نفاق در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۷: خط ۷:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
* از جمله [[مخالفان]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} هستند. [[امام صادق]] {{ع}} در [[تفسیر]] [[آیه]] ۲۵ [[سوره]] [[مبارکه]] [[فتح]] {{متن قرآن|لَوْ تَزَيَّلُوا...}} فرمود: "[[خداوند]]، در صُلب [[کافران]] و [[منافقان]]، امانت‌هایی از [[مؤمنان]] دارد. [[حضرت قائم]] ما [[ظهور]] نمی‌کند، مگر آن‌که آن [[امانت‌ها]] را [[خداوند]] از صُلب آنان بیرون می‌آورد (و آن [[مؤمنان]] متولد می‌شوند). پس از آن، [[حضرت]] [[کافران]] و [[منافقان]] را به [[قتل]] می‌رساند"<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۴۶۱؛ المحجة، ص ۲۰۶؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۵۷.</ref>. و فرمود: "هنگامی که [[حضرت قائم]] {{ع}} [[قیام]] کند، نیازی ندارد که از شما درخواست [[یاری]] کند و نسبت به بسیاری از شما [[منافقان]]، [[حد]] [[خدا]] را جاری می‌کند"<ref>التهذیب، ج ۶، ص ۱۷۲؛ وسائل الشیعه، ج ۱۱، ص ۳۸۲.</ref>.
[[منافقان]] از جمله [[مخالفان]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} هستند. [[امام صادق]] {{ع}} در [[تفسیر]] [[آیه]] ۲۵ [[سوره فتح]]: {{متن قرآن|لَوْ تَزَيَّلُوا...}} فرمود: "[[خداوند]]، در صُلب [[کافران]] و [[منافقان]]، امانت‌هایی از [[مؤمنان]] دارد. [[حضرت قائم]] ما [[ظهور]] نمی‌کند، مگر آن‌که آن [[امانت‌ها]] را [[خداوند]] از صُلب آنان بیرون می‌آورد (و آن [[مؤمنان]] متولد می‌شوند). پس از آن، حضرت [[کافران]] و [[منافقان]] را به [[قتل]] می‌رساند"<ref>کمال الدین، ج۲، ص۴۶۱؛ المحجة، ص۲۰۶؛ احقاق الحق، ج۱۳، ص۳۵۷.</ref> و فرمود: "هنگامی که [[حضرت قائم]] {{ع}} [[قیام]] کند، نیازی ندارد که از شما درخواست [[یاری]] کند و نسبت به بسیاری از شما [[منافقان]]، [[حد]] [[خدا]] را جاری می‌کند"<ref>التهذیب، ج۶، ص۱۷۲؛ وسائل الشیعه، ج۱۱، ص۳۸۲.</ref>.
* [[امام حسین]] {{ع}} به فرزندش [[امام سجاد]] {{ع}} فرمود: "[[سوگند]] به [[خدا]] که [[خون]] من از جوشش باز نمی‌ایستد تا اینکه [[خداوند]]، [[مهدی]] {{ع}} را برانگیزد. آن [[حضرت]] به [[انتقام]] [[خون]] من، از [[منافقان]] [[فاسق]] و [[کافر]]، هفتاد هزار نفر را می‌کشد"<ref>بحار الانوار، ج ۴۵، ص ۲۹۹؛ مناقب ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۸۵.</ref>.
 
* [[امام باقر]] {{ع}} نیز فرمود: "چون [[قائم]] [[قیام]] کند... به [[کوفه]] می‌آید و در آنجا همه [[منافقان]] را به [[قتل]] می‌رساند و کاخ‌های آنان را ویران می‌کند و با جنگجویان آنان می‌جنگد و آن‌قدر از آنان می‌کشد تا [[خداوند]] [[خشنود]] گردد"<ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۸؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۸.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۹۷.</ref>.
[[امام حسین]] {{ع}} به فرزندش [[امام سجاد]] {{ع}} فرمود: "[[سوگند]] به [[خدا]] که [[خون]] من از جوشش باز نمی‌ایستد تا اینکه [[خداوند]]، [[مهدی]] {{ع}} را برانگیزد. آن حضرت به [[انتقام]] [[خون]] من، از [[منافقان]] [[فاسق]] و [[کافر]]، هفتاد هزار نفر را می‌کشد"<ref>بحار الانوار، ج۴۵، ص۲۹۹؛ مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۸۵.</ref>.
 
[[امام باقر]] {{ع}} نیز فرمود: "چون [[قائم]] [[قیام]] کند... به [[کوفه]] می‌آید و در آنجا همه [[منافقان]] را به [[قتل]] می‌رساند و کاخ‌های آنان را ویران می‌کند و با جنگجویان آنان می‌جنگد و آن‌قدر از آنان می‌کشد تا [[خداوند]] [[خشنود]] گردد"<ref>اثبات الهداة، ج۳، ص۵۲۸؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۳۸.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۹۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۰۸

مقدمه

منافقان از جمله مخالفان حضرت مهدی (ع) هستند. امام صادق (ع) در تفسیر آیه ۲۵ سوره فتح: ﴿لَوْ تَزَيَّلُوا... فرمود: "خداوند، در صُلب کافران و منافقان، امانت‌هایی از مؤمنان دارد. حضرت قائم ما ظهور نمی‌کند، مگر آن‌که آن امانت‌ها را خداوند از صُلب آنان بیرون می‌آورد (و آن مؤمنان متولد می‌شوند). پس از آن، حضرت کافران و منافقان را به قتل می‌رساند"[۱] و فرمود: "هنگامی که حضرت قائم (ع) قیام کند، نیازی ندارد که از شما درخواست یاری کند و نسبت به بسیاری از شما منافقان، حد خدا را جاری می‌کند"[۲].

امام حسین (ع) به فرزندش امام سجاد (ع) فرمود: "سوگند به خدا که خون من از جوشش باز نمی‌ایستد تا اینکه خداوند، مهدی (ع) را برانگیزد. آن حضرت به انتقام خون من، از منافقان فاسق و کافر، هفتاد هزار نفر را می‌کشد"[۳].

امام باقر (ع) نیز فرمود: "چون قائم قیام کند... به کوفه می‌آید و در آنجا همه منافقان را به قتل می‌رساند و کاخ‌های آنان را ویران می‌کند و با جنگجویان آنان می‌جنگد و آن‌قدر از آنان می‌کشد تا خداوند خشنود گردد"[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. کمال الدین، ج۲، ص۴۶۱؛ المحجة، ص۲۰۶؛ احقاق الحق، ج۱۳، ص۳۵۷.
  2. التهذیب، ج۶، ص۱۷۲؛ وسائل الشیعه، ج۱۱، ص۳۸۲.
  3. بحار الانوار، ج۴۵، ص۲۹۹؛ مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۸۵.
  4. اثبات الهداة، ج۳، ص۵۲۸؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۳۸.
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۹۷.