نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Msadeq(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۳۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۳۵ توسط Msadeq(بحث | مشارکتها)
اهداف قیام امام مهدی(ع) چیست؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
«در قسمتهایی از دعای ندبه، به برخی از این اهداف، اشاره شده است. بدین منظور، مروری کوتاه به دعای ندبه خواهیم داشت:
ستمسوزی:«أَيْنَ الْمُعَدُّ لِقَطْعِ دَابِرِ الظَّلَمَةِ »؛ [۱] یکی از آرمانهای حضرت، ظلم ستیزی است. اصولاً، در روایات فراوانی، به عدالت گستری و ظلم ستیزی حضرت اشاره شده است: « يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً »[۲]. کسانی خواهند توانست همراه او برای قطع ریشههای ظلم و بیعدالتی، کمر همّت بسته و در این مسیر استوار بمانند که خود، از ظلم گریزان بوده و از جور و ستم پیراسته باشند؛ چرا که حضرت مهدی(ع)، از ظالمان به عنوان بازوی خود، استفاده نخواهد کرد. ظلم، مصادیق فراوانی دارد؛ مانند ظلم به خویشتن (فروختن خویشتن به ارزانتر از لقای حق و جهت مادّی و حیوانی دادن به استعدادها و توانمندیهای خود) و ظلم به خانواده، دوستان، جامعه و.... هم چنین احتکار، اسراف، سلب آسایش، اهمال در حقوق دیگران، و... همه از مصادیق ظلم است و مرتکبان آن، بیرون از محفل یارانحضرت خواهند بود.
احیای سنن:« أَيْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدِيدِ الْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ»؛ کجا است، آن ذخیرهای که فریضهها و سنّتها را احیا میکند! از دیگر رسالتهای حضرت، احیای فریضهها و سنّتهای الهی است. یاران او، در انجام دادن فرایض و سنّتهای الهی اهتمام کامل خواهند داشت؛ زیرا نخستین قدم برای انجام دادن این رسالت، رعایت آن از سوی احیا کنندگان آن است. از پیشوایان معصوم(ع) ما، سنتهای نیکویی در رابطه با گفت و شنود، رفت و آمد، غذا خوردن، لباس پوشیدن و... به جای مانده است؛ ولی متأسفانه بسیاری از آنها مهجور مانده است. آنان که رعایت شیوهها و مدهای رایج جامعه را، بر خود فرض میدانند و سنّتها و روشهای پیشوایان معصوم(ع) را فراموش کردهاند؛ در جمع یارانحضرت راهی نخواهند داشت.
احیای قرآن:« أَيْنَ الْمُؤَمَّلُ لِإِحْيَاءِ الْكِتَابِ وَ حُدُودِهِ»؛ کجا است آن که آرزو میرود قرآن و حدودش را زنده کند. حضرت خواهد آمد تا قرآن، را از غربت به در آورد و گردهای نشسته بر رخش را بزداید. آن را از کنج مساجد، به متن زندگیانسانها بیاورد و دردهایشان را با آن تسکین بخشد و نابسامانیها را به سامان رساند. بیگانگان از قرآن - که هفتهها و ماهها قرآن را نمیگشایند و انس و الفتشان با اشعار، آثار ادبی و رمانها، از انس با قرآن بیشتر است - در بزم با صفای یارانحضرت جایگاهی نخواهند داشت. اما یارانحضرت، نه تنها اهل قرائت قرآناند؛ بلکه آن را در اعماق جان شان جریان بخشیده و با آن زندگی میکنند و روح شان، را صفا میبخشند. «تُجْلي بِالتَّنزيلِ بَصائِرَهُمْ وَ يَرْمِي بِالتَّفْسِيرِ مَسَامِعَهُمْ »[۳]؛ با قرآن، دیدگانشان نورانی میشود و تفسیر آن، در گوش جانشان، جای میگیرد.
عصیان ستیزی:« أَيْنَ مُبِيدُ أَهْلِ الْفُسُوقِ وَ الْعِصْيَانِ وَ الطُّغْيَانِ »؛ کجا است آن بنیان کن اصحابفسق و عصیان و طغیان! از دیگر برنامههای امام مهدی(ع)، مبارزه با اهل فسق و نافرمانی است و زندگی یارانش از این آلودگیها پاک است. آنان، هم چنان که با خدای خود عهد بستهاند که از اطاعت او سرنپیچند؛ با ولی او نیز بیعت بستهاند که از محارمالهی چشم بپوشند". امام علی(ع) میفرماید: از اصحاب خود بیعت میگیرد که دزدی نکنند، دامن شان را به آلودگی نیالایند، مسلمانی را دشنام ندهند، کسی را به ناحق نکشند،... کسی را نزنند؛ مگر این که مستحق آن باشد،... مالیتیم را نخورند،... شراب ننوشند....[۴]؛
عزتدوستان:« أَيْنَ مُعِزُّ الْأَوْلِيَاءِ وَ مُذِلُّ الْأَعْدَاءِ»؛ کجا است عزتبخش دوستان و خوار کننده دشمنان! در طول تاریخ - به جز بعضی از زمانها - به سبب بهره مندی عدهای از زر و زور و به کاربردن حیله و تزویر، غلبه و عزّت ظاهری برای جبههباطل بوده است و مؤمنان و پارسایان واقعی، به ظاهر زبون و خوار و در چشمان کوته بین دنیا پرستان، کم ارزش و زبون بودهاند. و آن حضرت میآید تا به این ستمتاریخی پایان دهد و عزت واقعی مؤمنان را در ظاهر نیز نمایان سازد و بیمایگی و بیپایگی عزت ظاهری جبههطاغوت را بر ملا کند. کسانی خواهند توانست با او در پیمودن این مسیر، همراه و هم قدم باشند که به عزت واقعی پارسایان، با تمام وجود اعتقاد داشته باشند و باطل را - با تمام ظاهر فریبنده و پرهیاهوی خیره کنندهاش - ذلیل و زبون بدانند؛ نه این که در برابر اهل دنیا و اربابان زر و زور، خاکسار و فروتن باشند و در برابر مؤمنان تهی دست، متکبر و مغرور! امام علی(ع) در تفسیر...أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ...[۵] فرموده است: آنان، یاران امام قائم(ع) هستند[۶]»[۷].
پاسخهای دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته میشود:
«در بین روایات مربوط به ابعاد مسأله مهدویت، روایاتی عهدهدار تبیین "هدفقیامامام عصر" (ع) میباشند که بهطور کلی شاید بتوان این روایات را به دو دسته تقسیم کرد:
روایاتی که هدفظهور آن حضرت را "پر کردن جهان از عدل و داد" "يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا" و امور مربوط به آن معرفی میکنند که برخی ۱۲۳ روایت و برخی دیگر ۱۳۲ روایت از مراجعشیعه و سنی در اینباره شمردهاند.