ابوغاضره فقیمی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
جز (جایگزینی متن - 'پرونده:1100558.jpg' به 'پرونده:IM009657.jpg') |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده:IM009657.jpg|22px]] [[سید محمود سامانی|سامانی، سید محمود]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|'''مقاله «ابوغاضره فقیمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۱
مقدمه
نامش به اختلاف عروة بن غاضره[۱] و غاضرة بن عروه[۲] ضبط شده است. وی به بنی فقیم بن حریز بن دارم از بنی تمیم نسب میبرد[۳] و به کنیهاش، ابوغاضره مشهور است؛ چنانکه[۴] در دو مدخل به وی پرداخته است. در بخش کنی، مدخلی به وی اختصاص داده، ولی شرح حالش را به قسمت اسماء (عروة الفقیمی) ارجاع داده و سخن ابن حبان و ابن ابی حاتم را، مبنی بر اینکه گفته شده او صحابی است، آورده است. ابن حبان[۵] و ابن حمزه[۶] با تعبیر "له صحبة" به صحابی بودن وی تصریح کردهاند. ابن حبان[۷] در جای دیگر، وی را از ثقات تابعین برشمرده است.
صحابی بودن وی بر پایه روایتی است که میگوید: داخل مسجد النبی(ص) شدم. فردی را مشاهده کردم که آب وضو یا غسل از سر و صورتش میچکید. چون نماز به پایان رسید، مردم در این خصوص از رسول خدا(ص) پرسیدند. آن حضرت فرمود: ای مردم! دین خدا بر آسانی است «يا أيّها الناسُ ، إنَّ دِينَ اللّهِ يُسرٌ» و این جمله را سه بار تکرار فرمود[۸].
ابن حجر[۹] او را از صحابه ساکن در بصره دانسته و ناقل روایتش را پسرش غاضره برشمرده است. فرد دیگری نیز با نام ابوغاضره عنزی (عنبری) وجود دارد که از ابو رافع روایت کرده و با موضوع مورد بحث فرق دارد[۱۰].[۱۱]
منابع
پانویس
- ↑ خلیفة بن خیاط، ص۸۵؛ ابن اثیر، ج۳، ص۴۰۵.
- ↑ بخاری، ج۷، ص۱۰۹؛ ابن حبان، ج۵، ص۲۹۳ و ج۷، ص۳۰۲؛ ابن حجر، لسان، ج۴، ص۴۱۳.
- ↑ بخاری، ج۷، ص۱۰۹؛ ابن اثیر، ج۳، ص۳۰۵.
- ↑ ابن حجر الاصابه، ج۷، ص۲۶۱ و ج۴، ص۴۰۹.
- ↑ ابن حبان، ج۳، ص۳۱۴.
- ↑ ابن حمزه، ص۲۹۳.
- ↑ ابن حبان، ج۵، ص۲۹۳ و ج۷، ص۳۱۲.
- ↑ خلیفة بن خیاط، ص۸۵؛ ابن حبان، ج۵، ص۲۹۳؛ بخاری، ج۷، ص۳۰.
- ↑ الاصابه، ج۴، ص۴۰۹؛ همو، تعجیل المنفعه، ص۲۸۶.
- ↑ ر.ک: ابن سعد، ج۷، ص۱۲۳ و ۱۲۶: بخاری، ج۷، ص۱۰۹؛ ابن ابی حاتم، ج۷، ص۵۶.
- ↑ سامانی، سید محمود، مقاله «ابوغاضره فقیمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۶۳.