یوم الحسره: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'بهره' به 'بهره') |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[یوم الحسره در قرآن]] - [[یوم الحسره در حدیث]] - [[یوم الحسره در نهج البلاغه]] - [[یوم الحسره در کلام اسلامی]] - [[یوم الحسره در عرفان اسلامی]]</div> | |||
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[یوم الحسره (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۱:۱۸
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
یوم الحسره در قرآن - یوم الحسره در حدیث - یوم الحسره در نهج البلاغه - یوم الحسره در کلام اسلامی - یوم الحسره در عرفان اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل یوم الحسره (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- از نام‌های قیامت است که یک بار در قرآن به کار رفته است[۱]. "حسرة" از ماده "حسر" به معنای آشکار کردن می‌آید. چون عرب می‌گوید: "حَسَرْتُ عَنِ الذراعِ" یعنی آستین را بالا زدم و دست خویش را آشکار کردم. به روز رستاخیز، آنان که از عمر خویش بهره برده و نیکوکاری کرده‌اند، به پاداش خود می‌رسند و شادمان می‌گردند؛ اما آنان که فرصت‌ها را از کف داده‌اند و توشه‌ای نیندوخته و خویش را به گناه آلوده‌اند، سخت اندوهگین می‌شوند و حسرت می‌خورند. در برخی روایات آمده است که در قیامت، حتی نیکوکاران نیز حسرت خواهند خورد. در روایتی از رسول خدا (ص) آمده است که چون قیامت برپا شود، هیچ مخلوقی نباشد مگر به پشیمانی می‌افتد؛ ولی در آن هنگام پشیمانی سود نخواهد داد. پشیمانی نیکوکاران از آن روی است که بهشت و نعمت‌هایی را می‌بینند که خداوند برای اولیای خویش فراهم ساخته است. آنان حسرت می‌خورند که چرا خویش را به مقام اولیای الهی نرسانیده‌اند[۲]. اندیشه و اعمال و رفتار نیک- مانند جهان‌بینی واقع‌گرایانه، خُلق و خوی انسانی و پاکیزه از حسادت و مکر و حقه و کینه و خدمت به دیگران و جامعه- از حسرت و پشیمانی آدمی به روز قیامت خواهد کاست. به عکس، بی‌ایمانی و بی‌اعتقادی و باورهای نادرست و خلق و خوی پلید و زشتکاری، شقاوت می‌آورد و بر حسرت و ندامت آدمی می‌افزاید[۳].[۴].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ﴿وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الأَمْرُ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ وَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ﴾؛ سوره مریم، آیه ۳۹.
- ↑ معاد، ۲/ ۱۶۸.
- ↑ مجموعه آثار، ۲/ ۵۲۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 482.