امنیت اقتصادی در فقه سیاسی
مقدمه
امنیت مالی و اقتصادی شامل مصونیت اموال مشروع هر فرد در مقابل تعرضات و نیز امنیت شغل که زمینهساز درآمد مالی است و امنیت سرمایه در برابر شرایطی مانند کسادی، تورم، ورشکستگی و تمامی عوامل زیانآور میباشد. تعبیر امام علی(ع) در وظایف دولت به «توفیر الفیء» بیانگر امنیت مالی در حد امکان دسترسی هر فرد به درآمدهای مطلوب و بیشتر است.
ضرورت امنیت سه مورد اخیر در حقیقت به لزوم رعایت حقوق عمومی در جامعه بازمیگردد.
تقسیمبندی دیگر برای امنیت، به لحاظ انواع تعرضهایی است که در جامعه ممکن است به حقوق اجتماعی افراد صورت پذیرد. بارزترین تعرضها، خشونت است و خشونت هر نوع اعمال زور و تهدید را شامل میشود. تهدیدها ممکن است جسمی و یا روانی و یا هر نوع اعمال فشاری باشد که حقوق دیگران را در معرض زیان قرار دهد. بنابراین میتواند تهدیدهای غیر مستقیم و نیز تهدیدهایی که زیانآور بوده ولی علائم ظاهری آن نامکشوف است را در این تقسیمبندی منظور کرد[۱].