بصره در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
جز (جایگزینی متن - '== پانویس == {{{پانویس}}' به '== پانویس == {{پانویس}}')
خط ۲۴: خط ۲۴:


== پانویس ==
== پانویس ==
{{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:بصره]]
[[رده:بصره]]
[[رده:مکان‌ها در نهج البلاغه]]
[[رده:مکان‌ها در نهج البلاغه]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]

نسخهٔ ‏۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۳۴

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث بصره است. "بصره" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل بصره (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

برخی پیش‌گویی‌های امام(ع) در مورد بصره

  1. جاری شدن سیل در بصره و غرق شدن مردم، به‌گونه‌ای که به تعبیر امام، فقط کنگره‌های مساجد آنجا همانند سینه کشتی یا سینه پرنده روی دریا یا شترمرغی که بر سینه خوابیده است از سیل بیرون می‌ماند و از دور قابل مشاهده است. ابن ابی الحدید می‌گوید: این پیش‌گویی دو بار تحقّق یافت و تمام بصره در زیر آب غرق شد، یکی از زمان "قادر بالله" و دیگری در زمان "قائم بامر الله" که هر دو از خلفای بنی‌عباس بودند و در هر دو مرتبه تمام بصره غرق شد و تنها قسمتی از مسجد جامعه آن از آب بیرون بود. آب از خلیج فارس از جایی که امروز به "جزیره فرس" معروف است و از سوی کوهی معروف به "کوه سنام" طغیان کرد و سیلابی نیز از کوه‌های اطراف سرازیر شد و تمام خانه‌های بصره ویران و هرچه در آن بود، غرق شد و بسیاری از مردم کشته شدند. اخبار مربوط به این دو حادثه نزد مردم بصره معروف است و اشخاص از قول نیاکان خود آن‌را نقل می‌کنند. ابن میثم بحرانی می‌نویسد: اینکه بصره از ناحیه خلیج فارس غرق شده باشد محل اشکال است، زیرا امام فرموده است که آب از خود بصره جوشش و جریان پیدا می‌کند، آنجا که می‌فرماید: "من جای جریان آب را در آبادی شما می‌دانم." اقتضای سخن امام این است که خرابی شهر بصره از جای دیگری صورت نگرفته است[۴].
  2. حمله صاحب زنج که بدون سر و صدا صورت خواهد گرفت و بسیاری از مردم در زیر تیغ شمشیر او و سپاهیانش کشته خواهند شد و نهرهایی از خون جاری می‌شود که حضرت از آن به مرگ سرخ یاد کرده‌اند. آن هم زمانی که مردم بصره در مادیات غرق شده و خانه‌هایی به‌سان کاخ‌ها ساخته و بالکن‌های آن خانه‌ها چون بال کرکسان و ناودان‌ها خانه‌هایشان به‌سان خرطوم فیل، بلند و بزرگ شده باشد. وی (صاحب زنج) چهارده سال و چهار ماه در آنجا حضور داشت و بر صغیر و کبیر و زن و مردم رحم نکرد و شهر را با آتش‌سوزی و تخریب اماکن آن ویران کرد[۵].
  3. قحطی و خشک‌سالی که در پی حمله صاحب زنج به آن منطقه دامن‌گیر مردم بصره می‌شود به‌گونه‌ای که از شدت گرسنگی چهره‌های آنها حالت غبار به خود می‌گیرد و در آن به سختی جان می‌دهند[۶].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس