امانت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[امانت]]''' است. "'''[[امانت]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[امانت]]''' است. "'''[[امانت]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امانت در قرآن]] | : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امانت در قرآن]] - [[امانت در حدیث]] - [[امانت در اخلاق اسلامی]] - [[امانت در فقه اسلامی]] - [[امانت در نهج البلاغه]] - [[امانت در سیره پیامبر خاتم]] - [[امانت در معارف دعا و زیارات]] - [[امانت در معارف و سیره سجادی]] - [[امانت در معارف و سیره رضوی]]</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امانت (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | : <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امانت (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | ||
نسخهٔ ۳۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۵۵
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امانت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
امانتداری از جمله صفات نیکو و خصال پسندیده‌ای است که در نزد همه انسان‌ها مورد ستایش است. قرآن کریم در تأیید حُسن این کار و تشویق و فرمان به آن آیاتی دارد: 
إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا
[۱]. از جمله ویژگی‌های نمازگزاران حقیقی آن است که امانت‌دار هستند[۲] براساس تعالیم قرآن انسان حامل امانت سنگین الهی است[۳]. امام علی(ع) در یکی از خطبه‌های نهج‌البلاغه ادای امانت را از وظایف مهم الهی به شمار آورده است[۴] از امام سجاد(ع) نیز روایت شده است که: «بر شما باد به دادن امانت به صاحبش، سوگند به آن کسی که محمد(ص) را به حق به پیامبری مبعوث کرد، اگر قاتل پدرم حسین(ع) همان شمشیری را که با آن پدرم را شهید کرده به عنوان امانت به من می‌سپرد [و من آن را می‌پذیرفتم] در امانتداری آن خیانت نمی‌کردم»[۵].
امام در یک مورد دیگر از امنای خدا سخن گفته است که مربوط به شأن امام در اقامه نماز عید و جمعه است: «اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا الْمَقَامَ لِخُلَفَائِكَ وَ أَصْفِيَائِكَ وَ مَوَاضِعَ أُمَنَائِكَ...»[۶]؛ «بارخدایا، این جایگاه، جای خلفای تو و برگزیدگان توست، ولی جایگاه رفیع امینان تو را که آنان را بدان اختصاص داده‌ای دیگران بربودند». از آنچه گفته شد معلوم می‌شود که امانتداری در این دو منصب مهم نبوت (وحی و رسالت الهی) و امامت (استمرار تعالیم نبوت و بسط آن) بسیار حائز اهمیت است. امانتداری در این دو منصب مهم جز با عصمت تحقق پیدا نمی‌کند[۷].[۸]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانت‌ها را به صاحب آنها باز گردانید» سوره نساء، آیه ۵۸.
- ↑
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ
«و آنان که سپرده‌های نزد خویش و پیمان خود را پاس می‌دارند» سوره مؤمنون، آیه ۸.
- ↑ إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا «ما امانت را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم، از برداشتن آن سر برتافتند و از آن هراسیدند و آدمی آن را برداشت؛ بی‌گمان او ستمکاره‌ای نادان است» سوره احزاب، آیه ۷۲.
- ↑ نهج‌البلاغه، خطبه ۱۹۹.
- ↑ مشکاة الانوار، ج۴، ص۱۴۲.
- ↑ دعای ۴۸.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم: نهج‌البلاغه، ترجمه محمد دشتی، آدینه سبز، ۱۳۸۷، چاپ نهم.
- ↑ خالقیان، فضل‌الله، مقاله «امانتداری»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۹۱.