عبدالله بن جحش اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>')
جز (جایگزینی متن - '\=\=\sجستارهای\sوابسته\s\=\= \{\{مدخل‌ وابسته\}\} \*(.*) \*(.*) \*(.*) \*(.*)\n \=\=\sپانویس\s\=\=' به '== جستارهای وابسته == {{مدخل‌ وابسته}} *$1 *$2 *$3 *$4 {{پایان مدخل‌ وابسته}} == پانویس ==')
خط ۲۷: خط ۲۷:
*[[عبد بن جحش اسدی]] (برادر)
*[[عبد بن جحش اسدی]] (برادر)
*[[عبیدالله بن جحش اسدی]] (برادر)
*[[عبیدالله بن جحش اسدی]] (برادر)
{{پایان مدخل‌ وابسته}}


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۴۰

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

عبدالله بن جحش بن رئاب بن اسد بن خزیمه اسدی، پدرش، جحش بن رئاب، از قبیله بنی‌دودان و مادرش، امیمه دختر عبدالمطلب عمه رسول خدا(ص)[۱] و خودش برادر رضاعی آن حضرت بوده است[۲]. او و دو برادرش، عبید‌الله و عبد معروف به ابواحمد، قبل از آنکه پیامبر(ص) و یاران ایشان در خانه ارقم جمع شوند (قبل از آنکه تعداد مسلمانان به چهل نفر برسد) اسلام آوردند. پس او و برادران و خواهرانش، حمنه ام‌حبیبه و زینب، به حبشه هجرت کردند. عبیدالله در حبشه نصرانی شد و به همان دین مرد؛ عبدالله و ابو احمد با خانواده عبیدالله به مدینه هجرت کردند[۳] و پیامبر(ص) با ام حبیبه، همسر عبیدالله (دختر ابوسفیان) ازدواج کرد [۴].

پیامبر(ص) میان عبدالله و عاصم بن ثابت عقد برادری بست[۵] و عبدالله در جنگ‌های بدر و احد شرکت کرد و در جنگ احد در حدود ۴۷ سالگی شهید شد[۶].[۷]

عبدالله و هجرت به مدینه

عبدالله و مأموریت نخله

عبدالله و نزول آیه

عبدالله و شهادت در احد

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۶۵؛ الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۳، ص۸۷۷؛ اسدالغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۹۱.
  2. سبل الهدی و الرشاد، صالحی شامی، ج۱، ص۳۸۰.
  3. الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۶۵؛ الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۳، ص۸۷۷؛ اسدالغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۹۱.
  4. الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۳، ص۸۷۸؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۹۱.
  5. الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۶۶؛ عیون الاثر، ابن سید الناس، ج۱، ص۲۳۲.
  6. الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۳، ص۸۷۸؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۹۱.
  7. علی‌زاده، فرهاد، مقاله «عبدالله بن جحش»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۵، ص:۶۴۵-۶۴۶.