شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ»؛ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۳۴۰.
- ↑ «تزيد المياه في دولته و تمدّ الأنهار و تضاعف الأرض أكلها»؛ إحقاق الحق و إزهاق الباطل، ج۲۹، ص۴۶۰.
- ↑ «تُعْطِي السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ الشَّجَرُ ثَمَرَهَا وَ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا وَ تَتَزَيَّنُ لِأَهْلِهَا»؛ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۸۵.
- ↑ «قَالَ إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ يَدَهُ عَلَى رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ كَمَلَتْ بِهَا أَحْلَامَهُمْ»؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۲۸.
- ↑ «إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ اسْتَغْنَى الْعِبَادُ عَنْ ضَوْءِ الشَّمْسِ وَ ذَهَبَتِ الظُّلْمَةُ وَ يُعَمَّرُ الرَّجُلُ فِي مُلْكِهِ حَتَّى يُولَدَ لَهُ أَلْفُ ذَكَرٍ لَا يُولَدُ فِيهِمْ أُنْثَى وَ تُظْهِرُ الْأَرْضُ كُنُوزَهَا حَتَّى يَرَاهَا النَّاسُ عَلَى وَجْهِهَا وَ يَطْلُبُ الرَّجُلُ مِنْكُمْ مَنْ يَصِلُهُ بِمَالِهِ وَ يَأْخُذُ مِنْهُ زَكَاتَهُ فَلَا يَجِدُ أَحَداً يَقْبَلُ مِنْهُ ذَلِكَ اسْتَغْنَى النَّاسُ بِمَا رَزَقَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ»؛ الارشاد، ج۲، ص۳۸۱.
- ↑ «الْقَائِمُ مَنْصُورٌ بِالرُّعْبِ مُؤَيَّدٌ بِالنَّصْرِ تُطْوَى لَهُ الْأَرْضُ وَ تَظْهَرُ لَهُ الْكُنُوزُ وَ يَبْلُغُ سُلْطَانُهُ الْمَشْرِقَ وَ الْمَغْرِبَ وَ يُظْهِرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ دِينَهُ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ فَلَا يَبْقَى فِي الْأَرْضِ خَرَابٌ إِلَّا عُمِرَ وَ يَنْزِلُ رُوحُ اللَّهِ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ (ع) فَيُصَلِّي خَلْفَهُ»؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۹۱.
- ↑ «إِذَا قَامَ قَائِمُنَا أَذْهَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْ شِيعَتِنَا الْعَاهَةَ وَ جَعَلَ قُلُوبَهُمْ كَزُبَرِ الْحَدِيدِ وَ جَعَلَ قُوَّةَ الرَّجُلِ مِنْهُمْ قُوَّةَ أَرْبَعِينَ رَجُلًا وَ يَكُونُونَ حُكَّامَ الْأَرْضِ وَ سَنَامَهَا»؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۱۷.
- ↑ مقامی، مهدی، درسنامه امام‌شناسی، ص۲۳۶-۲۴۰.