همام بن غالب
همام بن غالب از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: همام بن غالب در حدیث - همام بن غالب در تاریخ اسلامی - همام بن غالب در معارف و سیره حسینی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
همام بن غالب (فرزدق) شاعری بزرگ و هوادار اهل بیت پیامبر بود که در مدح امام سجّاد (ع)، قصیدۀ بلند خویش را در مکّه سرود (هَذا الَّذي تَعرِفُ البَطحاءُ وَطأَتَهُ...) و به دنبال آن به زندان افتاد و حضرت سجاد (ع) برایش صله‌ای فرستاد. امام حسین (ع) هنگام سفر به سوی عراق، در محلّی به نام صفاح (یا در منزلی دیگر) با فرزدق برخورد کرد که از کوفه می‌آمد. اوضاع کوفه را پرسید، وی جواب داد: دل‌های مردم با تو ولی شمشیرهایشان علیه توست. امام در آنجا بود که این ابیات را خواند: «فان تكن الدّنيا تعدّ نفيسة * فانّ ثواب اللَّه اعلا و انبل و ان تكن الابدان للموت أنشئت * فقتل امرء بالسّيف في اللَّه افضل...»[۱]. فرزدق، سال‌های پس از عاشورا زنده بود و به خانۀ سکینه دختر امام حسین (ع) نیز رفت و آمد داشت و از او صله دریافت می‌کرد. در بادیۀ بصره، در سال ۱۱۰ هجری در صد سالگی از دنیا رفت[۲].
همام بن غالب
ابوفراس همام بن غالب کوفی، شاعر نامدار که به گفته سیوطی، جریر، شاعر معاصرش او را «اشعر شعرای اسلام» دانسته است. فرزدق از اصحاب امیرالمؤمنین(ع) بود. وی هنگام عزیمت امام حسین(ع) به کوفه - که به کربلا ختم شد - در راه، آن حضرت را ملاقات کرده است. قصیده‌اش در مدح امام زین العابدین(ع) مشهور است. فرزدق در سال ۱۱۰ یا ۱۱۳ درگذشت[۳].[۴]
جستارهای وابسته
- صعصعه بن ناجیه (جد)
منابع
پانویس
- ↑ حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۶۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۷۱.
- ↑ تأسیس الشیعه، ص۱۸۶.
- ↑ رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی ص ۴۸۱.