سعد بن معاذ انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') |
جز (جایگزینی متن - 'رده:صحابه' به 'رده:صحابه پیامبر') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:صحابه]] | [[رده:صحابه پیامبر]] | ||
{{صحابه}} | {{صحابه}} | ||
نسخهٔ ۱۵ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۵
مقدمه
ابوعُمر، سعد بن معاذ بن نعمان رئیس طایفه بنی‌عبدالاشهل از قبیله اوس بود[۱]. پدر سعد از بزرگان بنی‌عبدالاشهل بود و پیش از اسلام نبرد فارِع بر ضدّ برخی طوایف خزرج را فرماندهی کرده بود[۲].
برادر همسرش هند، حُضَیر بن سِماک اَشهلی فرماندهی کل طوایف اوس را در نبرد بعاث، آخرین و مهم‌ترین نبرد اوس و خزرج پیش از اسلام بر عهده داشت[۳] و پیش از بعاث نیز نبردهای سراره، حاطب و بقیع را فرماندهی کرده بود[۴]. همسر سعد، هند دختر سِماک نیز از بنی‌عبدالاشهل بود؛ ولی نسب مادرش کبشه دختر رافع[۵]، به طایفه خزرجی بنی‌الابجر (خُدرَه)[۶] می‌رسید.
سعد دو پسر داشت: عبدالله که از او نسلی نماند و عمرو که در میان راویان حدیث نبوی، نامی از بازماندگان او هست[۷]. پیش از اسلام در نبردهای طوایف اوس و خزرج، سعد در نبرد مضرّس، به سختی مجروح شد؛ ولی یکی از رهبران خزرج به او پناه داد و از این رو در نبرد بعاث که اوسیان پیروز شدند، سعد نیکی وی را جبران کرد[۸]. سعد در زمان پیامبر(ص) به شخص اول همه طوایف قبیله اوس تبدیل شد و تکیه‌گاه مؤثری برای گسترش فعالیت‌های پیامبر به شمار آمد[۹].[۱۰].
اسلام سعد بن معاذ
سعد بن معاذ پس از هجرت
سعد بن معاذ در نبردهای بواط و بدر
سعد بن معاذ در نبرد احد
سعد بن معاذ در نبردهای بنی نضیر، مریسیع و حادثه افک
سعد بن معاذ در نبرد احزاب و بنی قریظه
منابع
پانویس
- ↑ النسب، ص۲۷۴؛ الطبقات، ج۳، ص۳۲۰-۳۲۱؛ السیرة النبویه، ج۱، ص۴۳۶.
- ↑ الکامل، ج۲، ص۶۶۸.
- ↑ الکامل، ج۱، ص۶۸۱؛ نک: اسدالغابه، ج۶، ص۲۹۱.
- ↑ الکامل، ج۱، ص۶۶۲، ۶۷۲ و ۶۷۵.
- ↑ الطبقات، ج۸، ص۲۴۲-۲۴۳؛ اسد الغابه، ج۶، ص۲۹۱.
- ↑ المحبر، ص۴۲۲؛ الطبقات، ج۳، ص۳۲۱؛ ج۸، ص۲۷۴-۲۷۵؛ الاستیعاب، ج۲، ص۶۰۲.
- ↑ الطبقات، ج۸، ص۲۴۲-۲۴۳؛ اسد الغابه، ج۳، ص۱۵۷، ۷۲۶؛ ج۶، ص۲۹۱.
- ↑ الکامل، ج۱، ص۶۷۶-۶۷۷.
- ↑ السیرة النبویه، ج۲، ص۲۲۱؛ تاریخ طبری، ج۲، ص۵۷۱؛ دلائل النبوه، ج۳، ص۴۲۹.
- ↑ اسماعیلی و اکبری کارمزدی، مقاله «سعد بن معاذ انصاری»، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱۵.