تسلیط: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
برچسب: واگردانی |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*تسلیط: تسلط یافتن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۲۰.</ref>، سلطه دادن و چیره ساختن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۵.</ref>. اصل آن "سلط" به معنای [[قوّت]] و [[زور]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۹۵.</ref>، تمکن با [[برتری]] و تفوّق<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۷۸.</ref> (قهری یا غیرقهری). | *تسلیط: تسلط یافتن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۲۰.</ref>، سلطه دادن و چیره ساختن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۵.</ref>. اصل آن "سلط" به معنای [[قوّت]] و [[زور]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۹۵.</ref>، تمکن با [[برتری]] و تفوّق<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۷۸.</ref> (قهری یا غیرقهری). | ||
*{{متن قرآن|وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقَاتَلُوكُمْ}}<ref>«و اگر خداوند می‌خواست آنان را بر شما چیرگی می‌داد و با شما به نبرد می‌پرداختند» سوره نساء، آیه ۹۰.</ref>. | *{{متن قرآن|وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقَاتَلُوكُمْ}}<ref>«و اگر خداوند می‌خواست آنان را بر شما چیرگی می‌داد و با شما به نبرد می‌پرداختند» سوره نساء، آیه ۹۰.</ref>. | ||
*"سلطه" در [[قرآن کریم]] به [[خداوند]] نسبت داده شده است و [[سلطه]] [[انسان‌ها]] بر یکدیگر یا افراد خاص (مانند [[انبیا]]) به [[اراده]] و [[اذن الهی]] بوده است: {{متن قرآن|اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَى مَنْ يَشَاءُ}}<ref>«خداوند پیامبرانش را بر هر کس بخواهد چیره می‌گرداند» سوره حشر، آیه ۶.</ref> و {{متن قرآن|وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقَاتَلُوكُمْ}}<ref>«و اگر خداوند می‌خواست آنان را بر شما چیرگی می‌داد و با شما به نبرد می‌پرداختند» سوره نساء، آیه ۹۰.</ref>؛ لذا در [[اندیشه سیاسی اسلام]]، قاعده‌ای تحت عنوان "اصل عدم سلطه" [[انسان‌ها]] بر یکدیگر وجود دارد که هرگونه [[سلطه]] [[انسانی]] را بر یکدیگر [[نفی]] می‌کند؛ مگر اینکه از جانب [[شرع]] یا [[عقل]]، حکمی بر [[سلطه پذیری]] یا [[سلطه]] بخشی صادر شده باشد. | *"سلطه" در [[قرآن کریم]] به [[خداوند]] نسبت داده شده است و [[سلطه]] [[انسان‌ها]] بر یکدیگر یا افراد خاص (مانند [[انبیا]]) به [[اراده]] و [[اذن الهی]] بوده است: {{متن قرآن|اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَى مَنْ يَشَاءُ}}<ref>«خداوند پیامبرانش را بر هر کس بخواهد چیره می‌گرداند» سوره حشر، آیه ۶.</ref> و {{متن قرآن|وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقَاتَلُوكُمْ}}<ref>«و اگر خداوند می‌خواست آنان را بر شما چیرگی می‌داد و با شما به نبرد می‌پرداختند» سوره نساء، آیه ۹۰.</ref>؛ لذا در [[اندیشه سیاسی]] [[اسلام]]، قاعده‌ای تحت عنوان "اصل عدم سلطه" [[انسان‌ها]] بر یکدیگر وجود دارد که هرگونه [[سلطه]] [[انسانی]] را بر یکدیگر [[نفی]] می‌کند؛ مگر اینکه از جانب [[شرع]] یا [[عقل]]، حکمی بر [[سلطه پذیری]] یا [[سلطه]] بخشی صادر شده باشد. | ||
*در [[علم]] [[سیاست]] [[سلطه]] رابطه‌ای آمیخته به [[قدرت]] بین دو فرد، دو گروه یا دو [[دولت]] است که به موجب آن، یک طرف بر طرف دیگر مسلط گردد. [[سلطه]]، [[مظهر]] [[عینی]] و ملموس [[قدرت]] است. در اساسِ هر [[سلطه]] [[سیاسی]] رابطه [[فرماندهی]] و [[فرمانبری]] وجود دارد<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۲۶.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۸۳.</ref>. | *در [[علم]] [[سیاست]] [[سلطه]] رابطه‌ای آمیخته به [[قدرت]] بین دو فرد، دو گروه یا دو [[دولت]] است که به موجب آن، یک طرف بر طرف دیگر مسلط گردد. [[سلطه]]، [[مظهر]] [[عینی]] و ملموس [[قدرت]] است. در اساسِ هر [[سلطه]] [[سیاسی]] رابطه [[فرماندهی]] و [[فرمانبری]] وجود دارد<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۲۶.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۸۳.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۵: | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده: تسلیط]] | [[رده: تسلیط]] | ||
نسخهٔ ۱۲ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۱
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تسلیط (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- تسلیط: تسلط یافتن[۱]، سلطه دادن و چیره ساختن[۲]. اصل آن "سلط" به معنای قوّت و زور[۳]، تمکن با برتری و تفوّق[۴] (قهری یا غیرقهری).
- ﴿وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقَاتَلُوكُمْ﴾[۵].
- "سلطه" در قرآن کریم به خداوند نسبت داده شده است و سلطه انسان‌ها بر یکدیگر یا افراد خاص (مانند انبیا) به اراده و اذن الهی بوده است: ﴿اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَى مَنْ يَشَاءُ﴾[۶] و ﴿وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقَاتَلُوكُمْ﴾[۷]؛ لذا در اندیشه سیاسی اسلام، قاعده‌ای تحت عنوان "اصل عدم سلطه" انسان‌ها بر یکدیگر وجود دارد که هرگونه سلطه انسانی را بر یکدیگر نفی می‌کند؛ مگر اینکه از جانب شرع یا عقل، حکمی بر سلطه پذیری یا سلطه بخشی صادر شده باشد.
- در علم سیاست سلطه رابطه‌ای آمیخته به قدرت بین دو فرد، دو گروه یا دو دولت است که به موجب آن، یک طرف بر طرف دیگر مسلط گردد. سلطه، مظهر عینی و ملموس قدرت است. در اساسِ هر سلطه سیاسی رابطه فرماندهی و فرمانبری وجود دارد[۸][۹].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۲۰.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۵.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۹۵.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۷۸.
- ↑ «و اگر خداوند می‌خواست آنان را بر شما چیرگی می‌داد و با شما به نبرد می‌پرداختند» سوره نساء، آیه ۹۰.
- ↑ «خداوند پیامبرانش را بر هر کس بخواهد چیره می‌گرداند» سوره حشر، آیه ۶.
- ↑ «و اگر خداوند می‌خواست آنان را بر شما چیرگی می‌داد و با شما به نبرد می‌پرداختند» سوره نساء، آیه ۹۰.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۲۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۸۳.