بحث:عصمت اهل بیت

معناشناسی

مصادیق اهل بیت

تاریخچه باور به عصمت

منشأ عصمت

گستره عصمت امامان اهل بیت

گستره متعلق (ابعاد عصمت)

عصمت عملی

عصمت از گناهان

1. صغیره
2. کبیره

اثبات عصمت

اثبات عصمت امامان اهل بیت

ادله نقلی

آیات کریمه قرآن

1. آیه ابتلا
2. آیه اولی الامر
3. آیه صادقین
4. آیه تطهیر

روایات

1. حدیث ثقلین
2. حدیث سفینه
3. حدیث منزلت
4. احادیث معیت
   1. حدیث علی مع الحق
   2. حدیث علی مع القرآن

اثبات عصمت حضرت زهرا

ادله نقلی

آیات قرآن

1. آیه تطهیر
2. آیه مباهله

احادیث نبوی

1. حدیث سفینه
2. حدیث ثقلین
3. حدیث بضعة منی

آثار و کارکردهای عصمت

نتیجه‌گیری

عصمت به معنای دوی از خطا و گناه است، به شخص دارای این صفت معصوم گفته می‌شود.

واژه شناسی لغوی

• واژه "عصمت" از ریشه "عصم" در عربی به معنای منع و امساک است و چون شخص معصوم، از خطا و گناه بازداشته می‌شود، به او معصوم می‌گویند.
• پیرامون معنای اصطلاحی عصمت، برخی حقیقت عصمت را لطف و تفضل الهی و عده‌ای، آرا قوه عاقله و دسته‌ای، ملکه نفسانی و گروهی، حیثیت ویژه‌ دانسته‌اند.
• حق مطلب آن است که در تحقق ملکه عصمت، قابلیت قوه عاقله معصوم و لطف الهی، مؤثری باشند.
• پیشوایان معصوم، قابلیت دریافت عصمت اعطایی از خداوند متعال را در دوره عالم ذر دریافت کرده‌اند، لذا عصمت پیامبران و امامان، قبل از بعثت و امامت و حتی قبل از جهان دنیوی اثبات می‌گردد.
• برای عصمت در بیان لغویان معانی‌ای چون منع از گناه، حفظ از گناه، نگه‌داری و امساک بیان شده است.

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: