خسف بیداء چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن' به '{{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن|۴. نویسندگان کتاب ''«[[چشم به راه مهدی (کتاب)|چشم به راه مهدی]]»''؛}} | {{جمع شدن|۴. حجت الاسلام و المسلمین مهدی‌پور؛}} | ||
[[پرونده:Pic661.jpg|100px|right|بندانگشتی|]] | |||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[علی اکبر مهدی‌پور]]'''، در کتاب ''«[[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]]»'' در این‌باره گفته است: | |||
::::::«"بیدَا" در لغت به معنای دشت هموار، پهناور، خالی از سکنه و آب و علف<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج ۱، ص ۵۴۸.</ref>. در میان [[مکه]] و [[مدینه]] دشت پهناور شنزاری است که "بیدا" نام دارد<ref>یاقوت، معجم البلدان، ج ۱، ص ۵۲۳.</ref>. هنگامی که سپاه [[سفیانی]] به این سرزمین برسد، [[جبرئیل]] امین به این سرزمین بانگ بر می‌آورد:ای بیدا، این گروه ستمگر را نابود کن. پس زمین دهان باز می‌کند و همه آنها را در کام خود فرو می‌برد. | |||
از بررسی روایات ملاحم و فتن استفاده می‌شود که این حادثه در حدود یک ماه بعد از [[ظهور]] رخ می‌دهد. روی این بیان آن را نمی‌توان از [[نشانه‌های ظهور]] دانست، بلکه باید آن را از نشانه‌های قیام [[امام مهدی|حضرت بقیة الله]] {{ع}} دانست، زیرا بر اساس روایات فراوان بین [[ظهور]] و قیام آن حضرت دقیقا سه ماه و ۱۷ روز فاصله هست. [[فضل بن شاذان]] با سند صحیح از [[امام صادق]] {{ع}} روایت می‌کند که آن حضرت فرمود: "در شب ۲۳ رمضان به نام [[قائم]] {{ع}} ندا سر داده می‌شود و در روز عاشورا قیام می‌کند"<ref>{{عربی|اندازه=100%|"یُنَادی بِاسْمِ الْقائم{{ع}} فی لیلَهِ ثَلاَث وَ عَشْرینَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ یَقُومُ فی یَوْمِ عَاشُورَاءَ"}}؛ فضل بن شاذان، اثبات الرجعه، مخطوط؛ "مختصر اثبات الرجعه"، تراثنا، ش ۱۵، ص ۲۱۸، ح ۲۰؛ میرلوحی، کفایه المهتدی، ص ۲۸۶؛ خاتون آبادی، کشف الحق، ص ۱۸۷، ح ۳۲؛ شیخ حر عاملی، اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۰، ب ۳۲، ح ۶۸۷؛ محدث نوری، کشف الاستار، ص ۲۲۲.</ref>؛ بر این اساس [[خسف بیدا]] از نشانه‌های قیام جهانی آن حضرت است که در فاصله [[ظهور]] و قیام رخ می‌دهد»<ref>[[علی اکبر مهدی‌پور|مهدی‌پور؛علی اکبر]]، [[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]]، ص .</ref>. | |||
{{پایان جمع شدن}} | |||
{{جمع شدن|۵. نویسندگان کتاب ''«[[چشم به راه مهدی (کتاب)|چشم به راه مهدی]]»''؛}} | |||
[[پرونده:151958.jpg|100px|right|بندانگشتی|]] | [[پرونده:151958.jpg|100px|right|بندانگشتی|]] | ||
::::::نویسندگان کتاب ''«[[چشم به راه مهدی (کتاب)|چشم به راه مهدی]]»'' در این‌باره گفته‌اند: | ::::::نویسندگان کتاب ''«[[چشم به راه مهدی (کتاب)|چشم به راه مهدی]]»'' در این‌باره گفته‌اند: | ||
نسخهٔ ۲۵ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۳۰
| خسف بیداء چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / مقدمات ظهور امام مهدی / نشانه‌های ظهور امام مهدی / نشانه‌ها و علائم ظهور |
| مدخل اصلی | خسف بیداء |
| مدخل وابسته | ؟ |
خسف بیداء چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- حجت الاسلام و المسلمین عبدالمجید زهادت، در کتاب «معارف و عقاید ۵ ج۲» در این‌باره گفته است:
- «واژه "خسف" به معنای فرو رفتن در زمین و بیداء نام منطقه‌ای بین مکه و مدینه است. از این نشانه به عنوان یکی از نشانه‌های حتمی ظهور یاد شده و در روایات متعدد به آن اشاره شده است. در اکثر روایات فقط نام این نشانه ذکر شده و معمولاً از ویژگی آن چیزی به میان نیامده است.
- منظور از این نشانه که حالتی اعجاز گونه دارد این است که لشگری از سفیانی به قصد جنگ با امام زمان(ع) عازم مکه می‌شوند، و در منطقۀ بیداء -بین مدینه و مکه- به امر خدا به زمین فرو می‌روند. از امام باقر (ع) نقل شده است «فَيَنْزِلُ أَمِيرُ جَيْشِ السُّفْيَانِيِّ البَيْدَاءَ فَيُنَادِي مُنَادٍ مِنْ السَّمَاءِ: يَا بَيْدَاءُ بِيدِي القَوْمَ، فَيُخْسَفُ بِهِمْ»[۱]؛ پس فرود می‌آید سپاه سفیانی در بیداء پس ندا دهنده‌های از آسمان ندا می‌دهد: ای بیداء آن قوم را از بین ببر. پس آن دشت آنها را به درون خود می‌برد این علامت آنقدر مورد اعتماد علما و فقها بوده است که در برخی از کتب فقهی خود در باب نماز در مکان مکروه به این مکان اشاره کرده و ضمن بیان کراهت نماز در آنجا گفته‌اند که لشگر سفیانی در این منطقه به زمین فرو می‌رود.[۲]»[۳].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛ |
|---|
|
| ۲. حجت الاسلام و المسلمین رمضانیان؛ |
|---|
|
| ۳. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛ |
|---|
|
| ۴. حجت الاسلام و المسلمین مهدی‌پور؛ |
|---|
از بررسی روایات ملاحم و فتن استفاده می‌شود که این حادثه در حدود یک ماه بعد از ظهور رخ می‌دهد. روی این بیان آن را نمی‌توان از نشانه‌های ظهور دانست، بلکه باید آن را از نشانه‌های قیام حضرت بقیة الله (ع) دانست، زیرا بر اساس روایات فراوان بین ظهور و قیام آن حضرت دقیقا سه ماه و ۱۷ روز فاصله هست. فضل بن شاذان با سند صحیح از امام صادق (ع) روایت می‌کند که آن حضرت فرمود: "در شب ۲۳ رمضان به نام قائم (ع) ندا سر داده می‌شود و در روز عاشورا قیام می‌کند"[۳۰]؛ بر این اساس خسف بیدا از نشانه‌های قیام جهانی آن حضرت است که در فاصله ظهور و قیام رخ می‌دهد»[۳۱]. |
| ۵. نویسندگان کتاب «چشم به راه مهدی»؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ غیبة نعمانی، ص ۲۸۰، ح ۶۷
- ↑ ر.ک: الحدائق الناضرة، ج ۷، ص ۲۱۲.
- ↑ معارف و عقاید ۵ ج۲، ص۲۶۵.
- ↑ عبدالرزاق صنعانی، المصنف، ج۱۱، ح۲۰۷۶۹؛ ابن ابی شیبه، الکتاب المصنف، ح۱۹۰۶۶.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۳۱۰، ح۴۸۳؛ صدوق، الخصال، ج۱، ص۳۰۳، ح۸۲؛ نعمانی، الغیبه، ص۲۵۷، ح۱۵.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۳۰.
- ↑ لسان العرب، ج ۹، ص ۶۷.
- ↑ معجم البلدان، ج ۱، ص ۵۲۳.
- ↑ لسان العرب، ج ۱، ص ۲۷۷.
- ↑ غیبة نعمانی، ص ۲۵۲.
- ↑ تاریخ غیبت کبری، ص ۵۲۱.
- ↑ نعمانی، الغیبة، ص ۲۷۹، باب ۱۴، ح ۶۷.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۳-، ص ۱۰.
- ↑ وافی، ج ۲، ص ۴۴۳، منتخب الاثر، ص ۴۴۲.
- ↑ برترین‌های فرهنگ مهدویت در مطبوعات، ص ۲۲۴.
- ↑ عبدالرزاق المصف، ج ۱۱، ص ۳۷۱.
- ↑ رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص: ۵۲-۵۴.
- ↑ لسان العرب، ج ۹، ص ۶۷.
- ↑ غیبة نعمانی، ص ۲۵۲.
- ↑ تاریخ غیبت کبری، ص ۵۲۱.
- ↑ وافی، ج ۲، ص ۴۴۳؛ منتخب الاثر، ص ۴۴۲.
- ↑ برترین‌های فرهنگ مهدویت در مطبوعات، ص ۲۲۴.
- ↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۲۹۸.
- ↑ منتهی الامال، باب ۱۴، فصل ۷.
- ↑ منتخب الاثر، ص ۴۵۲.
- ↑ مهدی موعود، پاورقی ص ۷۷۴.
- ↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۱۸۷.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج ۱، ص ۵۴۸.
- ↑ یاقوت، معجم البلدان، ج ۱، ص ۵۲۳.
- ↑ "یُنَادی بِاسْمِ الْقائم(ع) فی لیلَهِ ثَلاَث وَ عَشْرینَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ یَقُومُ فی یَوْمِ عَاشُورَاءَ"؛ فضل بن شاذان، اثبات الرجعه، مخطوط؛ "مختصر اثبات الرجعه"، تراثنا، ش ۱۵، ص ۲۱۸، ح ۲۰؛ میرلوحی، کفایه المهتدی، ص ۲۸۶؛ خاتون آبادی، کشف الحق، ص ۱۸۷، ح ۳۲؛ شیخ حر عاملی، اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۰، ب ۳۲، ح ۶۸۷؛ محدث نوری، کشف الاستار، ص ۲۲۲.
- ↑ مهدی‌پور؛علی اکبر، در آستانه ظهور، ص .
- ↑ لسان العرب، ابن منظور، ۹، ۶۷، نشر ادب الحوزه، قم.
- ↑ مراصد الإطلاع، ج ۱، ۲۳۹؛ وافی، ج ۲، ۴۴۲؛ مسایل العشرة چاپ‌شده در مجموع مصنفات شیخ مفید، ج ۳، ۱۲۲؛ غیبت نعمانی، ۲۵۲.
- ↑ منتخب الأثر، ۴۵۹؛ کتاب الغیبة، نعمانی، ۲۵۲؛ تاریخ الغیبة الکبری، ۴۹۹- ۵۰۲.
- ↑ منتخب الأثر، ۴۵۹؛ کتاب الغیبة، نعمانی، ۲۵۲؛ تاریخ الغیبة الکبری، ۴۹۹- ۵۰۲.
- ↑ سوره سبأ، آیه، ۵۱.
- ↑ "قبیل قائمنا المهدی یخرج السفیانی ... و یأتی المدینه جیشه حتی اذا انتهی الی البیداء خسف الله به"؛ ینابیع المودة، سلیمان بن ابراهیم قندوزی، ۴۲۷، بصیرتی، قم.
- ↑ " وَ يَخْرُجُ رَجُلُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي فِي الْحَرَمِ فَيَبْلُغُ إِلَيْهِ السُّفْيَانِيُّ فَيَبْعَثُ إِلَيْهِ جُنْداً مِنْ جُنْدَهُ فيهزمهم فَيَسِيرُ إِلَيْهِ السُّفْيَانِيُّ بِمَنْ مَعَهُ حَتَّى إِذا جاءَ ببيداء مِنَ الْأَرْضِ خَسَفَ بِهِمْ فَلَا يَنْجُو مِنْهُمْ إِلَّا الْمُخْبِرِ "؛ تاریخ غیبت کبری، ۵۲۱.
- ↑ منتخب الأثر، ۴۴۲، ۴۴۵؛ وافی ج ۲، ۴۴۳.
- ↑ چشم به راه مهدی، ص ۲۷۸-۲۸۰.