←احتضار و سکرات مرگ
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
* '''مرگ غیر اختیاری''' | * '''مرگ غیر اختیاری''' | ||
== | ==احتضار== | ||
{{اصلی|احتضار}} | |||
در [[فرهنگ قرآن]]، همان‌گونه که [[حیات]]، امری وجودی است و [[مأمور]] و [[فرشته]] برای آن [[تعیین]] شده است؛ [[مرگ]] هم امری وجودی است و [[فرشته]] و [[فرشتگان]] مخصوص خود دارد و [[خداوند متعال]] یکی از [[فرشتگان مقرب]] خویش را برای [[قبض روح]] [[آدمیان]] [[برگزیده]] است که [[قرآن]] با عنوان "[[ملک الموت]]" از او یاد می‌کند. این [[فرشته]] [[مقرب]] با [[یاری]] فرشتگانی دیگر، [[روح]] [[آدمیان]] را قبض می‌کند. از این رو، [[قرآن کریم]]، گاه [[قبض روح]] را به [[خدای متعال]] نسبت می‌دهد و گاه به ملک‌الموت و گاه به فرستادگان و [[فرشتگان الهی]]. در [[حقیقت]]، [[خداوند]] است که [[روح]] را قبض می‌کند و ملک‌الموت و دستیارانش واسطه اجرای [[فرمان]] خدایند<ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۰۹.</ref>. | در [[فرهنگ قرآن]]، همان‌گونه که [[حیات]]، امری وجودی است و [[مأمور]] و [[فرشته]] برای آن [[تعیین]] شده است؛ [[مرگ]] هم امری وجودی است و [[فرشته]] و [[فرشتگان]] مخصوص خود دارد و [[خداوند متعال]] یکی از [[فرشتگان مقرب]] خویش را برای [[قبض روح]] [[آدمیان]] [[برگزیده]] است که [[قرآن]] با عنوان "[[ملک الموت]]" از او یاد می‌کند. این [[فرشته]] [[مقرب]] با [[یاری]] فرشتگانی دیگر، [[روح]] [[آدمیان]] را قبض می‌کند. از این رو، [[قرآن کریم]]، گاه [[قبض روح]] را به [[خدای متعال]] نسبت می‌دهد و گاه به ملک‌الموت و گاه به فرستادگان و [[فرشتگان الهی]]. در [[حقیقت]]، [[خداوند]] است که [[روح]] را قبض می‌کند و ملک‌الموت و دستیارانش واسطه اجرای [[فرمان]] خدایند<ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۰۹.</ref>. | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۶: | ||
# [[مستحب]] است او را به جایی برند که در آن [[نماز]] گزارده و بر بالینش [[قرآن]] بخوانند به ویژه سورۀ [[یس]] را<ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۱۰.</ref>. | # [[مستحب]] است او را به جایی برند که در آن [[نماز]] گزارده و بر بالینش [[قرآن]] بخوانند به ویژه سورۀ [[یس]] را<ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۱۰.</ref>. | ||
سکرات | ==سکرات مرگ== | ||
{{اصلی|سکرات مرگ}} | |||
سکرات مرگ همان سختی‌هایی است که هنگام [[مرگ]] پیش می‌آیند و [[آدمی]] را سرگردان و حیران می‌کنند. هر چند [[مؤمنین]] [[نیکوکار]]، پس از [[مرگ]] به جهانی پرنعمت و خوش می‌روند، اما جدایی [[روح]] از [[بدن]] به گونۀ طبیعی سختی‌هایی می‌آورد. از این رو، در [[روایات]] آمده است [[انسان]] را سه روز بسیار سخت است: یکی آنگاه که به [[دنیا]] می‌آید و این [[جهان]] را می‌بیند و دیگر آن روز که می‌میرد و [[مرگ]] را می‌بیند و سوم، آن روز که پا به میدان [[محشر]] می‌نهد. بنابر [[روایات]] [[دوری از گناه]] و وابسته نبودن به [[دنیا]] و [[شهوت‌ها]] و [[انفاق مال]] و [[نیکی]] به [[والدین]] از سختی‌های [[مرگ]] می‌کاهند<ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۱۰.</ref>. | |||
=== انواع [[مرگ]] و [[علل]] [[ترس]] از آن === | === انواع [[مرگ]] و [[علل]] [[ترس]] از آن === | ||