سیره عملی امام مهدی در عصر ظهور چیست؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۳۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

سیره عملی امام مهدی در عصر ظهور چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / آشنایی با امام مهدی

سیره عملی امام مهدی در عصر ظهور چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

محمد رضا حکیمی

آقای محمد رضا حکیمی، در کتاب «خورشید مغرب» در این‌باره گفته است:

«به هنگام رستاخیز مهدی(ع)، آنچه هست، دوستی و یگانگی است، تا آنجا که هرکس هرچه نیاز دارد، از جیب آن دیگری بردارد، بی‌هیچ ممانعتی[۱].

در زمان مهدی، مؤمنان در معاملات از یکدیگر سود نگیرند[۲].کینه‌ها از دل‌ها بیرون رود، و همه‌جا را آسایش و امنیت فراگیرد[۳].

مهدی، بخشنده است، و بی‌دریغ، مال و خواسته، به این و آن دهد. نسبت به عمال و کارگزاران و مأموران دولت خویش بسیار سختگیر باشد، و با ناتوانان و مستمندان، بسیار دلرحم و مهربان[۴].

مهدی(ع)، در رفتار چنان است که گویی با دست خود، کره و عسل، به دهان مسکینان می‌نهد [۵]. مهدی(ع)، چونان امیرالمؤمنین(ع) زندگی کند، نان خشک بخورد، و با پارسایی بزید[۶].

مهدی(ع)، حق هر حقداری را بگیرد و به او دهد، حتی اگر حق کسی زیر دندان دیگری باشد، از زیر دندان انسان متجاوز و غاصب بیرون کشد، و به صاحب حق بازگرداند[۷]. چون مهدی قیام کند، جزیه برداشته شود، و غیر مسلمانی نماند. او مردم را با شمشیر به دین خدا دعوت کند، هرکس نپذیرد، گردن زند، و هرکس را سرکشی کند، خرد سازد[۸]. مهدی(ع)، وارد شهر کوفه شود، و هر منافق و شک‌باوری را بکشد، و کاخ‌ها را ویران سازد، و ارتش مستقر در آنجا را از دم تیغ بگذراند. این‌چنین، ظلمه و اعوان ظلمه را بی‌دریغ بکشد، تا خدا راضی شود و خشنود گردد[۹]. مهدی، مانع الزکاه را بکشد. زانی محصن را نیز بدون طلب شاهد رحم کند[۱۰].

زرارة بن اعین گوید: "از امام محمد باقر(ع) پرسیدم: آیا قائم، با مردمان، مانند پیامبر(ص) رفتار کند؟ فرمود: هیهات، هیهات! پیامبر با ملایمت با مردم رفتار می‌کرد، و می‌کوشید تا محبت مردم را، در راه دین، جلب کند و تألیف قلوب نماید. امام قائم با شمشیر و قتل با مردم روبرو شود. خدا به او این‌گونه امر کرده است، که بکشد و توبه‌ای از کسی نپذیرد. وای به حال کسی که با مهدی بر سر ستیز آید[۱۱]. مهدی، فقط و فقط شمشیر بشناسد. او از کسی توبه نپذیرد، و در راه اجرای حکم خدا و استقرار بخشیدن به دین خدا، به سخن کسی گوش ندهد، و نکوهش احدی را نشنود"[۱۲]»[۱۳].

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  1. مفید، الاختصاص، ص۲۴.
  2. وسائل الشیعة، ابواب تجارت.
  3. بحار الانوار، ج۱۰.
  4. «عَلَامَةُ الْمَهْدِيِّ أَنْ يَكُونَ شَدِيداً عَلَی الْعُمَّالِ جَوَاداً بِالْمَالِ رَحِيماً بِالْمَسَاكِينِ»؛ المهدی الموعود، ج۱، ص۲۷۶ و ۲۷۷.
  5. المهدی الموعود، ج۱، ص۲۹۷.
  6. نعمانی، الغیبة؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۵۹.
  7. المهدی الموعود، ج۱، ص۲۷۹، ۲۸۲-۲۸۳.
  8. المهدی الموعود، ج۱، ص۲۷۹، ۲۸۲-۲۸۳.
  9. مفید، الارشاد؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۳۸.
  10. کمال الدین؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۲۵.
  11. نعمانی، الغیبة؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۵۳.
  12. نعمانی، الغیبة؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۵۳.
  13. حکیمی، محمد رضا، خورشید مغرب، ص ۳۰-۳۱.