رحبه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{خرد}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; fo...» ایجاد کرد)
 
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{خرد}}
{{مدخل مرتبط
{{امامت}}
| موضوع مرتبط = امام مهدی
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| عنوان مدخل =  
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| مداخل مرتبط =  
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| پرسش مرتبط  = امام مهدی (پرسش)
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[رحبه در قرآن]] | [[رحبه در حدیث]] | [[رحبه در کلام اسلامی]]</div>
}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[رحبه (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== مقدمه ==
*به معنای جای وسیع و فضای باز است. محوطۀ جلوی مسجد کوفه که سکویی هم داشته و [[امام علی|علی]]{{ع}} گاهی آنجا می‌نشست و مردم حضور می‌یافتند و [[امام]] یا سخنرانی می‌کرد، یا به سؤال‌ها پاسخ می‌داد. رحبه نام محلّه‌ای در کوفه نیز بوده است
«رحبه» به معنای جای وسیع و فضای باز است. رحبه شهری است که حدوداً هیجده کیلومتر با [[کوفه]] فاصله دارد، در [[آخرالزمان]] و هنگام [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}}، این [[شهر]] مورد هجوم [[لشکر]] سفیانی قرار خواهد گرفت و سپس حضرت به این [[شهر]] خواهد آمد<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۳۱۶.</ref>.
<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۲۸۵.</ref>


== جستارهای وابسته ==
همچنین گفته شده رحبه محوطۀ جلوی [[مسجد کوفه]] بوده که سکویی هم داشته و [[امام علی|علی]] {{ع}} گاهی آنجا می‌نشست و [[مردم]] حضور می‌یافتند و [[امام]] یا سخنرانی می‌کرد، یا به سؤال‌ها پاسخ می‌داد. رحبه نام محلّه‌ای در [[کوفه]] نیز بوده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۸۵.</ref>.


==منابع==
== رحبه در عصر ظهور ==
* [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']].
رحبه سرزمین مقدسی است که [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} و [[اهل بیت]]ش در آن اقامت می‌گزینند. آن‌جا [[اقامتگاه حضرت]] [[نوح]] {{ع}} بوده است. هیچ‌یک از [[آل محمد]] {{صل}} جز در یک [[سرزمین مقدس]] مسکن نمی‌گزیند و جز در یک [[سرزمین مقدس]] به [[قتل]] نمی‌رسد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۵؛ الزام الناصب، ص ۱۷۶.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۶۲.</ref>


==پانویس==
[[امام صادق]] {{ع}} در [[حدیثی]] فرمود: گویا [[سفیانی]] یا یکی از [[امیران]] اوست که به رحبه آمده و در آنجا اردو زده است. جارچی [[سفیانی]] ندا می‌‌دهد: هر کسی که سر یکی از [[شیعیان]] [[علی]] {{ع}} را بیاورد، هزار درهم جایزه می‌‌گیرد. در این حال برخی از [[مردم]] سر [[همسایه]] خود را از تن جدا می‌‌کنند و برای گرفتن جایزه نزد او می‌‌برد. در آن روز کسانی که بر شما (در رحبه) [[حکومت]] می‌‌کنند همگی [[اولاد]] نامشروعند و گویا می‌‌بینم که مردی نقاب بر چهره زده و شما را تک تک به دام می‌‌اندازد، او مردی زنازاده است...<ref>بحار الأنوار، ج۵۲، ص۲۱۵.</ref>.
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس2}}


در [[حدیث]] دیگری [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: [[حضرت قائم]] {{ع}} پس از [[قیام]] به رحبه خواهد آمد. او با پای مبارکش به جایی اشاره می‌‌کند و می‌‌فرماید اینجا را حفر نمایید. وقتی آن قسمت را حفر می‌‌کنند، دوازده هزار [[زره]]، [[شمشیر]] و کلاه خود از آن مکان بیرون می‌‌آورند. سپس [[حضرت مهدی]] {{ع}} دوازه هزار نفر از غلامان [[عرب]] و [[عجم]] را جمع می‌‌کند و آن لباس‌های رزم را بر تن آنان می‌‌پوشاند و می‌‌فرماید هر کسی که چون شما (و بر [[مذهب]] و مرام شما) نبود به [[قتل]] برسانید<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۳۷ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص۵۵۳.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۳۱۶.</ref>


[[رده:رحبه]]
== منابع ==
[[رده:رحبه]]
{{منابع}}
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
# [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
{{پایان منابع}}
 
== پانویس ==
{{پانویس}}
 
[[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۳

مقدمه

«رحبه» به معنای جای وسیع و فضای باز است. رحبه شهری است که حدوداً هیجده کیلومتر با کوفه فاصله دارد، در آخرالزمان و هنگام ظهور حضرت مهدی (ع)، این شهر مورد هجوم لشکر سفیانی قرار خواهد گرفت و سپس حضرت به این شهر خواهد آمد[۱].

همچنین گفته شده رحبه محوطۀ جلوی مسجد کوفه بوده که سکویی هم داشته و علی (ع) گاهی آنجا می‌نشست و مردم حضور می‌یافتند و امام یا سخنرانی می‌کرد، یا به سؤال‌ها پاسخ می‌داد. رحبه نام محلّه‌ای در کوفه نیز بوده است[۲].

رحبه در عصر ظهور

رحبه سرزمین مقدسی است که حضرت مهدی (ع) و اهل بیتش در آن اقامت می‌گزینند. آن‌جا اقامتگاه حضرت نوح (ع) بوده است. هیچ‌یک از آل محمد (ص) جز در یک سرزمین مقدس مسکن نمی‌گزیند و جز در یک سرزمین مقدس به قتل نمی‌رسد[۳].[۴]

امام صادق (ع) در حدیثی فرمود: گویا سفیانی یا یکی از امیران اوست که به رحبه آمده و در آنجا اردو زده است. جارچی سفیانی ندا می‌‌دهد: هر کسی که سر یکی از شیعیان علی (ع) را بیاورد، هزار درهم جایزه می‌‌گیرد. در این حال برخی از مردم سر همسایه خود را از تن جدا می‌‌کنند و برای گرفتن جایزه نزد او می‌‌برد. در آن روز کسانی که بر شما (در رحبه) حکومت می‌‌کنند همگی اولاد نامشروعند و گویا می‌‌بینم که مردی نقاب بر چهره زده و شما را تک تک به دام می‌‌اندازد، او مردی زنازاده است...[۵].

در حدیث دیگری امام صادق (ع) فرمود: حضرت قائم (ع) پس از قیام به رحبه خواهد آمد. او با پای مبارکش به جایی اشاره می‌‌کند و می‌‌فرماید اینجا را حفر نمایید. وقتی آن قسمت را حفر می‌‌کنند، دوازده هزار زره، شمشیر و کلاه خود از آن مکان بیرون می‌‌آورند. سپس حضرت مهدی (ع) دوازه هزار نفر از غلامان عرب و عجم را جمع می‌‌کند و آن لباس‌های رزم را بر تن آنان می‌‌پوشاند و می‌‌فرماید هر کسی که چون شما (و بر مذهب و مرام شما) نبود به قتل برسانید[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۳۱۶.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۸۵.
  3. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۵؛ الزام الناصب، ص ۱۷۶.
  4. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۶۲.
  5. بحار الأنوار، ج۵۲، ص۲۱۵.
  6. بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۳۷ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص۵۵۳.
  7. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۳۱۶.