ثابت بن قیس بن خطیم در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = ثابت بن قیس بن خطیم | عنوان مدخل = ثابت بن قیس بن خطیم | مداخل مرتبط = ثابت بن قیس بن خطیم در تاریخ اسلامی - ثابت بن قیس بن خطیم در تراجم و رجال - ثابت بن قیس بن خطیم در حدیث | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == و...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
}}
}}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
وی از [[بنو ظفر]]، تیره‌ای از [[اوس]] است. مادرش به نام [[عقرب بن معاذ بن عمان اشهلی|عقرب]]، دختر [[معاذ بن عمان أشهلی]]، از [[بیعت کنندگان]] با [[رسول خدا]]{{صل}}<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، ص۲۴۲؛ ابن حبیب بغدادی، المبحر، ص۳۹۷ و از او ابن اثیر، اسد الغابه، ج۷، ص۱۹۴.</ref> و پدرش [[قیس بن خطیم]]، از [[شاعران]] بنام [[جاهلی]] بود. رسول خدا{{صل}} در [[مکه]] از او خواست [[مسلمان]] شود، ولی او در پی فرصتی دیگر، به [[مدینه]] آمد و پیش از [[هجرت رسول خدا]]{{صل}} در نبردی میان [[اوس و خزرج]] در حال [[کفر]] کشته شد<ref>برای آگاهی بیشتر از شرح حال قیس، ر.ک: ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، ج۳، ص۲۷.</ref>. ثابت در شمار [[صحابه رسول خدا]]{{صل}} است<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۱.</ref> که در [[غزوه احد]] (در شمار ثابت قدمان صحنه [[نبرد]] بود) و در برابر رسول خدا{{صل}} [[شمشیر]] زد، [[دوازده]] جراحت برداشت و آن [[حضرت]] در آن [[غزوه]] وی را حاسر ([[رزمنده]] بدون [[زره]] در میدان نبرد) نامید. او همچنین در غزوه‌های پس از [[احد]] حاضر شد، اما دانسته نیست چرا [[سیره]] نگاران از وی در نبردهای رسول خدا{{صل}} نامی نبرده‌اند. هنگامی که [[عثمان]]، [[سعید بن عاص]] را در پی [[شکایت]] [[مردم کوفه]] از آن [[شهر]] فراخواند، ثابت سمت [[جانشینی]] او را در [[کوفه]] بر عهده داشت، که [[کمیل بن زیاد]] به دستور [[مالک اشتر]] وی را از کوفه [[اخراج]] کرد و پس از آن، مردم کوفه [[ابوموسی اشعری]] را برگزیدند<ref>ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، ج۱۲، ص۱۶۹.</ref>. همو [[کارگزار امام علی]]{{ع}} در [[مدائن]] بود تا زمانی که [[مغیره]]، [[والی]] [[معاویه]] در کوفه، وی را برکنار کرد. ثابت در نبردهای [[جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] در کنار [[امام علی]] جنگید و (در برابر معاویه) سخت [[سرکش]] بود و معاویه از وی ناراحت بود. [[انصار]] در [[اعتراض]] به قطع مستمری‌شان به مدت دو یا سه سال از سوی معاویه، در [[مسجد]] بنوفر برای فرستادن نامه‌ای دسته جمعی بر وی [[اجتماع]] کرده بودند، که ثابت از آنان خواست یک تن به این کار [[اقدام]] کند تا در صورت پیشامد [[ناگواری]] اسامی آنان نزد [[معاویه]] نباشد و در پاسخ، مطلبی ناخوشایند [[انصار]] ننویسد و سرانجام خود برای [[دفاع]] از انصار حاضر شد با معاویه [[گفتگو]] کند. او در نامه‌ای به معاویه، با مقدم داشتن نام خود بر نام وی، مطالبی از جمله [[یاری]] [[رسول خدا]]{{صل}} را به وی گوشزد کرد و گفت: [[حقوق]] ما را قطع کرده‌ای و بر ما [[ستم]] رواداشته‌ای، در حالی که ما گناهی جز یاری رسول خدا{{صل}} نداشته‌ایم. معاویه [[نامه]] وی را به [[یزید]] داد تا بخواند و از وی [[مشورت]] خواست. یزید پیشنهاد داد ثابت را روبه روی منزلش به دار آویزند، ولی نظر بزرگان [[شام]]، احضار وی به شام و به دار آویختن وی در برابر [[پیروان]] معاویه و اشراف شام بود. معاویه در نامه‌ای به وی، سه [[روز]] مهلت خواست و پاسخ ثابت را برخاسته از [[اضطراب]] و [[بی‌قراری]] او از خلافتش دانست و یادآور شد او در فتنه‌ای قرار گرفته که خود را شهره و افشا کرده است. [[ثابت]] پاسخ وی را برای انصار خواند و روز چهارم از عطای معاویه برخوردار شدند. براساس [[روایت]] [[عمر بن قتاده]]، ثابت نزد معاویه رفت، دو ماه آنجا بود، ولی معاویه اعتنایی به وی نکرد تا اینکه برای بازگشت اجازه خواست. معاویه صد هزار درهم برای وی فرستاد و ثابت آنها را در [[منزل]] معاویه گذاشت و خارج شد. ثابت در دوره معاویه درگذشت<ref>خطیب بغدادی، احمد بن علی (م ۴۶۲)، تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۸۷ و ۱۸۸ و از او ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۱۳۶-۱۳۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۱۰</ref> و از او روایتی نقل نشده است<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۱.</ref>. سه فرزند ثابت از [[أم حبیب بن قیس بن یزید ظفری|أم حبیب]] دختر [[قیس بن یزید ظفری]] به نام‌های [[عمر بن ثابت بن قیس بن خطیم|عمر]]، [[محمد بن ثابت بن قیس بن خطیم|محمد]] و [[یزید بن ثابت بن قیس بن خطیم|یزید]] در [[ذی حجه]] [[سال]] ۶۳ در [[نبرد]] [[حره]] کشته شدند و از آنان نسلی باقی نماند<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۱۹۹.</ref>. فرزند دیگرش (نواده وی) به نام [[عدی بن ابان بن ثابت]] از [[راویان]] مورد [[اعتماد]] است<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۱ و از او ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۵۰؛ اختلاف نظر درباره نسب عدی بن ثابت را بنگرید: ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۱۰.</ref>.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «ثابت بن قیس انصاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۳۰۱ - ۳۰۲.</ref>
وی از [[بنو ظفر]]، تیره‌ای از [[اوس]] است. مادرش به نام [[عقرب بن معاذ بن عمان اشهلی|عقرب]]، دختر [[معاذ بن عمان أشهلی]]، از [[بیعت کنندگان]] با [[رسول خدا]]{{صل}}<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، ص۲۴۲؛ ابن حبیب بغدادی، المبحر، ص۳۹۷ و از او ابن اثیر، اسد الغابه، ج۷، ص۱۹۴.</ref> و پدرش [[قیس بن خطیم]]، از [[شاعران]] بنام [[جاهلی]] بود. رسول خدا{{صل}} در [[مکه]] از او خواست [[مسلمان]] شود، ولی او در پی فرصتی دیگر، به [[مدینه]] آمد و پیش از [[هجرت رسول خدا]]{{صل}} در نبردی میان [[اوس و خزرج]] در حال [[کفر]] کشته شد<ref>برای آگاهی بیشتر از شرح حال قیس، ر.ک: ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، ج۳، ص۲۷.</ref>. ثابت در شمار [[صحابه رسول خدا]]{{صل}} است<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۱.</ref> که در [[غزوه احد]] (در شمار ثابت قدمان صحنه [[نبرد]] بود) و در برابر رسول خدا{{صل}} [[شمشیر]] زد، [[دوازده]] جراحت برداشت و آن [[حضرت]] در آن [[غزوه]] وی را حاسر ([[رزمنده]] بدون [[زره]] در میدان نبرد) نامید. او همچنین در غزوه‌های پس از [[احد]] حاضر شد، اما دانسته نیست چرا [[سیره]] نگاران از وی در نبردهای رسول خدا{{صل}} نامی نبرده‌اند. هنگامی که [[عثمان]]، [[سعید بن عاص]] را در پی [[شکایت]] [[مردم کوفه]] از آن [[شهر]] فراخواند، ثابت سمت [[جانشینی]] او را در [[کوفه]] بر عهده داشت، که [[کمیل بن زیاد]] به دستور [[مالک اشتر]] وی را از کوفه [[اخراج]] کرد و پس از آن، مردم کوفه [[ابوموسی اشعری]] را برگزیدند<ref>ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، ج۱۲، ص۱۶۹.</ref>. همو [[کارگزار امام علی]]{{ع}} در [[مدائن]] بود تا زمانی که [[مغیره]]، [[والی]] [[معاویه]] در کوفه، وی را برکنار کرد. ثابت در نبردهای [[جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] در کنار [[امام علی]] جنگید و (در برابر معاویه) سخت [[سرکش]] بود و معاویه از وی ناراحت بود. [[انصار]] در [[اعتراض]] به قطع مستمری‌شان به مدت دو یا سه سال از سوی معاویه، در [[مسجد]] بنوفر برای فرستادن نامه‌ای دسته جمعی بر وی [[اجتماع]] کرده بودند، که ثابت از آنان خواست یک تن به این کار [[اقدام]] کند تا در صورت پیشامد [[ناگواری]] اسامی آنان نزد [[معاویه]] نباشد و در پاسخ، مطلبی ناخوشایند [[انصار]] ننویسد و سرانجام خود برای [[دفاع]] از انصار حاضر شد با معاویه [[گفتگو]] کند. او در نامه‌ای به معاویه، با مقدم داشتن نام خود بر نام وی، مطالبی از جمله [[یاری]] [[رسول خدا]]{{صل}} را به وی گوشزد کرد و گفت: [[حقوق]] ما را قطع کرده‌ای و بر ما [[ستم]] رواداشته‌ای، در حالی که ما گناهی جز یاری رسول خدا{{صل}} نداشته‌ایم. معاویه [[نامه]] وی را به [[یزید]] داد تا بخواند و از وی [[مشورت]] خواست. یزید پیشنهاد داد ثابت را روبه روی منزلش به دار آویزند، ولی نظر بزرگان [[شام]]، احضار وی به شام و به دار آویختن وی در برابر [[پیروان]] معاویه و اشراف شام بود. معاویه در نامه‌ای به وی، سه [[روز]] مهلت خواست و پاسخ ثابت را برخاسته از [[اضطراب]] و [[بی‌قراری]] او از خلافتش دانست و یادآور شد او در فتنه‌ای قرار گرفته که خود را شهره و افشا کرده است. [[ثابت]] پاسخ وی را برای انصار خواند و روز چهارم از عطای معاویه برخوردار شدند. براساس [[روایت]] [[عمر بن قتاده]]، ثابت نزد معاویه رفت، دو ماه آنجا بود، ولی معاویه اعتنایی به وی نکرد تا اینکه برای بازگشت اجازه خواست. معاویه صد هزار درهم برای وی فرستاد و ثابت آنها را در [[منزل]] معاویه گذاشت و خارج شد. ثابت در دوره معاویه درگذشت<ref>خطیب بغدادی، احمد بن علی (م ۴۶۲)، تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۸۷ و ۱۸۸ و از او ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۱۳۶-۱۳۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۱۰</ref> و از او روایتی نقل نشده است<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۱.</ref>. سه فرزند ثابت از [[أم حبیب بن قیس بن یزید ظفری|أم حبیب]] دختر [[قیس بن یزید ظفری]] به نام‌های [[عمر بن ثابت بن قیس بن خطیم|عمر]]، [[محمد بن ثابت بن قیس بن خطیم|محمد]] و [[یزید بن ثابت بن قیس بن خطیم|یزید]] در [[ذی حجه]] [[سال]] ۶۳ در [[نبرد]] [[حره]] کشته شدند و از آنان نسلی باقی نماند<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۱۹۹.</ref>. فرزند دیگرش (نواده وی) به نام [[عدی بن ابان بن ثابت]] از [[راویان]] مورد [[اعتماد]] است<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۱ و از او ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۵۰؛ اختلاف نظر درباره نسب عدی بن ثابت را بنگرید: ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۱۰.</ref>.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «ثابت بن قیس بن خطیم»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۳۰۱ - ۳۰۲.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۲۲: خط ۲۲:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:IM009658.jpg|22px]] [[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''مقاله «ثابت بن قیس انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲''']]
# [[پرونده:IM009658.jpg|22px]] [[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''مقاله «ثابت بن قیس بن خطیم»، دانشنامه سیره نبوی ج۲''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ ‏۱۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۹

آشنایی اجمالی

وی از بنو ظفر، تیره‌ای از اوس است. مادرش به نام عقرب، دختر معاذ بن عمان أشهلی، از بیعت کنندگان با رسول خدا(ص)[۱] و پدرش قیس بن خطیم، از شاعران بنام جاهلی بود. رسول خدا(ص) در مکه از او خواست مسلمان شود، ولی او در پی فرصتی دیگر، به مدینه آمد و پیش از هجرت رسول خدا(ص) در نبردی میان اوس و خزرج در حال کفر کشته شد[۲]. ثابت در شمار صحابه رسول خدا(ص) است[۳] که در غزوه احد (در شمار ثابت قدمان صحنه نبرد بود) و در برابر رسول خدا(ص) شمشیر زد، دوازده جراحت برداشت و آن حضرت در آن غزوه وی را حاسر (رزمنده بدون زره در میدان نبرد) نامید. او همچنین در غزوه‌های پس از احد حاضر شد، اما دانسته نیست چرا سیره نگاران از وی در نبردهای رسول خدا(ص) نامی نبرده‌اند. هنگامی که عثمان، سعید بن عاص را در پی شکایت مردم کوفه از آن شهر فراخواند، ثابت سمت جانشینی او را در کوفه بر عهده داشت، که کمیل بن زیاد به دستور مالک اشتر وی را از کوفه اخراج کرد و پس از آن، مردم کوفه ابوموسی اشعری را برگزیدند[۴]. همو کارگزار امام علی(ع) در مدائن بود تا زمانی که مغیره، والی معاویه در کوفه، وی را برکنار کرد. ثابت در نبردهای جمل، صفین و نهروان در کنار امام علی جنگید و (در برابر معاویه) سخت سرکش بود و معاویه از وی ناراحت بود. انصار در اعتراض به قطع مستمری‌شان به مدت دو یا سه سال از سوی معاویه، در مسجد بنوفر برای فرستادن نامه‌ای دسته جمعی بر وی اجتماع کرده بودند، که ثابت از آنان خواست یک تن به این کار اقدام کند تا در صورت پیشامد ناگواری اسامی آنان نزد معاویه نباشد و در پاسخ، مطلبی ناخوشایند انصار ننویسد و سرانجام خود برای دفاع از انصار حاضر شد با معاویه گفتگو کند. او در نامه‌ای به معاویه، با مقدم داشتن نام خود بر نام وی، مطالبی از جمله یاری رسول خدا(ص) را به وی گوشزد کرد و گفت: حقوق ما را قطع کرده‌ای و بر ما ستم رواداشته‌ای، در حالی که ما گناهی جز یاری رسول خدا(ص) نداشته‌ایم. معاویه نامه وی را به یزید داد تا بخواند و از وی مشورت خواست. یزید پیشنهاد داد ثابت را روبه روی منزلش به دار آویزند، ولی نظر بزرگان شام، احضار وی به شام و به دار آویختن وی در برابر پیروان معاویه و اشراف شام بود. معاویه در نامه‌ای به وی، سه روز مهلت خواست و پاسخ ثابت را برخاسته از اضطراب و بی‌قراری او از خلافتش دانست و یادآور شد او در فتنه‌ای قرار گرفته که خود را شهره و افشا کرده است. ثابت پاسخ وی را برای انصار خواند و روز چهارم از عطای معاویه برخوردار شدند. براساس روایت عمر بن قتاده، ثابت نزد معاویه رفت، دو ماه آنجا بود، ولی معاویه اعتنایی به وی نکرد تا اینکه برای بازگشت اجازه خواست. معاویه صد هزار درهم برای وی فرستاد و ثابت آنها را در منزل معاویه گذاشت و خارج شد. ثابت در دوره معاویه درگذشت[۵] و از او روایتی نقل نشده است[۶]. سه فرزند ثابت از أم حبیب دختر قیس بن یزید ظفری به نام‌های عمر، محمد و یزید در ذی حجه سال ۶۳ در نبرد حره کشته شدند و از آنان نسلی باقی نماند[۷]. فرزند دیگرش (نواده وی) به نام عدی بن ابان بن ثابت از راویان مورد اعتماد است[۸].[۹]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، ص۲۴۲؛ ابن حبیب بغدادی، المبحر، ص۳۹۷ و از او ابن اثیر، اسد الغابه، ج۷، ص۱۹۴.
  2. برای آگاهی بیشتر از شرح حال قیس، ر.ک: ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، ج۳، ص۲۷.
  3. ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۱.
  4. ابوالفرج اصفهانی، الاغانی، ج۱۲، ص۱۶۹.
  5. خطیب بغدادی، احمد بن علی (م ۴۶۲)، تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۸۷ و ۱۸۸ و از او ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۱۳۶-۱۳۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۱۰
  6. ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۱.
  7. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۱۹۹.
  8. ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۸۱ و از او ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۵۰؛ اختلاف نظر درباره نسب عدی بن ثابت را بنگرید: ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۱۰.
  9. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «ثابت بن قیس بن خطیم»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۳۰۱ - ۳۰۲.