بحث:امام عسکری
نویسنده: آقای پورانزاب
حسن بن علی بن محمد بن علی، ملقّب به عسکری، یازدهمین امام از ائمه معصوم (ع)، پدر حضرت مهدی (ع) دوازدهمین امام بوده است. در روز هشتم یا چهارم یا دهم ربیع الثانی سال ٢٣١ یا ٢٣٢ ه. ق در مدینه متولد و در روز هشتم یا اوّل ربیع الاول سال ٢٦٠ ه. ق در سامرا وفات یافت. دوران امامت این امام، شش سال بوده و در مدت عمر بیست و هشت یا بیست و نه سال خویش، منشأ برکات و فیوضات بسیاری بوده است. آن حضرت در دوران حکومت معتمد عباسی از دنیا رفت و در کنار قبر پدرش در سامرا مدفون گشت. حضرت عسکری (ع)، جز امام مهدی (ع) فرزندی نداشته است[۱][۲].
مقدمه
- امام یازدهم شیعیان، حضرت عسکری(ع) در ماه ربیع الثانی سال ۲۳۲ هجری در مدینه (و بنا به نقلی در سامرا) متولّد شد. پدرش امام هادی(ع) بود و مادرش سوسن نام داشت.
- امام عسکری ۱۳ سال اول عمر خود را در مدینه گذراند، ده سال هم در سامرا کنار پدر زیست. پنج سال نیز پس از شهادت پدر، امامت شیعه را بر عهده داشت. در دوران او، بنی عباس نسبت به دودمان پیامبر سخت‌گیری می‌کردند.
- حضرت عسکری مدّتی در زندان و مدّتی در سامرا در یک منطقه نظامی تحت نظر بود و به همین جهت به عسکری مشهور شد (عسکر یعنی سپاه). در مدّت عمر ۲۸ ساله‌اش، شخصیّت برجسته و فضایل اخلاقی او، دوستان را مجذوب و دشمنان را بیمناک می‌ساخت. یاران دانشمند او که شاگرد مکتبش بودند، همه‌جا به دفاع از حق و نشر علوم اهل بیت می‌پرداختند. از جمله می‌توان علی بن جعفر، عثمان سعید، [[اسحاق بن ربیع و محمد بن حسن صفّار را نام برد. دانش بی‌پایانش که از الهام الهی سرچشمه می‌گرفت، او را در بحث‌های علمی غالب می‌ساخت.
- سرانجام، معتمد عباسی آن حضرت را در سال ۲۶۰ هجری مسموم ساخت. پیکر پاک او را پس از شهادت در سامرا کنار قبر امام هادی دفن کردند. اینک حرم او در این شهر، زیارتگاه شیعیان است.[۳].
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
شرح مدخل اصلی امام عسکری(ع) هنوز آماده انتشار نیست.
اين مدخل از چند منظر متفاوت، مورد بررسی و تحقیق قرار خواهد گرفت:
دیگر امامان اهل بیت پیامبر خاتم
- امام علی؛
- امام حسن؛
- امام حسین؛
- امام سجاد؛
- امام باقر؛
- امام صادق؛
- امام کاظم؛
- امام رضا؛
- امام جواد؛
- امام هادی؛
- امام مهدی.
منبع‌شناسی جامع امام عسکری
- ↑ معارف و معاریف، ج ۴، ص ۵۱۴.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۹۲.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۸۸.