گستره فتوحات قیام امام مهدی چیست؟ (پرسش)

گستره فتوحات قیام امام مهدی چیست؟
گستره فتوحات قیام امام مهدی چیست؟
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاتر	مهدویت / عصر ظهور امام مهدی / قیام امام مهدی / ماهیت قیام امام مهدی
	v; t; e;

الگو:پرسش غیرنهایی

گستره فتوحات قیام امام مهدی(ع) چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

خدامراد سلیمیان

حجت الاسلام و المسلمین خدامراد سلیمیان، در کتاب «درسنامه مهدویت» در این‌باره گفته است:

«در باره چگونگی و جزئیات جغرافیای قیام حضرت مهدی (ع)، سخن روشنی در معصومان (ع) به چشم نمی‌آید و چنانچه برخی با تمسک به پاره‌ای از روایات به ترسیم نقشه قیام می‌پردازند، لازم است اسناد روایات، مورد بررسی قرار گیرد. از این‌رو در اینجا برخی روایات نقل می‌شود و بحث مفصل به زمانی دیگر موکول می‌گردد. آنچه که در آن هیچ شک و تردیدی نیست، این است که پس از قیام جهانی حضرت، همه جای کره خاکی زیر ولایت و رهبری او قرار می‌گیرد. ابو بصیر گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که می‌فرمود: سنت‌های انبیا با غیبت‌هایی که بر آنان واقع شده است، همه در قائم ما اهل بیت مو به مو پدیدار می‌گردد. ابو بصیر گوید: گفتم: یا ابن رسول الله! قائم شما اهل بیت کیست؟ فرمود: "ای ابوبصیر! او پنجمین از فرزندان پسر موسی است؛ او فرزند سیده کنیزان است. غیبتی می‌کند که باطل جویان در آن شک کنند؛ سپس خدای تعالی او را آشکار می‌سازد و بر دست او شرق و غرب عالم را می‌گشاید، روح الله عیسی بن مریم(ع) فرود می‌آید و پشت سر او نماز می‌گزارد. زمین به نور پروردگارش روشن می‌گردد و در زمین بقعه‌ای نمی‌ماند که غیر خدای تعالی در آن پرستش شود. همه دین از آن خدای تعالی می‌گردد؛ گرچه مشرکان را ناخوش آید"^[۱]؛ در برخی روایات نام مناطقی از زمین برده شده است که آغاز ظهور و قیام از آنجا بوده (سرزمین مکه) و پایان قیام و محل استقرار حکومت حضرت نیز در آنجا خواهد بود (سرزمین کوفه). همچنین از بیت المقدس به عنوان سرزمینی که حضرت عیسی(ع) در آنجا به حضرت ملحق می‌شود، یاد شده است. نکته مهم اینکه فرود آمدن پیامبر بزرگ خدا عیسی بن مریم(ع)، به هنگام قیام امام مهدی(ع)، از دیدگاه همه مسلمانان، یک واقعیت ثابت و از اموری است که تردید در آن راه ندارد. شاید حکمت فرود آمدن او، تقویت حرکت جهانی آن حضرت و اعتراف و تصدیق به حقانیت آن وجود گران مایه است. به‌ویژه آنکه حضرت عیسی، به امام مهدی (ع)، اقتدا می‌کند و به امامت او نماز می‌گزارد و امامت جهانی و آسمانی او را تصدیق و تأیید می‌کند. رسول اکرم (ص) فرمود: "و از ذریه من، مهدی است. آن هنگام که ظهور کند، عیسی بن مریم برای یاری او نازل می‌شود؛ پس مهدی را مقدم داشته، پشت سر او نماز می‌گزارد"^[۲]»^[۳].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ "ٍ هُوَ الْخَامِسُ مِنْ وُلْدِ ابْنِي مُوسَى ذَلِكَ ابْنُ سَيِّدَةِ الْإِمَاءِ يَغِيبُ غَيْبَةً يَرْتَابُ فِيهَا الْمُبْطِلُونَ ثُمَّ يُظْهِرُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَيَفْتَحُ اللَّهُ عَلَى يَدِهِ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا وَ يَنْزِلُ رُوحُ اللَّهِ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ(ع) فَيُصَلِّي خَلْفَهُ وَ تُشْرِقُ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَ لَا تَبْقَى‏ فِي الْأَرْضِ بُقْعَةٌ عُبِدَ فِيهَا غَيْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَّا عُبِدَ اللَّهُ فِيهَا وَ يَكُونُ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ"؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۴۵، ح۳۱.
↑ "مِنْ ذُرِّيَّتِي الْمَهْدِيُّ إِذَا خَرَجَ نَزَلَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِنُصْرَتِهِ فَقَدَّمَهُ وَ صَلَّى خَلْفَهُ"؛ صدوق، الامالی، ص۲۱۸، ح۴.
↑ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۷۸ - ۱۸۰.

[1] "ٍ هُوَ الْخَامِسُ مِنْ وُلْدِ ابْنِي مُوسَى ذَلِكَ ابْنُ سَيِّدَةِ الْإِمَاءِ يَغِيبُ غَيْبَةً يَرْتَابُ فِيهَا الْمُبْطِلُونَ ثُمَّ يُظْهِرُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَيَفْتَحُ اللَّهُ عَلَى يَدِهِ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا وَ يَنْزِلُ رُوحُ اللَّهِ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ(ع) فَيُصَلِّي خَلْفَهُ وَ تُشْرِقُ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَ لَا تَبْقَى‏ فِي الْأَرْضِ بُقْعَةٌ عُبِدَ فِيهَا غَيْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَّا عُبِدَ اللَّهُ فِيهَا وَ يَكُونُ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ"؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۴۵، ح۳۱.

[2] "مِنْ ذُرِّيَّتِي الْمَهْدِيُّ إِذَا خَرَجَ نَزَلَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِنُصْرَتِهِ فَقَدَّمَهُ وَ صَلَّى خَلْفَهُ"؛ صدوق، الامالی، ص۲۱۸، ح۴.

[3] سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۷۸ - ۱۸۰.

[۱]

[۲]

[۳]