(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۷:
خط ۷:
==مقدمه==
==مقدمه==
«[[توحید]]» مصدر باب تفعیل و از ریشه «وحد» است. یکی از معانی این باب «کسی یا چیزی را دارای وصفی دانستن» است، بر این اساس توحید به معنای «یکی دانستن و [[یکتا]] شمردن» [[خداوند متعال]] و به عبارت دیگر «[[اعتقاد به وحدانیت]] [[خداوند]]» میباشد. البته در برخی از موارد توحید به معنای «[[وحدانیت خداوند]]» نیز به کار میرود.
«[[توحید]]» مصدر باب تفعیل و از ریشه «وحد» است. یکی از معانی این باب «کسی یا چیزی را دارای وصفی دانستن» است، بر این اساس توحید به معنای «یکی دانستن و [[یکتا]] شمردن» [[خداوند متعال]] و به عبارت دیگر «[[اعتقاد به وحدانیت]] [[خداوند]]» میباشد. البته در برخی از موارد توحید به معنای «[[وحدانیت خداوند]]» نیز به کار میرود.<ref>[[مهدی رودبندی زاده|رودبندی زاده، مهدی]]، [[خداشناسی توحیدی - رودبندی (مقاله)|مقاله «خداشناسی توحیدی»]]، [[منظومه فکری آیتالله العظمی خامنهای ج۱ (کتاب)|منظومه فکری آیتالله العظمی خامنهای ج۱]] ص ۱۱۲.</ref>
[[مقام معظم رهبری]]، معنای «توحید» را نه صرفاً یک نظریهای [[فلسفی]] و [[ذهنی]] بلکه یک نظریه زیربنایی در مورد [[انسان]] و [[جهان]] و نیز یک دکترین [[اجتماعی]] و [[اقتصادی]] و [[سیاسی]] میدانند. در میان واژههای مذهبی و غیر مذهبی کمتر واژهای میتوان یافت که تا این حد سرشار از مفاهیم انقلابی و سازنده و ناظر به ابعاد گوناگون [[زندگی اجتماعی]] و [[تاریخی]] انسان باشد و به همین دلیل همه دعوتها و نهضتهای [[الهی]] در طول [[تاریخ]] با [[اعلان]] [[یگانگی خدا]] و [[ربوبیت]] و [[الوهیت]] انحصاری او آغاز گردیده است<ref>روح توحید نفی عبودیت غیر خدا، ص۵.</ref>.
توحید از دیدگاه مقام معظم رهبری، دارای دو جزء است یکی [[الله]] است و دیگر {{متن قرآن|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ}}. «یکی [[اثبات]] الله و دیگری [[نفی]] هر معبودی جز الله، [[اثبات ولایت]] الله و [[نفی ولایت]] غیر الله»<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با کارگزاران و دستاندرکاران حج، سال ۱۳۸۸.</ref>. «یکی [[اطاعت]]، و [[عبودیت]] [[پروردگار]] عالم و دیگری [[سرپیچی]] از اطاعت انداد الله»<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی ایران، در سال ۱۳۷۹.</ref>. از منظر ایشان، «[[روح]] توحید عبارت است از اینکه انسان غیر [[خدا]] را عبودیت نکند و در مقابل غیر خدا [[جبهه]] [[بندگی]] به [[زمین]] نساید»<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام به مناسبت عید مبعث، در سال ۱۳۷۳.</ref>. ایشان توحید را به معنای [[حاکمیت]] [[ارزشهای الهی]] بر [[جامعه]] و نفی حکومتهای طاغوتی، [[استبدادی]] و [[فاسد]] و [[طغیانگر]] بر [[ارزشهای انسانی]] و اصیل میدانند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اساتید و دانشجویان دانشگاههای استان زنجان، در سال ۱۳۸۲.</ref>.
ایشان از منظری [[توحید]] را به معنای [[وحدت]] و [[یکپارچگی]] همه [[جهان]] و [[خویشاوندی]] تمام اجزاء و عناصر آن میدانند و معتقدند که «از آنجا که [[آفرینش]] دارای یک مبدأ است و [[خدایان]] و آفرینندگان مختلف دستاندر کار آفرینش و گردش آن نبودهاند، همه اجزاء آفرینش، اجزاء یک مجموعه و همه جهان یک واحد و دارای جهتگیری واحد است»<ref>روح توحید نفی عبودیت غیر خدا، ص۵.</ref>.<ref>[[سید سعید لواسانی|لواسانی، سید سعید]]، [[منطق فهم اسلام - لواسانی (مقاله)|مقاله «منطق فهم اسلام»]]، [[منظومه فکری آیتالله العظمی خامنهای ج۱ (کتاب)|'''منظومه فکری آیتالله العظمی خامنهای ج۱]] ص ۱۱۲.</ref>
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:1100619.jpg|22px]] [[سید سعید لواسانی|لواسانی، سید سعید]]، [[منطق فهم اسلام - لواسانی (مقاله)|مقاله «منطق فهم اسلام»]]، [[منظومه فکری آیتالله العظمی خامنهای ج۱ (کتاب)|'''منظومه فکری آیتالله العظمی خامنهای ج۱''']]
«توحید» مصدر باب تفعیل و از ریشه «وحد» است. یکی از معانی این باب «کسی یا چیزی را دارای وصفی دانستن» است، بر این اساس توحید به معنای «یکی دانستن و یکتا شمردن» خداوند متعال و به عبارت دیگر «اعتقاد به وحدانیتخداوند» میباشد. البته در برخی از موارد توحید به معنای «وحدانیت خداوند» نیز به کار میرود.[۱]