آخرت در فقه اسلامی

مقدمه

این عنوان، خود موضوع حکم شرعی نیست، منتها امور مربوط به آخرت متعلّق حکم شرعی واقع شده و از آن به مناسبت در باب صلاة و وقف سخن به میان است.

احکام: سعی و تلاش و استفاده از دنیا برای آخرت، مانند عبادت در دنیا و انفاق به فقرا مستحب^[۱] و تنبلی و کسالت در امور اخروی و دنیوی مکروه است^[۲]. گریه کردن یا خود را به گریه زدن در نماز برای آخرت (شوق بهشت یا ترس از جهنم یا قرب به خدا) جایز، بلکه از محبوب‏‌ترین اعمال است^[۳]. چیزی که برای اموات وقف می‏‌شود، باید در مصالح اخروی آنان، مانند صدقه دادن از طرف آنها و خیرات برای آنان صرف شود^[۴]^[۵]