حسن بن علی بن فضال کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حسن بن علی بن فضال کوفی در معارف و سیره رضوی]] - [[حسن بن علی بن فضال کوفی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام رضا | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حسن بن علی بن فضال کوفی در معارف و سیره رضوی]] - [[حسن بن علی بن فضال کوفی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:اصحاب امام رضا]] | |||
[[رده:طبقه ششم راویان]] | |||
نسخهٔ ۱۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام رضا است. حسن بن علی بن فضال کوفی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حسن بن علی بن فضال کوفی در معارف و سیره رضوی - حسن بن علی بن فضال کوفی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابومحمد (ابوعلی) حسن بن علی بن فضال بن ربیعة کوفی تیمی (تیملی)، معروف به ابن فضال اهل کوفه و از موالی تیم الله بن ثعلبه و فردی عابد و زاهد بود که گویا مدتی در کوهستانی در اطراف بغداد به عبادت مشغول بوده و فضل بن شاذان در کودکی که به همراه پدرش برای تحصیل به بغداد رفته بود، در محله «قطیعة الربیع» او را دیده است. در کوفه هم جایگاه نماز و عبادت او در مسجد جامع و در کنار ستون حضرت ابراهیم (ستون هفتم) بوده است و ابن فضال با ابومحمد حجّال و علی بن اسباط در این مسجد مجالس بحث و مناظره ترتیب می‌‌دادند.
فضل بن شاذان که گزارشگر این اخبار است، بعدها در کوفه نزد ابن فضال کتاب ابن بکیر و احادیث و روایات دیگری را فرا گرفته، آن‌گونه که ابن فضال شخصاً به حجره ابن شاذان رفته و او را تعلیم می‌‌داده است. به گفته ابن شاذان، زمانی داماد طاهر بن حسین عازم حج بود و از حسن بن فضال خواست او را در این سفر همراهی کند، اما به رغم توصیه اطرافیان و پرهیز دادن از ردّ آن، ابن فضال درخواست این فرد حکومتی را نپذیرفت. ابن شاذان از واقعه پی برد که آمدن او به حجره‌اش از روی تواضع و فروتنی بوده است.[۱]
ابن فضال را در شمار اصحاب خاص امام رضا (ع) آورده‌اند. گفته شده که ابن فضال بر این باور بود که پس از امام صادق (ع) فرزندش عبدالله افطح به امامت شیعه نایل شده است، اما سرانجام در روزهای پایانی عمر از عقیده‌اش بازگشت و امامت امام کاظم (ع) را پذیرفت[۲] و گویا به همین جهت است که برخی وی را در شمار اصحاب امام کاظم (ع) قرار داده‌اند.[۳]
ابن فضال علاوه بر امام کاظم و امام رضا (ع) از کسانی همچون ابراهیم بن محمد اشعری، محمد بن عبدالله بن زراره و علی بن عقبه نیز استماع حدیث نموده و روایت نقل کرده است.[۴] وی راویان و شاگردانی را نیز تربیت کرده که از آن میان می‌‌توان به افرادی نظیر فضل بن شاذان، محمد بن اسماعیل رازی و محمد بن عیسی اشاره کرد.[۵]
رجال‌شناسان شیعه همانند شیخ طوسی و علامه حلی وی را فردی موثق، فاضل و جلیل‌القدر دانسته‌اند.[۶] وی در نهایت در سال ۲۲۴ه از دنیا رفت[۷] و آثار و تألیفات متعددی از خود بر جای گذاشت که از این قرارند: الزیارات البشارات النوادر الرّد علی الغالیه، الشواهد من کتاب الله، المتعه الناسخ والمنسوخ، الملاحم، الصلاة الرجال الزهد[۸] التفسیر الانبیاء، الابتداء و المبتداء، الطب[۹] الدیات[۱۰] و نسخة الرضا (ع)[۱۱].[۱۲]
جستارهای وابسته
- فطحیه (فرقه)
- خاندان فضال
- علی بن حسن بن علی بن فضال (فرزند)
- تفسیر ابن فضال کبیر
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال النجاشی ۱/۱۲۷ ـ ۱۳۲.
- ↑ الفهرست (طوسی) ۴۸.
- ↑ مجمع الرجال ۲/۱۳۱.
- ↑ لسان المیزان ۲/۲۲۵.
- ↑ اختیار معرفة الرجال ۴۴۱، ۵۴۳ و ۵۴۹.
- ↑ رجال الطوسی ۳۷۱ خلاصة الاقوال ۳۸.
- ↑ رجال ابن داود ۱۱۴.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۱۲۷ ـ ۱۳۱.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۷۸.
- ↑ الفهرست (طوسی) ۴۸.
- ↑ الذریعه ۲۴/۱۴۹.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص ۲۴۷.