جز
جایگزینی متن - 'جست و جوی' به 'جستجوی'
(صفحه‌ای تازه حاوی «==مقدمه== *واپسین و کامل‌ترین دین آسمانی است که پیامبر آن، حضرت محمد...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'جست و جوی' به 'جستجوی') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*واپسین و [[کامل‌ترین]] [[دین]] آسمانی است که [[پیامبر]] آن، [[حضرت]] [[محمد بن عبدالله]] {{صل}} است و [[هدایت]] و [[سعادت دنیوی]] و [[اخروی]] همه [[انسان‌ها]] را در [[هدف]] دارد<ref>معارف و معاریف، ۲/ ۱۸۱.</ref>. کلمه "[[اسلام]]" از ماده "سلم" است و هشت بار در [[قرآن]] آمده و مشتقات آن، ۱۳۴ بار در این [[کتاب آسمانی]] به کار رفته است. فعل "اسلم" به معنای آشتی کردن، [[تسلیم]] شدن و [[تسلیم]] کردن چیزی به کسی، [[خالص]] کردن [[دین]]، [[عقیده]] و [[عبادت]] برای [[خدا]] و فرمانبرداری [[تسلیم]] در برابر او آمده است<ref>مفردات راغب، ۲۴۶.</ref>. [[اسلام]] در اصطلاح [[شرع]]، عبارت از [[اعتقاد]] به [[شریعت محمدی]] {{صل}} و [[انقیاد]] و [[تسلیم]] در برابر [[اوامر و نواهی]] و [[احکام]] آن<ref>التبیان، شیخ طوسی/ ۳/ ۴۲۶؛ مجمع البیان، ۵/ ۱۳۸.</ref>. تعریف ساده و جامع [[اسلام]]، [[تسلیم]] است<ref>نهج‌البلاغه، ۴۹۱؛ المیزان، ۱/ ۳۰۱ و ۳/ ۱۲۰.</ref>. [[دین اسلام]]، چنان‌که از نام آن برمی‌آید، [[آیین]] [[صلح]]، [[سلامت]] و [[امنیت]] است<ref>آل عمران/ ۱۰۳.</ref>. برخی صاحب‌نظران با توجه به [[آیه]] مبارک {{متن قرآن|فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا}}<ref>«پس کسانی که فرمانبرداری کنند، رهیافتی را می‌جویند» سوره جن، آیه ۱۴.</ref> [[اسلام]] را کوشش برای | *واپسین و [[کامل‌ترین]] [[دین]] آسمانی است که [[پیامبر]] آن، [[حضرت]] [[محمد بن عبدالله]] {{صل}} است و [[هدایت]] و [[سعادت دنیوی]] و [[اخروی]] همه [[انسان‌ها]] را در [[هدف]] دارد<ref>معارف و معاریف، ۲/ ۱۸۱.</ref>. کلمه "[[اسلام]]" از ماده "سلم" است و هشت بار در [[قرآن]] آمده و مشتقات آن، ۱۳۴ بار در این [[کتاب آسمانی]] به کار رفته است. فعل "اسلم" به معنای آشتی کردن، [[تسلیم]] شدن و [[تسلیم]] کردن چیزی به کسی، [[خالص]] کردن [[دین]]، [[عقیده]] و [[عبادت]] برای [[خدا]] و فرمانبرداری [[تسلیم]] در برابر او آمده است<ref>مفردات راغب، ۲۴۶.</ref>. [[اسلام]] در اصطلاح [[شرع]]، عبارت از [[اعتقاد]] به [[شریعت محمدی]] {{صل}} و [[انقیاد]] و [[تسلیم]] در برابر [[اوامر و نواهی]] و [[احکام]] آن<ref>التبیان، شیخ طوسی/ ۳/ ۴۲۶؛ مجمع البیان، ۵/ ۱۳۸.</ref>. تعریف ساده و جامع [[اسلام]]، [[تسلیم]] است<ref>نهج‌البلاغه، ۴۹۱؛ المیزان، ۱/ ۳۰۱ و ۳/ ۱۲۰.</ref>. [[دین اسلام]]، چنان‌که از نام آن برمی‌آید، [[آیین]] [[صلح]]، [[سلامت]] و [[امنیت]] است<ref>آل عمران/ ۱۰۳.</ref>. برخی صاحب‌نظران با توجه به [[آیه]] مبارک {{متن قرآن|فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا}}<ref>«پس کسانی که فرمانبرداری کنند، رهیافتی را می‌جویند» سوره جن، آیه ۱۴.</ref> [[اسلام]] را کوشش برای جستجوی [[رستگاری]] تعریف کرده‌اند<ref>دائرة المعارف الاسلامیة، ۳/ ۳۴۹.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 248.</ref>. | ||
==[[ایمان]] و [[اسلام]]== | ==[[ایمان]] و [[اسلام]]== | ||
*مهم‌ترین تقسیمی که برای [[اسلام]] مطرح ساخته‌اند، [[اسلام]] تقلیدی و اجتهادی است. [[اسلام]] اجتهادی با [[ایمان]] قرین است. از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] کرده‌اند که [[اسلام]] را پنج پایه است: [[نماز]] و [[روزه]] و [[زکات]] و [[حج]] و [[ولایت]]. [[ولایت]]، [[شرط ایمان]] و [[اسلام]] است و [[اسلام]] و [[ایمان]] دارای رابطه طولی‌اند بدین معنا که [[ایمان]] پس از [[اسلام]] جای دارد<ref>{{متن قرآن| قَالَتِ الأَعْرَابُ آمَنَّا قُل لَّمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِن قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ وَإِن تُطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لا يَلِتْكُم مِّنْ أَعْمَالِكُمْ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ }}؛ سوره حجرات، آیه ۱۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 248.</ref>. | *مهم‌ترین تقسیمی که برای [[اسلام]] مطرح ساخته‌اند، [[اسلام]] تقلیدی و اجتهادی است. [[اسلام]] اجتهادی با [[ایمان]] قرین است. از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] کرده‌اند که [[اسلام]] را پنج پایه است: [[نماز]] و [[روزه]] و [[زکات]] و [[حج]] و [[ولایت]]. [[ولایت]]، [[شرط ایمان]] و [[اسلام]] است و [[اسلام]] و [[ایمان]] دارای رابطه طولی‌اند بدین معنا که [[ایمان]] پس از [[اسلام]] جای دارد<ref>{{متن قرآن| قَالَتِ الأَعْرَابُ آمَنَّا قُل لَّمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِن قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ وَإِن تُطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لا يَلِتْكُم مِّنْ أَعْمَالِكُمْ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ }}؛ سوره حجرات، آیه ۱۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 248.</ref>. | ||