تبری در لغت

مقدمه

“تبرّی” به معنای دوری جستن از یک چیز و حالت و بری بودن از شیء مخصوص را گویند و در فرهنگ مذهبی و عقیدتی اسلام، منظور از آن کینه داشتن نسبت به دشمنان خدا، پیامبران، ملائکة الله و ائمه و مؤمنان و دوری‌جستن از آنان است^[۱].

راغب اصفهانی در المفردات گفته است: برائت و تبری به معنای دوری جستن، فاصله‌گزینی و اعلان بیزاری و تنفر از کسی، عقیده‌ای، آیینی، شیئی یا عملی است که با ارجاع به یک اصل و مبنا مورد بی‌مهری و کرامت انسان واقع شود. اصل واژه برء، براء و تبری به معنای کناره‌گیری و بیزاری از هر چیزی است که مجاورت با آن مورد کراهت باشد؛ لذا گفته می‌شود: برأت من المرض یعنی از مرض بهبودی یافتم... تبرأت من كذا، یعنی از فلان عمل بیزاری جستم^[۲].^[۳]

پرسش مستقیم

تولی و تبری در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ (پرسش)

منابع

پانویس

↑ شکوری، ابوالفضل، فقه سیاسی اسلام، ص ۴۳۲.
↑ حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۲۱.
↑ شرف‌الدین، سید حسین، ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم، ص ۴۵۱.

[1] شکوری، ابوالفضل، فقه سیاسی اسلام، ص ۴۳۲.

[2] حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۲۱.

[3] شرف‌الدین، سید حسین، ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم، ص ۴۵۱.

[۱]

[۲]

[۳]