مبارزه با غلو در معارف و سیره امام هادی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث غلو است. غلو از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: غلو در لغت - غلو در حدیث - غلو در قرآن - غلو در فقه اسلامی - غلو در کلام اسلامی - غلو در تاریخ اسلامی - مبارزه با غلو در معارف و سیره علوی - مبارزه با غلو در معارف و سیره امام صادق - مبارزه با غلو در معارف و سیره رضوی - مبارزه با غلو در معارف و سیره امام هادی - غلو در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
غلو و گزافه‌گویی از مشکلاتی بود که بیشتر امامان با آن رو به‌رو بودند. وجود و صفات خدا، نبوت و پیامبری، جایگاه و مقام امامان(ع) و جانشینی برای امام از موضوعاتی بودند که درباره آنها غلو می‌شد.
در زمان امام هادی(ع) نیز افرادی از غالیان ظهور یافتند که چون امام هادی(ع) دید افرادی از یاران یا اصحابشان به بیراهه رفته و به هر دلیلی دچار غلو شده‌اند، به صراحت با آنان مقابله کرد تا جای هیچ شک و شبهه‌ای در باطل بودن نظریات آنان برای دیگران باقی نماند. حسن بن محمد قمی معروف به ابن بابا قمی و فارس بن حاتم بن ماهویه قزوینی از جمله کسانی بودند که به سبب اظهار غلو از سوی امام هادی(ع) لعن و طرد شدند[۱].[۲]
منابع
پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ اسلام بخش دوم ج۲
پانویس
- ↑ ر.ک: طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۸۰۵، ش۹۹۹ و ۸۱۰، ش۱۰۰۹.
- ↑ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ ص ۱۹۵.