تبری در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>))
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = تبری
| عنوان مدخل  = تبری
| مداخل مرتبط = [[تبری در لغت]] - [[تبری در قرآن]] - [[تبری در فقه اسلامی]] - [[تبری در فقه سیاسی]] - [[تبری در کلام اسلامی]] - [[تبری در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[تبری در معارف و سیره حسینی]] - [[تبری از دیدگاه اهل سنت]]
| پرسش مرتبط  =
}}


{{امامت}}
== مقدمه ==
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[تبری]]''' است. "'''تبری'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
“تبرّی” به معنای دوری جستن از یک چیز و حالت و بری بودن از شیء مخصوص را گویند و در [[فرهنگ]] مذهبی و [[عقیدتی]] [[اسلام]]، منظور از آن کینه داشتن نسبت به دشمنان خدا، [[پیامبران]]، ملائکة [[الله]] و [[ائمه]] و [[مؤمنان]] و دوری‌جستن از آنان است<ref>[[ابوالفضل شکوری|شکوری، ابوالفضل]]، [[فقه سیاسی اسلام (کتاب)|فقه سیاسی اسلام]]، ص ۴۳۲.</ref>.
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[تبری در قرآن]] - [[تبری در حدیث]] - [[تبری در کلام اسلامی]]</div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[تبری (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>


==مقدمه==
راغب اصفهانی در المفردات گفته است: [[برائت]] و [[تبری]] به معنای دوری جستن، فاصله‌گزینی و [[اعلان]] [[بیزاری]] و تنفر از کسی، عقیده‌ای، آیینی، شیئی یا عملی است که با ارجاع به یک اصل و مبنا مورد بی‌مهری و [[کرامت انسان]] واقع شود. اصل واژه برء، [[براء]] و تبری به معنای [[کناره‌گیری]] و بیزاری از هر چیزی است که مجاورت با آن مورد [[کراهت]] باشد؛ لذا گفته می‌شود: {{عربی|برأت من المرض}} یعنی از [[مرض]] بهبودی یافتم... {{عربی|تبرأت من كذا}}، یعنی از فلان عمل بیزاری جستم<ref>حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۲۱.</ref>.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۴۵۱.</ref>
“تبرّی” به معنای دوری‌جستن از یک چیز و حالت و بری‌بودن از شیء مخصوص را گویند و در [[فرهنگ]] مذهبی و [[عقیدتی]] [[اسلام]]، منظور از آن کینه‌داشتن نسبت به [[دشمنان خدا]]، [[پیامبران]]، ملائکة [[الله]] و [[ائمه]] و [[مؤمنان]] و دوری‌جستن از آنان می‌باشد<ref>[[ابوالفضل شکوری|شکوری، ابوالفضل]]، [[فقه سیاسی اسلام (کتاب)|فقه سیاسی اسلام]]، ص ۴۳۲.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== پرسش مستقیم ==
* [[تولی و تبری در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ (پرسش)]]


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:1100676.jpg|22px]] [[ابوالفضل شکوری|شکوری، ابوالفضل]]، [[فقه سیاسی اسلام (کتاب)|'''فقه سیاسی اسلام''']]
# [[پرونده:1100676.jpg|22px]] [[ابوالفضل شکوری|شکوری، ابوالفضل]]، [[فقه سیاسی اسلام (کتاب)|'''فقه سیاسی اسلام''']]
# [[پرونده:1100695.jpg|22px]] [[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|'''ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:تبری]]
[[رده:تبری]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:مدخل لغوی]]
[[رده:مدخل لغوی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۹

مقدمه

“تبرّی” به معنای دوری جستن از یک چیز و حالت و بری بودن از شیء مخصوص را گویند و در فرهنگ مذهبی و عقیدتی اسلام، منظور از آن کینه داشتن نسبت به دشمنان خدا، پیامبران، ملائکة الله و ائمه و مؤمنان و دوری‌جستن از آنان است[۱].

راغب اصفهانی در المفردات گفته است: برائت و تبری به معنای دوری جستن، فاصله‌گزینی و اعلان بیزاری و تنفر از کسی، عقیده‌ای، آیینی، شیئی یا عملی است که با ارجاع به یک اصل و مبنا مورد بی‌مهری و کرامت انسان واقع شود. اصل واژه برء، براء و تبری به معنای کناره‌گیری و بیزاری از هر چیزی است که مجاورت با آن مورد کراهت باشد؛ لذا گفته می‌شود: برأت من المرض یعنی از مرض بهبودی یافتم... تبرأت من كذا، یعنی از فلان عمل بیزاری جستم[۲].[۳]

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. شکوری، ابوالفضل، فقه سیاسی اسلام، ص ۴۳۲.
  2. حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۲۱.
  3. شرف‌الدین، سید حسین، ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم، ص ۴۵۱.