ذوالقرنین در معارف مهدیت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی « {{مهدویت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size:...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - ']]↵↵{{پرسمان' به ']] == پرسش‌های وابسته == {{پرسمان')
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = ذوالقرنین
| عنوان مدخل  = [[ذوالقرنین]]
| مداخل مرتبط = [[ذوالقرنین در قرآن]] - [[ذوالقرنین در علوم قرآنی]] - [[ذوالقرنین در معارف مهدیت]]
| پرسش مرتبط  =
}}


{{مهدویت}}
== مقدمه ==
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[امام مهدی]]{{ع}} است. "'''امام مهدی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امام مهدی در قرآن]] - [[امام مهدی در حدیث]] - [[امام مهدی در کلام اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام مهدی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
 
==مقدمه==
[[جابر بن عبدالله انصاری]] می‌گوید: [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: "[[ذوالقرنین]]، بنده‌ای [[شایسته]] بود که [[خداوند]] او را بر بندگانش [[حجت]] قرار داد. وی [[قوم]] خود را به سوی [[خدا]] [[دعوت]] کرد و به [[تقوا]] [[دستور]] داد، ولی آنان بر سرش ضربه‌ای زدند و او مدّتی از آنان پنهان شد، به‌طوری که آنان [[گمان]] بردند که مرده است. پس از مدّتی نزد قومش بازگشت، ولی باز بر سمت دیگر سرش ضربه‌ای زدند. در میان شما شخصی است که به [[سنّت]] [[رفتار]] می‌کند. خدای عزّ و جلّ‌ برای [[ذو القرنین]] در [[زمین]] اقتداری فراهم آورد و از هرچیز، وسیله‌ای برای او قرار داد و او را به شرق و غرب [[جهان]] رساند. [[خداوند]] [[رفتار]] و روش او را پیرامون [[امام غائب]] جاری می‌کند و او را به شرق و غرب [[زمین]] می‌رساند و هیچ آبگاه و منزلی در کوه و بیابان باقی نمی‌ماند که [[ذو القرنین]] بر آن گام نهاده باشد، جز آن‌که او گام می‌نهد. [[خداوند]] برای او گنج‌ها و معادن [[زمین]] را آشکار می‌سازد و با ایجاد [[ترس]] در [[دل]] [[دشمن]]، او را [[یاری]] می‌دهد و [[زمین]] را به وسیله او پر از [[عدل و داد]] می‌کند، چنان‌که قبل از [[قیام]] پر از [[جور]] و [[ستم]] شده است"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۳۹۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۳؛ ارشاد مفید، ص ۳۶۲؛ اعلام الوری، ص ۴۳۰.</ref>.
[[جابر بن عبدالله انصاری]] می‌گوید: [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: "[[ذوالقرنین]]، بنده‌ای [[شایسته]] بود که [[خداوند]] او را بر بندگانش [[حجت]] قرار داد. وی [[قوم]] خود را به سوی [[خدا]] [[دعوت]] کرد و به [[تقوا]] [[دستور]] داد، ولی آنان بر سرش ضربه‌ای زدند و او مدّتی از آنان پنهان شد، به‌طوری که آنان [[گمان]] بردند که مرده است. پس از مدّتی نزد قومش بازگشت، ولی باز بر سمت دیگر سرش ضربه‌ای زدند. در میان شما شخصی است که به [[سنّت]] [[رفتار]] می‌کند. خدای عزّ و جلّ‌ برای [[ذو القرنین]] در [[زمین]] اقتداری فراهم آورد و از هرچیز، وسیله‌ای برای او قرار داد و او را به شرق و غرب [[جهان]] رساند. [[خداوند]] [[رفتار]] و روش او را پیرامون [[امام غائب]] جاری می‌کند و او را به شرق و غرب [[زمین]] می‌رساند و هیچ آبگاه و منزلی در کوه و بیابان باقی نمی‌ماند که [[ذو القرنین]] بر آن گام نهاده باشد، جز آن‌که او گام می‌نهد. [[خداوند]] برای او گنج‌ها و معادن [[زمین]] را آشکار می‌سازد و با ایجاد [[ترس]] در [[دل]] [[دشمن]]، او را [[یاری]] می‌دهد و [[زمین]] را به وسیله او پر از [[عدل و داد]] می‌کند، چنان‌که قبل از [[قیام]] پر از [[جور]] و [[ستم]] شده است"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۳۹۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۳؛ ارشاد مفید، ص ۳۶۲؛ اعلام الوری، ص ۴۳۰.</ref>.


نام او در [[قرآن کریم]] آمده است<ref>سوره کهف، ۸۳.</ref>. در [[حدیثی]] آمده است که: وی در سن [[دوازده]] سالگی به [[حکومت]] تمامی روی [[زمین]] رسید و سی سال دوران حکومتش بود. وی از [[مردم]] [[روم]] بود. [[پیغمبر]] نبود، ولی بنده‌ای [[شایسته]] بود که [[خدا]] را [[دوست]] می‌داشت و [[خدا]] نیز او را [[دوست]] داشت. [[خداوند]] ابر را در اختیارش قرار داد که مرکب او بود و اسباب و وسایل خویش فراهم نمود و [[نور]] را برایش منبسط‍‌ کرد، که شب و روز نزد او یکسان بود<ref>معارف و معاریف، ج ۵، ص ۵۶۲.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: [[ذوالقرنین]] مخیر گردید که یکی از دو [[ابر سخت]] و رام را برگزیند. او [[ابر رام]] را برگزید و [[ابر سخت]]، برای [[حضرت صاحب الامر]] {{ع}} [[ذخیره]] شد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۱؛ اختصاص مفید، ص ۱۹۹.</ref>. [[ذوالقرنین]] با [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} همزمان بود و نخستین دو نفری که در روی [[زمین]] باهم [[مصافحه]] کردند، او و [[ابراهیم]] {{ع}} بودند. شهر اسکندریه را او بنا کرد و مسجدی عظیم در آن ساخت<ref>معارف و معاریف، ج ۵، ص ۵۶۳.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۴۱.</ref>
نام او در [[قرآن کریم]] آمده است<ref>سوره کهف، ۸۳.</ref>. در [[حدیثی]] آمده است که: وی در سن [[دوازده]] سالگی به [[حکومت]] تمامی روی [[زمین]] رسید و سی سال دوران حکومتش بود. وی از [[مردم]] [[روم]] بود. [[پیغمبر]] نبود، ولی بنده‌ای [[شایسته]] بود که [[خدا]] را [[دوست]] می‌داشت و [[خدا]] نیز او را [[دوست]] داشت. [[خداوند]] ابر را در اختیارش قرار داد که مرکب او بود و اسباب و وسایل خویش فراهم نمود و [[نور]] را برایش منبسط‍‌ کرد، که شب و روز نزد او یکسان بود<ref>معارف و معاریف، ج ۵، ص ۵۶۲.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: [[ذوالقرنین]] مخیر گردید که یکی از دو [[ابر سخت]] و رام را برگزیند. او [[ابر رام]] را برگزید و [[ابر سخت]]، برای [[حضرت صاحب الامر]] {{ع}} [[ذخیره]] شد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۱؛ اختصاص مفید، ص ۱۹۹.</ref>. [[ذوالقرنین]] با [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} همزمان بود و نخستین دو نفری که در روی [[زمین]] باهم [[مصافحه]] کردند، او و [[ابراهیم]] {{ع}} بودند. شهر اسکندریه را او بنا کرد و مسجدی عظیم در آن ساخت<ref>معارف و معاریف، ج ۵، ص ۵۶۳.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۴۱.</ref>


==پرسش مستقیم==
== پرسش مستقیم ==
* [[چه شباهت‌هایی میان فعالیت‌های ذوالقرنین و امام مهدی وجود دارد؟ (پرسش)]]
* [[چه شباهت‌هایی میان فعالیت‌های ذوالقرنین و امام مهدی وجود دارد؟ (پرسش)]]


== پرسش‌های وابسته ==
{{پرسمان صفات و ویژگی‌های امام مهدی}}
{{پرسمان صفات و ویژگی‌های امام مهدی}}


==منابع==
== منابع ==
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
{{منابع}}
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{امام مهدی}}


[[رده:امام مهدی]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:ذو القرنین]]
[[رده:افراد در قرآن]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۱

مقدمه

جابر بن عبدالله انصاری می‌گوید: رسول خدا (ص) فرمود: "ذوالقرنین، بنده‌ای شایسته بود که خداوند او را بر بندگانش حجت قرار داد. وی قوم خود را به سوی خدا دعوت کرد و به تقوا دستور داد، ولی آنان بر سرش ضربه‌ای زدند و او مدّتی از آنان پنهان شد، به‌طوری که آنان گمان بردند که مرده است. پس از مدّتی نزد قومش بازگشت، ولی باز بر سمت دیگر سرش ضربه‌ای زدند. در میان شما شخصی است که به سنّت رفتار می‌کند. خدای عزّ و جلّ‌ برای ذو القرنین در زمین اقتداری فراهم آورد و از هرچیز، وسیله‌ای برای او قرار داد و او را به شرق و غرب جهان رساند. خداوند رفتار و روش او را پیرامون امام غائب جاری می‌کند و او را به شرق و غرب زمین می‌رساند و هیچ آبگاه و منزلی در کوه و بیابان باقی نمی‌ماند که ذو القرنین بر آن گام نهاده باشد، جز آن‌که او گام می‌نهد. خداوند برای او گنج‌ها و معادن زمین را آشکار می‌سازد و با ایجاد ترس در دل دشمن، او را یاری می‌دهد و زمین را به وسیله او پر از عدل و داد می‌کند، چنان‌که قبل از قیام پر از جور و ستم شده است"[۱].

نام او در قرآن کریم آمده است[۲]. در حدیثی آمده است که: وی در سن دوازده سالگی به حکومت تمامی روی زمین رسید و سی سال دوران حکومتش بود. وی از مردم روم بود. پیغمبر نبود، ولی بنده‌ای شایسته بود که خدا را دوست می‌داشت و خدا نیز او را دوست داشت. خداوند ابر را در اختیارش قرار داد که مرکب او بود و اسباب و وسایل خویش فراهم نمود و نور را برایش منبسط‍‌ کرد، که شب و روز نزد او یکسان بود[۳]. امام باقر (ع) فرمود: ذوالقرنین مخیر گردید که یکی از دو ابر سخت و رام را برگزیند. او ابر رام را برگزید و ابر سخت، برای حضرت صاحب الامر (ع) ذخیره شد[۴]. ذوالقرنین با حضرت ابراهیم (ع) همزمان بود و نخستین دو نفری که در روی زمین باهم مصافحه کردند، او و ابراهیم (ع) بودند. شهر اسکندریه را او بنا کرد و مسجدی عظیم در آن ساخت[۵].[۶]

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۳۹۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۳؛ ارشاد مفید، ص ۳۶۲؛ اعلام الوری، ص ۴۳۰.
  2. سوره کهف، ۸۳.
  3. معارف و معاریف، ج ۵، ص ۵۶۲.
  4. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۱؛ اختصاص مفید، ص ۱۹۹.
  5. معارف و معاریف، ج ۵، ص ۵۶۳.
  6. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۴۱.