اسامة بن عمیر هذلی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۱۲: خط ۱۲:
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:2.jpg|22px]] [[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''مقاله «اسامة بن عمیر هذلی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲''']]
# [[پرونده:2.jpg|22px]] [[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''مقاله «اسامة بن عمیر هذلی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲''']]

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۴۹

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

منسوب به قبیلة هذیل بن مدرکه از معد است[۱] و پدر ابوالملیح هذلی[۲]. وی در بصره سکونت گزید[۳] از این رو، او را بصری دانسته‌اند[۴]. از او روایتی درباره حضورش در جنگ حنین و باران آمدن هنگام جنگ و رخصت رسول خدا(ص) به سپاه برای اقامه نماز در همان جای خودشان نقل شده است[۵]، اما واقدی در مغازی نامی از وی به میان نیاورده است. ضمن آنکه در برخی از طُرق این روایت، به حنین اشاره نشده و مطلق سفر آمده است[۶].

وی درباره نزاع دو همسر حمل بن نابغه هذلی[۷] و کشته شدن یکی از آنان و جنینش به دست دیگری و شکایت ولی دم او نزد رسول خدا(ص) و حکم حضرت در این مورد روایتی نقل کرده است[۸].

وی از رسول خدا(ص) روایت کرده است که فرمود: نماز بدون طهارت، و صدقه بدون اخلاص پذیرفته نمی‌شود[۹]. حدیث رسول خدا(ص) که عدم سپاسگزاری از مردم را ناسپاسی از خداوند دانسته‌اند [۱۰] از روایات اوست. وی گفته است با رسول خدا(ص) نماز صبح را خواندم. سپس آن حضرت دو رکعت نماز و بعد دعای خاصی خواند[۱۱]. نیز وی گوید پشت سر رسول خدا(ص) روی شتر نشسته بودم که شتر لغزید و من گفتم: «هلاک شود شیطان» و آن حضرت فرمود: چنین نگو که شیطان [[[مغرور]] شده و خود را چون خانه بزرگ شمارد، بلکه بگو «بسم الله» که او خود را چون مگس کوچک شمارد[۱۲]. البته این خبر از افراد دیگری نیز نقل شده است[۱۳]. گفته‌اند تنها کسی که از او روایت نقل کرده، پسرش ابوالملیح است[۱۴].[۱۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حزم، ص۱۱.
  2. ابن سعد، ج۷، ص۳۱؛ ابونعیم، ج۱، ص۲۲۷. ر.ک: ابوالملیح هذلی.
  3. خلیفة بن خیاط، ص۷۸؛ ابن حبان، ص۲۸.
  4. ابن ابی حاتم، ج۲، ص۲۸۳؛ ابونعیم، ج۱، ص۲۲۷؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۷۲.
  5. ابونعیم، ج۱، ص۲۲۷؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۷۲؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۲۰۴.
  6. ابونعیم، ج۱، ص۲۲۸.
  7. یا حمل بن مالک، ر.ک: طبرانی، ج۱، ص۱۹۳.
  8. بیهقی، ج۸، ص۱۰۸؛ زیلعی، ج۶، ص۴۱۸؛ هیثمی، ج۶، ص۲۹۹؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۲۱۸.
  9. ابن ماجه، ج۱، ص۱۰۰؛ طبرانی، ج۱، ص۱۹۶.
  10. « مَنْ لَمْ يَشْكُرِ الْمَخْلُوقِ لَمْ يَشْكُرِ الْخَالِقِ »؛ ابن ابی الدنیا، ص۷۳.
  11. حاکم، ج۳، ص۶۲۲.
  12. ابن ابی عاصم، ج۲، ص۳۰۶؛ نسائی، ج۶، ص۱۴۲.
  13. ر.ک: عبدالرزاق صنعانی، ج۱۱، ص۴۲۴؛ احمد بن حنبل، ج۵، ص۵۹.
  14. ابن ابی حاتم، ج۲، ص۲۸۳؛ مزی، ج۱، ص۵۲۲؛ صفدی، ج۸، ص۳۷۵.
  15. خانجانی، قاسم، مقاله «اسامة بن عمیر هذلی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۴۰-۴۱.