ابراهیم ثقفی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
ابراهیم ثقفی | ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید بن هلال بن عاصم بن سعد بن مسعود ثقفی اصفهانی کوفی مدینی رقّی]]. وی از [[نسل]] [[سعد بن مسعود]]، عموی [[مختار ثقفی]] است که [[امام علی]]{{ع}} او را بر [[مدائن]] گماشته بود و در [[روز]] [[ساباط]]، [[امام حسن]]{{ع}} نیز بر وی وارد شد.<ref>رجال النجاشی ۱/۹۰.</ref> [[تاریخ]] دقیق ولادت وی معلوم نیست اما از آنجا که از [[علی بن قادم]]<ref>الغارات ۱۹.</ref> و [[اسماعیل بن ابان]]<ref>الکافی ۲/۲۰۷.</ref> استماع [[حدیث]] کرده، باید ولادت وی پیش از سال ۲۰۰ هـ باشد. ثقفی از [[عالمان]] [[زیدی]] [[مذهب]] [[کوفه]] بود که به [[امامیه]] گروید و در اواخر [[عمر]] به [[اصفهان]] کوچید. علت رفتن او از کوفه آن بود که وی کتابی به نام المعرفه نگاشته و در آن، [[فضایل]] [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} و مثالب مخالفانش را گرد آورده بود. [[کوفیان]] آن را بزرگ داشته و گویا چون بر جانش [[بیم]] داشتند، از او خواستند کوفه را ترک کند، ولی کتاب را با خود [[نبرد]]. | ||
ابواسحاق که بر خطرات [[آگاه]] بود و آنها را بر [[جان]] می‌‌خرید، از شهری که بیش از همه جا از [[تفکرات]] و [[باورهای شیعی]] دورتر باشد، جویا شد و چون اصفهان این گونه [[شهرت]] داشت، ثقفی برای [[ترویج]] [[عقاید شیعه]] و [[تدریس]] کتاب خود راهی این [[شهر]] شد. گروهی از علمای [[قم]] همچون [[احمد بن محمد بن خالد برقی]] پس از [[آگاهی]] از عزیمت وی، به اصفهان رفته و خواستار آمدنش به قم شدند اما ثقفی نپذیرفت.<ref>رجال النجاشی ۱/۹۰ معجم الادباء ۱/۲۳۳.</ref> علاوه بر دو تن از اساتید و [[مشایخ]] وی که یاد شد، [[یونس بن عبید]]،<ref>میزان الاعتدال ۱/۶۲.</ref> [[هشام بن ابی هشام]]<ref>الجرح و التعدیل ۱/۱/۱۲۷.</ref> و [[ابونعیم فضل بن دکین]]<ref>الانساب ۱/۵۱۱.</ref> هم از اساتید او به شمار می‌‌آیند. از [[شاگردان]] ثقفی نیز می‌‌توان به افرادی همچون سعید بن ایوب<ref>الجرح و التعدیل، ۱/۱/۱۲۷.</ref> و [[احمد بن اسود]]<ref>تاریخ الاسلام ۲۱/۱۱۳.</ref> اشاره کرد. گفته رجال‌‌شناسان درباره وی و روایاتی که نقل کرده، یکسان نیست. [[رجال]] شناسان [[اهل سنت]] او را از [[غالیان]] [[شیعه]]<ref>ذکر اخبار اصبهان ۱/۱۸۷ الانساب، ۱/۵۱۱.</ref> و [[متروک الحدیث]]،<ref>ذکر أخبار اصبهان، ۱/۱۸۷.</ref> و افرادی چون [[ابوحاتم]] و [[ذهبی]] او را مجهول دانسته‌اند.<ref>الجرح و التعدیل، ۱/۱/۱۲۷ میزان الاعتدال ۱/۶۲.</ref> در مقابل، برخی از اهل سنت و اکثر [[علمای امامیه]] او را فردی [[موثق]] و مورد [[اعتماد]] خوانده‌اند.<ref>الفهرست (الندیم) ۲۷۹ تنقیح المقال ۱/۳۱.</ref> [[آیت الله]] [[سید ابوالقاسم خویی]] می‌‌گوید: در [[وثاقت]] ثقفی همین بس که وی در اسناد [[تفسیر]] [[علی بن ابراهیم قمی]] و در طریق [[روایات]] [[ابن قولویه]] و [[ابن بابویه]] قرار دارد.<ref>معجم رجال الحدیث ۱/۲۸۲.</ref> | |||
ثقفی سرانجام در سال ۲۸۳ <ref>الفهرست (طوسی) ۶.</ref>و به قولی ۲۸۰ هـ در [[اصفهان]] از [[دنیا]] رفت.<ref>لسان المیزان ۱/۱۰۲.</ref> او دارای آثار و تألیفات بسیاری بود. [[نجاشی]] ۵۲ اثر<ref>رجال النجاشی ۱/۹۰ ـ ۹۳.</ref> و [[صفدی]] پنجاه اثر را به وی نسبت داده<ref>الوافی بالوفیات ۶/۱۲۱.</ref> که ظاهراً همه آنها از میان رفته است. مهم‌ترین اثر او، یعنی [[الغارات]] از منابع مهم و مورد استفاده [[ابن ابی الحدید]] در [[شرح نهج البلاغه]] بوده است.<ref>تاریخ التراث العربی ۱/۲/۱۵۵.</ref> دیگر آثار وی به جز المعرفه و الغارات (الاستنفار والغارات) که [[راوی]] آنها [[عبدالرحمان بن ابراهیم مستملی]]، [[ابوالاسود]] [[احمد بن علویه اصفهانی]] و [[حسن بن علی بن عبدالکریم زعفرانی]] هستند، عبارت‌اند از: المبتدأ السیره معرفة فضل الأفضل أخبار المختار المغازی السقیفه الردّه [[مقتل]] [[عثمان]] الشوری [[بیعة]] علی{{ع}} الجمل الصفین الحکمین النهر مقتل [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} کتاب رسائل امیرالمؤمنین{{ع}} و أخباره [وحروبه] [[قیام]] [[الحسن]]{{ع}} [[مقتل الحسین]]{{ع}} التوابین [و [[عین الورده]]] [[فدک]] الحجّة فی فضل المکرمین السرائر الموّدة فی [[ذوی القربی]] الحوض والشفاعه الجامع الکبیر (در [[فقه]]) الجامع الصغیر مانزل من القرآن فی امیرالمؤمنین{{ع}} فضل الکوفه و من نزلها من الصحابه الامامه (کوچک) الامامه (بزرگ) المتعتین الجنائز الوصیّه الدلائل أخبار [[عمر]] أخبار عثمان کتاب الدار الاحداث [[حروراء]] أخبار [[یزید]] (لع) ابن الزبیر جامع الفقه و الاحکام التفسیر التاریخ الرؤیا الاشربه (دو کتاب کوچک و بزرگ) أخبار زید أخبار محمد و [[ابراهیم]] ([[نفس زکیه]] و برادرش) أخبار من قُتِل من [[آل ابی طالب]] الخطب السائره الخطب المعربات <ref>رجال النجاشی ۱/۹۰ - ۹۳ الفهرست (طوسی) ۶.</ref> سیرة علی{{ع}} المصرع <ref>تاریخ الاسلام ۲۱/۱۱۳.</ref> التعبیر و السیر (احتمالاً همان السیره یا سیرة علی{{ع}})<ref>الوافی بالوفیات ۶/۱۲۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۶۹-۷۰.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۴
مقدمه
ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن سعید بن هلال بن عاصم بن سعد بن مسعود ثقفی اصفهانی کوفی مدینی رقّی]]. وی از نسل سعد بن مسعود، عموی مختار ثقفی است که امام علی(ع) او را بر مدائن گماشته بود و در روز ساباط، امام حسن(ع) نیز بر وی وارد شد.[۱] تاریخ دقیق ولادت وی معلوم نیست اما از آنجا که از علی بن قادم[۲] و اسماعیل بن ابان[۳] استماع حدیث کرده، باید ولادت وی پیش از سال ۲۰۰ هـ باشد. ثقفی از عالمان زیدی مذهب کوفه بود که به امامیه گروید و در اواخر عمر به اصفهان کوچید. علت رفتن او از کوفه آن بود که وی کتابی به نام المعرفه نگاشته و در آن، فضایل امیرمؤمنان علی(ع) و مثالب مخالفانش را گرد آورده بود. کوفیان آن را بزرگ داشته و گویا چون بر جانش بیم داشتند، از او خواستند کوفه را ترک کند، ولی کتاب را با خود نبرد.
ابواسحاق که بر خطرات آگاه بود و آنها را بر جان می‌‌خرید، از شهری که بیش از همه جا از تفکرات و باورهای شیعی دورتر باشد، جویا شد و چون اصفهان این گونه شهرت داشت، ثقفی برای ترویج عقاید شیعه و تدریس کتاب خود راهی این شهر شد. گروهی از علمای قم همچون احمد بن محمد بن خالد برقی پس از آگاهی از عزیمت وی، به اصفهان رفته و خواستار آمدنش به قم شدند اما ثقفی نپذیرفت.[۴] علاوه بر دو تن از اساتید و مشایخ وی که یاد شد، یونس بن عبید،[۵] هشام بن ابی هشام[۶] و ابونعیم فضل بن دکین[۷] هم از اساتید او به شمار می‌‌آیند. از شاگردان ثقفی نیز می‌‌توان به افرادی همچون سعید بن ایوب[۸] و احمد بن اسود[۹] اشاره کرد. گفته رجال‌‌شناسان درباره وی و روایاتی که نقل کرده، یکسان نیست. رجال شناسان اهل سنت او را از غالیان شیعه[۱۰] و متروک الحدیث،[۱۱] و افرادی چون ابوحاتم و ذهبی او را مجهول دانسته‌اند.[۱۲] در مقابل، برخی از اهل سنت و اکثر علمای امامیه او را فردی موثق و مورد اعتماد خوانده‌اند.[۱۳] آیت الله سید ابوالقاسم خویی می‌‌گوید: در وثاقت ثقفی همین بس که وی در اسناد تفسیر علی بن ابراهیم قمی و در طریق روایات ابن قولویه و ابن بابویه قرار دارد.[۱۴]
ثقفی سرانجام در سال ۲۸۳ [۱۵]و به قولی ۲۸۰ هـ در اصفهان از دنیا رفت.[۱۶] او دارای آثار و تألیفات بسیاری بود. نجاشی ۵۲ اثر[۱۷] و صفدی پنجاه اثر را به وی نسبت داده[۱۸] که ظاهراً همه آنها از میان رفته است. مهم‌ترین اثر او، یعنی الغارات از منابع مهم و مورد استفاده ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه بوده است.[۱۹] دیگر آثار وی به جز المعرفه و الغارات (الاستنفار والغارات) که راوی آنها عبدالرحمان بن ابراهیم مستملی، ابوالاسود احمد بن علویه اصفهانی و حسن بن علی بن عبدالکریم زعفرانی هستند، عبارت‌اند از: المبتدأ السیره معرفة فضل الأفضل أخبار المختار المغازی السقیفه الردّه مقتل عثمان الشوری بیعة علی(ع) الجمل الصفین الحکمین النهر مقتل امیرالمؤمنین(ع) کتاب رسائل امیرالمؤمنین(ع) و أخباره [وحروبه] قیام الحسن(ع) مقتل الحسین(ع) التوابین [و عین الورده] فدک الحجّة فی فضل المکرمین السرائر الموّدة فی ذوی القربی الحوض والشفاعه الجامع الکبیر (در فقه) الجامع الصغیر مانزل من القرآن فی امیرالمؤمنین(ع) فضل الکوفه و من نزلها من الصحابه الامامه (کوچک) الامامه (بزرگ) المتعتین الجنائز الوصیّه الدلائل أخبار عمر أخبار عثمان کتاب الدار الاحداث حروراء أخبار یزید (لع) ابن الزبیر جامع الفقه و الاحکام التفسیر التاریخ الرؤیا الاشربه (دو کتاب کوچک و بزرگ) أخبار زید أخبار محمد و ابراهیم (نفس زکیه و برادرش) أخبار من قُتِل من آل ابی طالب الخطب السائره الخطب المعربات [۲۰] سیرة علی(ع) المصرع [۲۱] التعبیر و السیر (احتمالاً همان السیره یا سیرة علی(ع))[۲۲].[۲۳]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال النجاشی ۱/۹۰.
- ↑ الغارات ۱۹.
- ↑ الکافی ۲/۲۰۷.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۹۰ معجم الادباء ۱/۲۳۳.
- ↑ میزان الاعتدال ۱/۶۲.
- ↑ الجرح و التعدیل ۱/۱/۱۲۷.
- ↑ الانساب ۱/۵۱۱.
- ↑ الجرح و التعدیل، ۱/۱/۱۲۷.
- ↑ تاریخ الاسلام ۲۱/۱۱۳.
- ↑ ذکر اخبار اصبهان ۱/۱۸۷ الانساب، ۱/۵۱۱.
- ↑ ذکر أخبار اصبهان، ۱/۱۸۷.
- ↑ الجرح و التعدیل، ۱/۱/۱۲۷ میزان الاعتدال ۱/۶۲.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۷۹ تنقیح المقال ۱/۳۱.
- ↑ معجم رجال الحدیث ۱/۲۸۲.
- ↑ الفهرست (طوسی) ۶.
- ↑ لسان المیزان ۱/۱۰۲.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۹۰ ـ ۹۳.
- ↑ الوافی بالوفیات ۶/۱۲۱.
- ↑ تاریخ التراث العربی ۱/۲/۱۵۵.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۹۰ - ۹۳ الفهرست (طوسی) ۶.
- ↑ تاریخ الاسلام ۲۱/۱۱۳.
- ↑ الوافی بالوفیات ۶/۱۲۱.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۹-۷۰.