بحث:قریش
مقدمه
- در روایات مربوط به ظهور حضرت، از قریش به خوبی یاد نشده است. به فرموده امام باقر (ع)، حضرت مهدی (ع) اولین کشتار را در قبیله قریش خواهد داشت و به آنان نخواهد داد مگر شمشیر. حضرت کار را به جایی می‌رساند که بسیاری از مردم می‌گویند، این شخص از آل محمد (ص) نیست و اگر از اهل بیت پیامبر (ص) بود، رحم می‌کرد[۱]. عبدالله مغیره می‌گوید: امام صادق (ع) فرمود: "هنگامی که قائم آل محمد (ص) ظهور کند، پانصد نفر از قریش را ایستاده اعدام می‌کند. سپس پانصد نفر دیگر را به همین‌گونه اعدام می‌نماید و این کار، شش بار تکرار می‌شود". عبدالله می‌پرسد: آیا تعدادشان به این اندازه می‌رسد؟ حضرت فرمود: "آری؛ خودشان و دوستان‌شان"[۲].
- حضرت در حدیث دیگری می‌فرماید: "آن‌گاه که قائم ما قیام کند، بین او و عرب و قریش، راهی جز شمشیر نخواهد بود"[۳] و نیز فرمود: "هنگامی که حضرت قیام کند... قریش را هدف قرار می‌دهد. از آنان نمی‌گیرد مگر شمشیر و به آنان نمی‌دهد جز شمشیر"[۴]. شاید مراد از "قریش نمی‌گیرد مگر شمشیر" این باشد که قریش از حضرت فرمانبرداری نمی‌کنند و در اخلال‌گری و ایجاد مشکلات می‌کوشند و به‌طور مستقیم و غیرمستقیم سبب پیکار و جنگ با حضرت می‌شوند و حضرت نیز جز اسلحه، روش دیگری را مناسب نمی‌بیند[۵][۶].
قریش در فرهنگنامه آخرالزمان
- قریش نام قبیله‌ای معروف از قبایل عرب حجاز است. آنان در مکه می‌زیستند و بنی هاشم که پدران رسول خدا(ص) جزو آن خانواده بودند، یکی از شاخه‌های قریش است. رسول خدا(ص) بیشترین آزارها را در دوران پیامبری خود، از قریش متحمل شد. قریش تا سال‌های پایانی زندگی رسول خدا پیوسته به مخالفت و جنگ با حضرت محمد(ص) پرداخت و هیچ گاه به پیروی از رسول خدا گردن ننهاد، مگر زمانی که لشکر اسلام مکه را فتح کرد و آنان مجبور به اطاعت از رسول خدا شدند. قریش این کینه قدیمی را فراموش نکرد و همواره در نفاق به سر می‌برد تا زمانی که پس از رسول خدا زمینه را برای کارشکنی مهیا دید. سپس سر ناسازگاری و کارشکنی را بنا نهاد و این مخالفت‌ها را از خانواده رسول خدا شروع کرد. حضرت زهرا(س) و جناب محسن بن علی بن ابی طالب(ع) اولین قربانیان این حادثه‌ها بودند. این کینه‌ها همیشه ادامه داشت و تمام ائمه(ع) بر اثر این مخالفت‌ها به شهادت رسیدند. بنی امیه و بنی العباس از خویشاوندان قریشی رسول خدا(ص) بودند که پس از رسول خدا خلافت را موروثی خویش نمودند و جنایاتی را درباره بنی هاشم مرتکب شدند که گوش از شنیدن آن همه شقاوت عاجز است. شهادت امام حسین(ع) اوج این جنایات بود که در همیشه تاریخ جاودانه ماند. از این رو در روایاتی که درباره رفتار حضرت مهدی(ع) پس از ظهور با قریشیان وارد شده است، ما شاهد سخت‌گیری‌های فراوانی هستیم.
- امام باقر(ع) به جناب محمد بن مسلم می‌فرماید: اگر مردم می‌دانستند که حضرت مهدی(ع) پس از ظهور خود چه کشتارهایی را انجام خواهد داد، آرزو می‌کردند که هیچ گاه آن حضرت را نمی‌دیدند. بدانید که قائم(ع) ابتدا سراغ قریش خواهد رفت و حق را با شمشیر از آنان می‌گیرد و با شمشیر در میان آنان اجرا می‌کند. تا جایی که مردم (از بسیاریِ کشتار زبان به اعتراض گشوده و) می‌گویند: به درستی که اگر این شخص از آل محمد بن عبدالله(ص) بود، رحم می‌نمود[۷].
- در حدیثی امام صادق(ع) به عبدالله مغیره فرمود: زمانی که حضرت قائم(ع) قیام نماید، پانصد نفر از قریش را به پا داشته و سر از تنشان جدا می‌کند و این کار را شش بار تکرار می‌کند، راوی تعجب نموده و گفت: آیا تعداد آنان به این اندازه می‌رسد حضرت فرمود: آری! حضرت خودشان و دوستان آنها را خواهد کشت. در روایتی دیگر به همین مضمون امام حسین(ع) به شخصی فرمود: زمانی که حضرت قائم(ع) قیام نماید پانصد نفر از قریشیان را پیش کشیده و گردن می‌زند، و سپس پانصد نفر دیگر و باز پانصد نفر دیگر را نیز به همان گونه خواهد کشت[۸][۹].
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ غیبة نعمانی، ص ۲۳۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۴.
- ↑ ارشاد مفید، ص ۳۶۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۸؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۷.
- ↑ غیبة نعمانی، ص ۱۲۲؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۵.
- ↑ غیبة نعمانی، ص ۱۶۵؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۵.
- ↑ چشم‌اندازی به حکومت مهدی (ع)، نجم الدین طبسی، ص ۱۴۱.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۶۱.
- ↑ غیبت نعمانی، ص ۲۳۱.
- ↑ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۷ و غیبت نعمانی، ص ۲۳۵.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان. ص ۴۹۷.