یوم الفصل
مقدمه
به معنای روز جدایی است و قرآن بارها از این تعبیر برای قیامت بهره برده است[۱]. برای این تعبیر قرآنی وجوهی برشمرده‌اند: جدایی حق از باطل؛ جدایی مؤمنان از کافران؛ جدایی پدر و مادر از فرزندان؛ جدایی برادر از برادر[۲]. محتمل است مراد از یوم الفصل، "روز داوری" باشد؛ زیرا چون قاضی، داوری می‌کند و حکم می‌دهد و کشمکش را پایان می‌بخشد، حکم او را "فصل" می‌خوانند؛ بدین معنا که مخاصمه را پایان داده است[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ ﴿ هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ﴾؛ سوره صافات، آیه ۲۱؛ ﴿ إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ ﴾؛ سوره دخان، آیه ۴۰؛ ﴿ لِيَوْمِ الْفَصْلِ وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ﴾؛ سوره مرسلات، آیه ۱۳، ۱۴ و ﴿هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاكُمْ وَالأَوَّلِينَ﴾؛ آیه ۳۸؛ ﴿إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴾؛ سوره نبأ، آیه ۱۷.
- ↑ پیام قرآن، ۵/ ۵۶؛ تفسیر نمونه، ۲۶/ ۲۵.
- ↑ المیزان، ۲۰/ ۱۶۶.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص ۴۸۳.