رضایت: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
===رضایت یکی از دستاوردهای دولت مهدوی=== | ===رضایت یکی از دستاوردهای دولت مهدوی=== | ||
* | *یکی از صفاتی که با "[[رضا]]" نسبت دارد و در دست‌یابی به رضایت در [[زندگی]] اثر گذار است، [[پیروی از اهل بیت]] [[پیامبر]]{{صل}}، و تأسّی به آن بزرگواران به عنوان چراغ‌های [[هدایت]] و کشتی‌های [[نجات]] [[آدمی]] در طوفان‌های زندگی است. رسیدن به رضایت [[خدای سبحان]] نیز بدون وساطت [[معصومین]]{{عم}} امکان‌پذیر نیست. چنان‌چه [[امام صادق]]{{ع}} خطاب به [[اصحاب]] خود فرموده است: {{متن حدیث|وَ اعْلَمُوا أَنَّ أَحَداً مِنْ خَلْقِ اللَّهِ لَمْ يُصِبْ رِضَا اللَّهِ إِلَّا بِطَاعَتِهِ وَ طَاعَةِ رَسُولِهِ وَ طَاعَةِ وُلَاةِ أَمْرِهِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ{{صل}} وَ مَعْصِيَتُهُمْ مِنْ مَعْصِيَةِ اللَّهِ وَ لَمْ يُنْكِرْ لَهُمْ فَضْلًا عَظُمَ أَوْ صَغُرَ- وَ اعْلَمُوا أَنَّ الْمُنْكِرِينَ هُمُ الْمُكَذِّبُونَ وَ أَنَّ الْمُكَذِّبِينَ هُمُ الْمُنَافِقُونَ وَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ لِلْمُنَافِقِينَ وَ قَوْلُهُ الْحَقُّ: {{متن قرآن|إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا}}<ref>«منافقان در اشکوبه فروتر دوزخ‌اند و برای آنان یاوری نمی‌یابی» سوره نساء، آیه ۱۴۵.</ref>}}: و بدانید که کسی از [[خلق]] [[خدا]] به [[رضایت خدا]] نرسد، جز به وسیله [[طاعت خدا]] و [[طاعت]] [[رسول خدا]]{{صل}} و [[طاعت]] متصدیان امر [[خدا]]، از [[خاندان محمد]]{{صل}}، و [[نافرمانی]] آنها از [[نافرمانی خدا]] محسوب است، اگر چه [[فضل]] آنها را از کم و بیش منکر نشود. و بدان که [[منکران]] آنها ([[آل محمد]]{{صل}}) مکذبانند و [[راستی]] که [[تکذیب‌کنندگان]] آنان منافقانند و [[راستی]] که [[خدا عز و جل]] در باره [[منافقان]] گفته است و گفتارش [[حق]] است که: [[راستی]] [[منافقان]] در [[درک اسفل]] دوزخند و [[یاوری]] برای آنها نیابی<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۸، ص۱۱.</ref>. | ||
*در این [[حدیث شریف]]، [[امام صادق]]{{ع}} تأکید می‌کند که رسیدن به رضای [[خداوند متعال]]، جز از [[راه]] [[رضا]] [[رسول الله]]{{صل}} و [[اهل‌بیت]] طاهرین آن [[حضرت]] امکان‌پذیر نیست. [[رضا]] یک مفهوم دو طرفه است و [[خداوند]] از کسانی [[راضی]] می‌شود که آنان از [[خداوند]] [[راضی]] شده باشند. لذا، با نپذیرفتن [[ولایت]] [[ائمه معصومین]]{{عم}}، [[منکران]]، به تقدیر و [[قضا]] و [[حکم الهی]] مبنی بر [[ولایت]] آن بزرگواران رضایت نداده و با [[خشم]] و [[سخط]] برخورد کرده‌اند. از این جهت، [[خداوند]] نیز از آنان [[راضی]] نشده و آنها به [[سخط]] و [[خشم]] و [[قهر]] [[خداوند متعال]] دچار خواهند بود. چنان‌که [[امام باقر]]{{ع}} فرموده است: {{متن حدیث|الْبَاقِرُ{{ع}} فِي قَوْلِهِ تَعَالَى: {{متن قرآن|ذَلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ}}<ref>«این از آن روست که آنان از آنچه خداوند را به خشم می‌آورد پیروی کردند و خشنودی او را نپسندیدند و (خداوند) کردارهایشان را از میان برد» سوره محمد، آیه ۲۸.</ref> قَالَ: كَرِهُوا عَلِيّاً وَ كَانَ أَمَرَ اللَّهُ بِوَلَايَتِهِ يَوْمَ بَدْرٍ وَ حُنَيْنٍ وَ يَوْمَ بَطْنِ نَخْلَةٍ وَ يَوْمَ التَّرْوِيَةِ وَ يَوْمَ عَرَفَةَ نَزَلَتْ فِيهِ خَمْسَ عَشْرَةَ آيَةً فِي الْحُجَّةِ الَّتِي صُدَّ فِيهَا رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ بِالْجُحْفَةِ وَ خُمٍّ وَ عَنَى بِقَوْلِهِ تَعَالَى وَ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ عَلِيّاً{{ع}}}}<ref>ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل أبی طالب{{عم}}، ج۳، ص۱۰۰.</ref>. | *در این [[حدیث شریف]]، [[امام صادق]]{{ع}} تأکید می‌کند که رسیدن به رضای [[خداوند متعال]]، جز از [[راه]] [[رضا]] [[رسول الله]]{{صل}} و [[اهل‌بیت]] طاهرین آن [[حضرت]] امکان‌پذیر نیست. [[رضا]] یک مفهوم دو طرفه است و [[خداوند]] از کسانی [[راضی]] می‌شود که آنان از [[خداوند]] [[راضی]] شده باشند. لذا، با نپذیرفتن [[ولایت]] [[ائمه معصومین]]{{عم}}، [[منکران]]، به تقدیر و [[قضا]] و [[حکم الهی]] مبنی بر [[ولایت]] آن بزرگواران رضایت نداده و با [[خشم]] و [[سخط]] برخورد کرده‌اند. از این جهت، [[خداوند]] نیز از آنان [[راضی]] نشده و آنها به [[سخط]] و [[خشم]] و [[قهر]] [[خداوند متعال]] دچار خواهند بود. چنان‌که [[امام باقر]]{{ع}} فرموده است: {{متن حدیث|الْبَاقِرُ{{ع}} فِي قَوْلِهِ تَعَالَى: {{متن قرآن|ذَلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ}}<ref>«این از آن روست که آنان از آنچه خداوند را به خشم می‌آورد پیروی کردند و خشنودی او را نپسندیدند و (خداوند) کردارهایشان را از میان برد» سوره محمد، آیه ۲۸.</ref> قَالَ: كَرِهُوا عَلِيّاً وَ كَانَ أَمَرَ اللَّهُ بِوَلَايَتِهِ يَوْمَ بَدْرٍ وَ حُنَيْنٍ وَ يَوْمَ بَطْنِ نَخْلَةٍ وَ يَوْمَ التَّرْوِيَةِ وَ يَوْمَ عَرَفَةَ نَزَلَتْ فِيهِ خَمْسَ عَشْرَةَ آيَةً فِي الْحُجَّةِ الَّتِي صُدَّ فِيهَا رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ بِالْجُحْفَةِ وَ خُمٍّ وَ عَنَى بِقَوْلِهِ تَعَالَى وَ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ عَلِيّاً{{ع}}}}<ref>ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل أبی طالب{{عم}}، ج۳، ص۱۰۰.</ref>. | ||
*از [[امام باقر]] درباره [[تفسیر]] این [[آیه]]: "آن | *از [[امام باقر]] درباره [[تفسیر]] این [[آیه]]: "آن [[عذاب]] از این روست که آنان از آنچه [[خدا]] را به [[خشم]] آورد، [[پیروی]] کردند؛ و [[خشنودی]] او را ناخوش داشتند؛ پس، [[اعمال]] آنها را تباه ساخت" سوال کردند، فرمود: [[حضرت علی]]{{ع}} را ناخوش داشتند، در حالی که [[رضایت خدا]] و رضایت رسولش به [[علی]]{{ع}} بود، [[خداوند]] به [[ولایت]] او در روز [[بدر]] و روز [[حنین]] و در روز ([[بیعت]]) پای درخت خرما [[بیعت رضوان]]<ref>{{متن قرآن|لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا}} «به راستی خداوند از مؤمنان خشنود شد هنگامی که با تو در زیر آن درخت بیعت می‌کردند پس آنچه در دل داشتند معلوم داشت، از این رو آرامش را بر آنها فرو فرستاد و به پیروزی زودرسی پاداششان داد» سوره فتح، آیه ۱۸.</ref>] و روز ترویه [در [[عرفات]]] و روز [[عرفه]] [[فرمان]] داد و در مورد آن، پانزده [[آیه]] در حجی که [[مشرکان]] مانع ورود [[رسول خدا]] به [[مسجدالحرام]] شدند و در [[جحفه]] [از میقات‌های [[حج]]] و در [[غدیر]] [[خم]] نازل شد. مرادم این است: (مصداق این [[آیه]]): و کسانی که به [[نیکی]] و [[درستی]] از آنان [[پیروی]] کردند، [[خدا]] از ایشان [[خشنود]] است و آنان هم از [[خدا]] [[راضی]] هستند؛ [[علی]]{{ع}} است. | ||
*در [[زیارت جامعه کبیره]] که منشور [[امام‌شناسی]] است، از [[امامان]]{{عم}} به عنوان دلیل‌ها و [[راهنمایان]] به رضایت و خوشنودی [[خداوند متعال]] نام برده شده است: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَى... الْأَدِلَّاءِ عَلَى مَرْضَاةِ اللَّهِ}}: [[سلام]] بر شما [[امامان]] که [[دلیل]] و راهنمای بر رضایت [[خدای سبحان]] هستید. | *در [[زیارت جامعه کبیره]] که منشور [[امام‌شناسی]] است، از [[امامان]]{{عم}} به عنوان دلیل‌ها و [[راهنمایان]] به رضایت و خوشنودی [[خداوند متعال]] نام برده شده است: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَى... الْأَدِلَّاءِ عَلَى مَرْضَاةِ اللَّهِ}}: [[سلام]] بر شما [[امامان]] که [[دلیل]] و راهنمای بر رضایت [[خدای سبحان]] هستید. | ||
*مهدویت‌باوری و [[انتظار ظهور امام مهدی]]{{ع}}، اوج [[اطاعت]] و [[پیروی از اهل بیت]]{{عم}} می‌باشد که [[جامعه]] [[مؤمنین]] به امر [[خداوند متعال]] در جهت [[اطاعت از اهل بیت]] [[پیامبر]]{{صل}} رضایت داده و به آن خوشنودند و قرن‌ها است که برای [[ظهور امام]] [[حق]]{{ع}}، در برابر همه فشارهای [[حاکمان جور]] و [[حکّام]] [[باطل]] [[استقامت]] ورزیده و [[زمینه‌سازی]] و [[مجاهدت]] می‌کنند<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت.</ref>. | *مهدویت‌باوری و [[انتظار ظهور امام مهدی]]{{ع}}، اوج [[اطاعت]] و [[پیروی از اهل بیت]]{{عم}} می‌باشد که [[جامعه]] [[مؤمنین]] به امر [[خداوند متعال]] در جهت [[اطاعت از اهل بیت]] [[پیامبر]]{{صل}} رضایت داده و به آن خوشنودند و قرن‌ها است که برای [[ظهور امام]] [[حق]]{{ع}}، در برابر همه فشارهای [[حاکمان جور]] و [[حکّام]] [[باطل]] [[استقامت]] ورزیده و [[زمینه‌سازی]] و [[مجاهدت]] می‌کنند<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت.</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۳ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۰۹
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- مدخل‌های وابسته به این بحث:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل رضایت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مفهوم‌شناسی رضایت
ارزش و جایگاه رضایت
ضرورت رضایت
اقسام رضایت
مراتب رضایت
خاستگاه رضایت (اسباب و عوامل رضایت)
نشانه‌های رضایت
فواید و کارکردهای رضایت
رضایت عامل حرکت
گستره رضایت
عواقب نبود رضایت
متعلق رضایت
امور عادی و دنیوی
امور معنوی و الهی
رضایت به خدا
رضایت به ثواب الهی
رضایت به فضل الهی
رضایت به لقای الهی
رضایت به اولیای الهی
رضایت به دیدار امام
نارضایتی
رضایت و مهدویت
احساس رضایت در سایه انتظار ظهور
گستره رضایت در مکتب انتظار
رضایت یکی از دستاوردهای دولت مهدوی
- یکی از صفاتی که با "رضا" نسبت دارد و در دست‌یابی به رضایت در زندگی اثر گذار است، پیروی از اهل بیت پیامبر(ص)، و تأسّی به آن بزرگواران به عنوان چراغ‌های هدایت و کشتی‌های نجات آدمی در طوفان‌های زندگی است. رسیدن به رضایت خدای سبحان نیز بدون وساطت معصومین(ع) امکان‌پذیر نیست. چنان‌چه امام صادق(ع) خطاب به اصحاب خود فرموده است: «وَ اعْلَمُوا أَنَّ أَحَداً مِنْ خَلْقِ اللَّهِ لَمْ يُصِبْ رِضَا اللَّهِ إِلَّا بِطَاعَتِهِ وَ طَاعَةِ رَسُولِهِ وَ طَاعَةِ وُلَاةِ أَمْرِهِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ(ص) وَ مَعْصِيَتُهُمْ مِنْ مَعْصِيَةِ اللَّهِ وَ لَمْ يُنْكِرْ لَهُمْ فَضْلًا عَظُمَ أَوْ صَغُرَ- وَ اعْلَمُوا أَنَّ الْمُنْكِرِينَ هُمُ الْمُكَذِّبُونَ وَ أَنَّ الْمُكَذِّبِينَ هُمُ الْمُنَافِقُونَ وَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ لِلْمُنَافِقِينَ وَ قَوْلُهُ الْحَقُّ: ﴿إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا﴾[۱]»: و بدانید که کسی از خلق خدا به رضایت خدا نرسد، جز به وسیله طاعت خدا و طاعت رسول خدا(ص) و طاعت متصدیان امر خدا، از خاندان محمد(ص)، و نافرمانی آنها از نافرمانی خدا محسوب است، اگر چه فضل آنها را از کم و بیش منکر نشود. و بدان که منکران آنها (آل محمد(ص)) مکذبانند و راستی که تکذیب‌کنندگان آنان منافقانند و راستی که خدا عز و جل در باره منافقان گفته است و گفتارش حق است که: راستی منافقان در درک اسفل دوزخند و یاوری برای آنها نیابی[۲].
- در این حدیث شریف، امام صادق(ع) تأکید می‌کند که رسیدن به رضای خداوند متعال، جز از راه رضا رسول الله(ص) و اهل‌بیت طاهرین آن حضرت امکان‌پذیر نیست. رضا یک مفهوم دو طرفه است و خداوند از کسانی راضی می‌شود که آنان از خداوند راضی شده باشند. لذا، با نپذیرفتن ولایت ائمه معصومین(ع)، منکران، به تقدیر و قضا و حکم الهی مبنی بر ولایت آن بزرگواران رضایت نداده و با خشم و سخط برخورد کرده‌اند. از این جهت، خداوند نیز از آنان راضی نشده و آنها به سخط و خشم و قهر خداوند متعال دچار خواهند بود. چنان‌که امام باقر(ع) فرموده است: «الْبَاقِرُ(ع) فِي قَوْلِهِ تَعَالَى: ﴿ذَلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ﴾[۳] قَالَ: كَرِهُوا عَلِيّاً وَ كَانَ أَمَرَ اللَّهُ بِوَلَايَتِهِ يَوْمَ بَدْرٍ وَ حُنَيْنٍ وَ يَوْمَ بَطْنِ نَخْلَةٍ وَ يَوْمَ التَّرْوِيَةِ وَ يَوْمَ عَرَفَةَ نَزَلَتْ فِيهِ خَمْسَ عَشْرَةَ آيَةً فِي الْحُجَّةِ الَّتِي صُدَّ فِيهَا رَسُولُ اللَّهِ(ص) عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ بِالْجُحْفَةِ وَ خُمٍّ وَ عَنَى بِقَوْلِهِ تَعَالَى وَ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ عَلِيّاً(ع)»[۴].
- از امام باقر درباره تفسیر این آیه: "آن عذاب از این روست که آنان از آنچه خدا را به خشم آورد، پیروی کردند؛ و خشنودی او را ناخوش داشتند؛ پس، اعمال آنها را تباه ساخت" سوال کردند، فرمود: حضرت علی(ع) را ناخوش داشتند، در حالی که رضایت خدا و رضایت رسولش به علی(ع) بود، خداوند به ولایت او در روز بدر و روز حنین و در روز (بیعت) پای درخت خرما بیعت رضوان[۵]] و روز ترویه [در عرفات] و روز عرفه فرمان داد و در مورد آن، پانزده آیه در حجی که مشرکان مانع ورود رسول خدا به مسجدالحرام شدند و در جحفه [از میقات‌های حج] و در غدیر خم نازل شد. مرادم این است: (مصداق این آیه): و کسانی که به نیکی و درستی از آنان پیروی کردند، خدا از ایشان خشنود است و آنان هم از خدا راضی هستند؛ علی(ع) است.
- در زیارت جامعه کبیره که منشور امام‌شناسی است، از امامان(ع) به عنوان دلیل‌ها و راهنمایان به رضایت و خوشنودی خداوند متعال نام برده شده است: «السَّلَامُ عَلَى... الْأَدِلَّاءِ عَلَى مَرْضَاةِ اللَّهِ»: سلام بر شما امامان که دلیل و راهنمای بر رضایت خدای سبحان هستید.
- مهدویت‌باوری و انتظار ظهور امام مهدی(ع)، اوج اطاعت و پیروی از اهل بیت(ع) می‌باشد که جامعه مؤمنین به امر خداوند متعال در جهت اطاعت از اهل بیت پیامبر(ص) رضایت داده و به آن خوشنودند و قرن‌ها است که برای ظهور امام حق(ع)، در برابر همه فشارهای حاکمان جور و حکّام باطل استقامت ورزیده و زمینه‌سازی و مجاهدت می‌کنند[۶].
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ «منافقان در اشکوبه فروتر دوزخ‌اند و برای آنان یاوری نمی‌یابی» سوره نساء، آیه ۱۴۵.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۸، ص۱۱.
- ↑ «این از آن روست که آنان از آنچه خداوند را به خشم می‌آورد پیروی کردند و خشنودی او را نپسندیدند و (خداوند) کردارهایشان را از میان برد» سوره محمد، آیه ۲۸.
- ↑ ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج۳، ص۱۰۰.
- ↑ ﴿لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا﴾ «به راستی خداوند از مؤمنان خشنود شد هنگامی که با تو در زیر آن درخت بیعت می‌کردند پس آنچه در دل داشتند معلوم داشت، از این رو آرامش را بر آنها فرو فرستاد و به پیروزی زودرسی پاداششان داد» سوره فتح، آیه ۱۸.
- ↑ نظری شاری، عبدالله، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت.